20 χρόνια καριέρας μετρούν οι Eldritch, μια μπάντα – κόσμημα για το χώρο του progressive metal, που με την τρομερή τριάδα των “Seeds Of Rage”, “Headquake” και “El Nino” που ξέβρασαν στα 90’s, καθιερώθηκαν ως σταθερή αξία στους φίλους της τεχνοκρατικής, πλουραλιστικής μουσικής.
Αν και είδαν τη δημοτικότητά τους να βυθίζεται κατά καιρούς την προηγούμενη δεκαετία, γεγονός που οφείλεται μάλλον στις τάσεις των αγορών και της μουσικής βιομηχανίας παρά στην ποιότητα των κυκλοφοριών που ακολούθησαν, μιας και το επίπεδο ήταν πάντα υψηλό, οι Eldritch συνέχισαν να παράγουν την εκλεπτυσμένη έκφρασή τους, με το “Gaia’s Legacy” του 2011 να σηματοδοτεί τη μετάβαση σε μια νέα εποχή για το συγκρότημα.
Ένατο studio album λοιπόν, με τίτλο “Tasting The Tears”. 11 καλογραμμένες συνθέσεις (συν μια διασκευή του “I Will Remember” των Queensryche), πολυφωνικού progressive metal, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα πλήκτρα και το πιάνο του Gabrielle Caselli, πάνω στη βάση των οποίων οικοδομήθηκε όλο αυτό το έργο. Το θέμα είναι ότι παρά την εμφανή πρωτοκαθεδρία των ευγενών τάσεων της μπάντας, το “Tasting The Tears” δεν χάνει τον κιθαριστικό metal χαρακτήρα του, οι κιθάρες των Eugene Simone και Rudj Ginanneschi είναι βαρύτατες, ο ήχος που έχει πετύχει ο παραγωγός Simone Mularoni (από τους έτερους συμπατριώτες τους prog ήρωες, DGM) κατατάσσεται στους, χωρίς τύψη, “καταπληκτικούς” του είδους, με εμπνευσμένες δισολίες και μελωδικά περάσματα ενώ παράλληλα οι κρατούντες τον ρυθμό John Crystal (μπάσο) και Raffahell Dridge (drums), παραδίδουν σεμινάρια εκτέλεσης, είτε στα ταχύτατα, power σημεία των κομματιών, είτε με το ανεπαίσθητο, αέρινο παίξιμό τους, στα ήσυχα θέματα που επιλέγει ο Caselli. H φωνή του “πάντα αλλοδαπού” Terence Holler, έχει παραμείνει στα ίδια επίπεδα δυναμικότητας, επεκτείνεται σε σημεία προς το θεατρικό λόγο, τραγουδώντας με λυρικό πάθος στίχους που έχουν να κάνουν με την αγάπη και συναφείς συναισθηματισμούς (γενικά, όχι για τον πήδουλο που σου’ χει λείψει αγορίνα μου…).
Με την πρώτη αυτιά ξεχώρισα το “Alone Again”, τον mid tempo δυναμίτη “Waiting For Something”, το σχεδόν swedish death metal meets Dream Theater “Something Strong”, το piano- based “Iris” και το πιο “pop” (εννοείται στο πιο προοδευτικό άκρο), πιασάρικο σχετικά “Clouds” ενώ και το “I Will Remember” ερμηνεύεται με σεβασμό προς την αυθεντική εκτέλεση.
Οι Eldritch με το “Tasting The Tears”, τιμούν με το παραπάνω το παρελθόν τους, κρατούν την αξία τους σε υψηλά επίπεδα στο στερέωμα του ύφους, παραμένουν σταθερή εγγυητική μονάδα για τους ακόλουθους αυτού του πολύπαθου ρεύματος που το όνομά του, το έχουν καπηλευθεί πολλοί, κάθε άλλο παρά προοδευτικοί, ουσιαστικά έμποροι ήχων και τέχνης. Θέλει τις αυτιές του για να γίνει κτήμα σου το όραμά τους, αλλά τα δωράκια είναι πηγή λίγο περισσότερης χαράς, συνήθως όταν θέλεις λίγο παραπάνω χρόνο για να τα ξετυλίξεις. Πολύ καλό.
409 
