Είδος: Psychedelic rock
Δισκογραφική: Ripple Music / Kozmik Artifactz and Bitter Tea Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 9 Οκτωβρίου 2020
Οι alternative Arcadian Child, ένα από τα σχήματα που απολαμβάνουν εδώ και χρόνια της καλλιτεχνικής εμπιστοσύνης μου, επανέρχονται με το “Protopsycho”, το τρίτο και όπως έχει δείξει η ιστορία, το καθοριστικότερο album που δείχνει γενικά τη γενικότερη δυναμική μιας μπάντας.
Στο “Protopsycho” οι Κύπριοι παρουσιάζονται εν πρώτοις πολύ ψυχεδελικοί, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Από την άλλη δεν αναλώνονται σε μακρόσυρτες μουσικές φράσεις απλά και μόνο για να γεμίσουν τα κομμάτια τους αλλά μάλλον εκχύουν το απόσταγμα της εμπειρίας τους παρουσιάζοντας ένα παραδόξως σφιχτοδεμένο σύνολο αιθέριων και αποστεγανοποιημένων τραγουδιών που στρέφει το βλέμμα του σε ανατολίτικες ρίζες, κάτι το οποίο δηλώνεται και ευθαρσώς από το “Snakecharm”, δίνοντας τις κατευθυντήριες οδούς στις οποίες κινείται όλο το album.
Ο κιθαρίστας / τραγουδιστής Παναγιώτης Γεωργίου (ο οποίος διαφοροποιείται σε σχέση με το “Superfonica” φωνητικώς, με μια ερμηνεία που είναι απομακρυσμένη από φιοριτούρες για χάρη και μόνο της πόζας και της δήθεν “τρέλας” που συναντάς σε ανάλογες κυκλοφορίες της αλλοδαπής σκηνής) και ο Στάθης Χατζηχαραλάμπους πειραματίζονται με ηχητικά παιχνιδίσματα κιθαριστικώς, ακορντολογικά αλισβερίσια με τη συνοδεία των άριστων Ανδρέα Κέρβερου (μπάσο) και Κωνσταντίνου Παυλίδη (drums) οι οποίοι παρέχουν μια χαλαρή ραχοκοκκαλιά πάνω στην οποία βασίζονται οι μελωδικές γραμμές. Πολύ καλός και ο ήχος, ολοκάθαρος και διαυγέστατος, αναδεικνύει κάθε λεπτομέρεια.
Πέρα από το προαναφερθέν intro track, τα “Wave High” και “Raisin Fire” ζέχνουν ερημιά θυμίζοντας τις απέραντες εκτάσεις του αμερικανικού νότου, μου θύμισαν κυρίως τους Ελβετούς Ephedra και έχουν βαρύτατα σημεία στα ρεφρέν, το “Sour Grapes” πλησιάζει επικίνδυνα τα χωράφια του doom (στα πλαίσια του rock βέβαια αλλά θα έλεγα και του metal μιας και είναι μάλλον η βαρύτερη στιγμή του “Protopsycho” με έντονο “σμυρνέικο” στοιχείο), το “The Well” με παρέπεμψε σε ακούσματα όπως αυτά των Άγγλων space rockers Spiritualized με έναν ξεσπασματικό Led Zeppelin-ικό επίλογο, το “Bitter Tea” θα μπορούσε να ανήκει σε δουλειές των Καναδών The Tea Party της μεσαίας περιόδου τους, το “Bodies of Men” είναι μια “ορθόδοξη” rock ‘n’ blues to stoner στιγμή, από αυτές που θα άκουγες σε μεταμεσονύχτια καπνισμένα μπαράκια (αν υποθέσουμε ότι θα επανέλθει κανονικότητα και θα σταματήσουν να πρήζονται οι όρχεις μας με τον ιό που έχει μετασχηματίσει όλον τον πλανήτη) και το ομότιτλο track είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, από τα καλύτερα που έχουν γράψει οι Arcadian Child και ήδη ανήκει στην all time fav list του γράφοντα, ένα πραγματικό κομψοτέχνημα πεσιμιστικού rock.
Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, οπότε δεν θα μπω στη διαδικασία να μετρήσω το “Protopsycho” με τους προκατόχους του. Κυρίως γιατί οι Arcadian Child, παραμένοντας στα πλαίσια του εναλλακτικού rock, έχουν παντελώς διαφορετική οπτική στην τραγουδοποιΐα πλέον, τουλάχιστον στο παρών album. Έχουν ωριμάσει, είναι έκδηλο αυτό και δίνουν το καλύτερο που μπορούν τη συγκεκριμένη στιγμή. Ο rocker ακροατής θα ευχαριστηθεί έναν εύληπτο και συναισθηματικό δίσκο ο οποίος δεν θα έλεγα ότι προσπαθεί να τον διασκεδάσει παρά να οξύνει λίγο παραπάνω τις νοητικές διαδικασίες του. Άλλωστε, μπήκαμε στο φθινόπωρο, μια εποχή γενικότερης περισυλλογής και το “Protopsycho” ως soundtrack εξυπηρετεί άψογα τις περιστάσεις. Πολύ καλοί για άλλη μια φορά οι συμπαθείς κουμπάροι.
Facebook: https://www.facebook.com/arcadianchildband
Bandcamp: https://arcadianchildband.bandcamp.com/
1194 
