Ευτυχώς αυτή τη φορά δε χρειάστηκε να μεσολαβήσει σχεδόν μια δεκαετία για να ακούσουμε νέα δουλειά από τους παλαίμαχους Αμερικανούς thrashers. Με μια μεγάλη στροφή πιο κοντά προς τον ήχο που τους καθιέρωσε, το “Dark Roots Of Earth” είναι εδώ για να μείνει.
Από την πρώτη κιόλας ακρόαση διαπιστώνεις την εξαιρετική κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει από τους Alex Skolnick και Eric Peterson και τη μεταστροφή (ευτυχώς) του Chuck Billy στα παλιομοδίτικα γνώριμα thrash φωνητικά του, αφήνοντας πίσω πιο μοντέρνες φόρμες που είχε πρόσφατα υιοθετήσει. Με τη συνδρομή της άψογης παραγωγής οι Testament καταφέρνουν να ακούγονται φρέσκοι και ιδιαίτερα φορμαρισμένοι. Και φυσικά δεν μπορεί να σταθεί αξιόλογος thrash metal δίσκος χωρίς τον σωστό άνθρωπο πίσω από το drum set και στην περίπτωση των Αμερικανών αυτός δεν είναι άλλος από τον σαρωτικό (και κατά πολύ βελτιωμένο) Gene Hoglan. Στο μπάσο συναντάμε τον Greg Christian, τον τέταρτο από την αυθεντική σύνθεσή τους (όλοι εκτός του Hoglan δηλαδή).
Είναι η δέκατη studio δουλειά τους και δείχνουν να έχουν βρει τη χρυσή τομή μεταξύ του κλασσικού και μοντέρνου ήχου. Τα κομμάτια ακούγονται επιθετικά θυμίζοντας σε σημεία περισσότερο την πρώτη περίοδο των Metallica παρά την δική τους. Παρόλα αυτά ο κύριος λόγος που το album ξεχωρίζει είναι τα φωνητικά του Chuck. Με αυτή την τόσο ιδιαίτερη φωνή, ευτυχώς δεν έπεσε ξανά στην παγίδα να τραγουδήσει επηρεασμένος από σύγχρονα στυλ και με έναν ξεχωριστό τρόπο ηχογράφησε την στεντόρεια φωνή του έτσι όπως μόνο αυτός ξέρει μέσα από την 25ετη πλέον πείρα του και -δεν θα στα σταματήσω να το γράφω- ακούγεται φρέσκος όσο ελάχιστοι. Με μεγάλη γκάμα φωνητικών δυνατοτήτων που φαίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρα και στην μπαλάντα (ναι σωστά διαβάσατε) “Cold Embrace”.
Κανείς όμως δεν θα ακούσει ένα album των Testament ψάχνοντας για μπαλάντες αλλά είναι μια προσθήκη στη δουλειά τους που για εμένα τουλάχιστον, είναι τουλάχιστον καλοδεχούμενη από τη στιγμή που όλος ο υπόλοιπος δίσκος είναι πλήρης από καταιγιστικά thrash κομμάτια. Megahighlight το “Man Kills Mankind” το οποίο πραγματικά έχω λιώσει. Ακούστε το και θα καταλάβετε το γιατί. Ένα κομμάτι που θεωρώ ήδη κλασικό.
Πέρα από τα 9 κομμάτια που περιέχει, υπάρχει και μια περιορισμένη έκδοση με 4 επιπλέον. Μια extended εκδοχή του “Throne Of Thorns” που περιέχεται στο κανονικό tracklisting και 3 διασκευές στα “Dragon Attack” (Queen), “Powerslave” (Iron Maiden) και “Animal Magnetism” (Scorpions) με αυτή του “Powerslave” να κλέβει την παράσταση ως μία από τις καλύτερες που έχω ακούσει και σίγουρα η καλύτερη για φέτος.
To “Dark Roots Of Earth” έχει μπει ήδη σε περίοπτη θέση στην κατάταξή μου με τα καλύτερα album του 2012. Και είναι από τις κυκλοφορίες που θα ακούω για αρκετό καιρό και μετά τις ακροάσεις για το παρόν review, κάτι που δεν είναι συχνό φαινόμενο και δείχνει την πάστα του κλασικού που διατρέχει όλο το album.
610 
