Το τρίο από τη Utah των ΗΠΑ εισέρχεται στην δισκογραφία και μας “καλημερίζει” με το ντεμπούτο τους άλμπουμ με τον ανορθόδοξο αυτό τίτλο, που παραπέμπει στο γνωστό Ιαπωνικό τελετουργικό τρόπο αυτοκτονίας.
Δίκοπο μαχαίρι, μιας και οι Σαμουράι τη θεωρούσαν τη μοναδική διέξοδο σε περίπτωση ήττας ή ατίμωσης. Πάμε λοιπόν να δούμε τι συμβαίνει στην περίπτωση των Dwellers.
To “Good Morning Harakiri” περιλαμβάνει 6 συνολικά κομμάτια πειραματικού, ψυχεδελικού stoner rock και μπορεί να θεωρηθεί κάλλιστα η φυσική συνέχεια των Iota, αφού ο Joey Toscano αποτελεί τον συνθέτη/κιθαρίστα/τραγουδιστή (βασικό πυρήνα δηλαδή) και στις δύο μπάντες. Περισσότερο άμεσες και προσανατολισμένες σε rock/blues φόρμες, συνθέσεις μας κρατούν συντροφιά στα 41 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ.
Τη μπάντα συμπληρώνουν στο ρυθμικό της μέρος οι Dave Jones (bass) και Zack Hatsis (drums/vibration), αμφότεροι προερχόμενοι από τους σκοτεινοdoomαδες Subrosa. Εκεί αποδίδω και τις αντίστοιχες μαύρες πινελιές στον ήχο των Dwellers. Εκτενείς συνθέσεις και συμπαγείς εκτελέσεις, ένα ασταμάτητο τζαμάρισμα των τριών μουσικών, το οποίο όμως στηρίζεται σε συγκεκριμένες δομές.
Τα “Secret Revival” και “Black Bird” που αποτελούν τα 2 πρώτα κομμάτια, μυρίζουν αμερικάνικο Νότο από μίλια μακριά, είναι διαποτισμένα με ένταση και ιδιαίτερα blues προσέγγιση. Το 10λεπτο “Vultures” που έπεται παρέχει άπλετο χώρο (και χρόνο) για τζαμαρίσματα στα οποία και αφειδώς επιδίδεται ο Toscano και η παρέα του.
“Ode To Inversion Layer” στη συνέχεια κι εδώ οι ταχύτητες πέφτουν αρκετά, για να υπερτερήσει αισθητά το ψυχεδελικό στοιχείο. Πέμπτο και συντομότερο κομμάτι το “Lightening Ritual”, σχετικά απλό στη δομή του και με ένα έντονο κιθαριστικό riff μας οδηγεί στο τελευταίο τραγούδι με τίτλο “Old Honey”. Με διάρκεια λίγο κάτι πριν το 10λεπτο, ατμοσφαιρικότατη εισαγωγή και χρήση vibraphone από τον Hatsis μεταδίδει άκρως ψυχεδελικό συναίσθημα. Μπάσο που εκπέμπει ιδιαίτερη θέρμη και πολύ βάθος και echo στην φωνή προκαλούν στον ακροατή μια σκοτεινή, ταξιδιάρικη διάθεση. Highlight του άλμπουμ για μένα, οι Dwellers κράτησαν το καλύτερο για το τέλος, παραγκωνίζοντας την όποια άποψη είχε σχηματίσει ο ακροατής μέχρι εκείνο το σημείο, φέρνοντάς τους πιο κοντά στον ήχο των Iota με αυτό και μόνο το κομμάτι.
Είναι ένα άλμπουμ που θα χρειαστεί να του αφιερώσει κανείς αρκετά ακούσματα, αλλά τα κομμάτια είναι καλοδουλεμένη και η παραγωγή του Andy Paterson ότι πρέπει για την περίσταση. Το “Good Morning Harakiri” κυκλοφορεί τόσο σε cd, όσο και σε “καθαρό” βινύλιο από την Small Stone Records.
412 
