THE SHINS: “Port of Morrow”

Η αλήθεια είναι πως ο James Mercer και η παρέα του δε δισκογραφούν τακτικά. Όταν όμως το κάνουν, το αποτέλεσμα δικαιώνει τους fan τους (οι οποίοι βρίσκονται κυρίως σε Αμερική και Αγγλία, by the way). Εδώ τους γνωρίζουν όσοι έχουν ασχοληθεί σοβαρά με την indie rock και φυσικά δεν εννοώ τους αμπελοφιλόσοφους με τη δήθεν alternative αμφίεση και το επιτηδευμένο φλωρέ στυλάκι. Μιλάω για αυτούς (τους λίγους πλέον) που πηγαίνουν που και που σε κανένα live και δεν είναι μόνο λόγια, φρουφρού και αρώματα.

Το “Port of Morrow” είναι το πρώτο album των The Shins χωρίς τους Dave Hernandez (μπάσο, κιθάρα), Marty Crandall (πλήκτρα) και Jesse Sandoval (drums). Για την ακρίβεια, μονάχα ο James Mercer (κιθάρα, φωνητικά) έχει μείνει από το αρχικό σχήμα, αλλά λίγο επηρεάζει αυτό το νέο album μιας και πέραν της συμμετοχής των πρώην μελών Hernandez και Crandall, επιστρατεύτηκαν διάφοροι φίλοι του James όπως οι Greg Kurstin (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα- Beck Red Hot Chili Peppers, Flaming Lips etc ), Joe Plummer (drums- Modest Mouse, ex- The Black Heart Procession), Nik Freitas (κιθάρα- solo ), Janet Weiss (drums- Quasi, Wild Flag) και άλλοι.

Από τον Ιανουάριο κιόλας είχε κυκλοφορήσει το κομμάτι “Simple Song”, το οποίο ως ενός σημείου περιγράφει μουσικά και το υπόλοιπο album. Πιο συγκεκριμένα, το “Port of Morrow” είναι ένας πολύ καλός indie δίσκος, στα γνωστά πλαίσια των The Shins, με τη μόνη διαφορά πως ελέω Greg Kurstin (που μεταξύ άλλων, ανέλαβε και την παραγωγή), ο ήχος είναι καλογυαλισμένος και ως είθισται πλέον σε αυτό το είδος, πιο “ηλεκτρονικός” (παρεξηγημένος όρος). Παράλληλα οι folk και country επιρροές του James είναι διάχυτες σε όλο το δίσκο, συστατικά που κάνουν το “Port of Morrow” πιο ταξιδιάρικο. Μια πολύ καλή μουσική πρόταση, η οποία ταιριάζει με την καλοκαιρία που σιγά σιγά έρχεται.


547
Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.