King Gizzard And The Lizard Wizard, Montero (16/3/2018) Fuzz club

H 16η Μαρτίου έχει κάθε χρόνο κάποια ενδιαφέρουσα μουσική εκδήλωση για τον γράφοντα, που γιορτάζει τα γενέθλια του σε υπέροχες rock συνθήκες. Αυτή τη χρονιά, το Fuzz Club μου πρόσφερε μια ανεπανάληπτη εμπειρία που θα περάσουν χρόνια πολλά για να ξεθωριάσει από το μυαλό μου.

Οι Αυστραλοί King Gizzard And The Lizard Wizard επισκέφτηκαν την Αθήνα λίγο πριν αποχαιρετήσουν την Ευρώπη και να αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις σε όσους πήραν τη σωστή απόφαση. Να παρευρεθούν σε μια γιορτή ψυχεδέλειας.

Την αρχή έκαναν οι Montero, οι οποίοι βγήκαν στην προκαθορισμένη ώρα, δίχως απόκλιση, για να ζεστάνουν το γεμάτο Fuzz με τη δική τους εναλλακτική εκδοχή στην ψυχεδελική pop. Κάποιες στιγμές ένιωσα την ανάσα των Beatles, αλλά ο τρόπος προσέγγισης τους μου θύμιζε πολύ πιο έντονα τους Supertramp. O κινητικός και πολύ εκφραστικός τους frontman, Ben Montero (Αυστραλός με ελληνικές ρίζες μου σφύριξαν) ευδιάθετος και αστείος στα λεγόμενα του, βοήθησε πολύ στο να μην καταλάβω πότε πέρασε η ώρα.

Δυστυχώς, στη σελίδα τους στο facebook δεν βρήκα πολλά στοιχεία για να σας πω από που ακριβώς κρατάει η σκούφια αυτής της πολυεθνικής παρέας, αλλά ίσως στο μέλλον να τους πάρουμε συνέντευξη και να τα μάθουμε όλα.

Σύντομα, το έδαφος για τους Αυστραλούς ετοιμάστηκε, αλλά κανείς μας δεν περίμενε την άγρια φωτιά που άναψε πάνω του. Υπό τη σκέπη των ΑC/DC και τους ήχους του “Beating Around The Bush”, οι πολυπληθής παρέα ξεκίνησε δυνατά με το “Rattlesnake” και τα εκατοντάδες κορμιά άρχισαν να κουνιούνται σαν δαιμονισμένα. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος και σίγουρα από τους καλύτερους που έχουν νιώσει ποτέ τα έμπειρα αυτιά μου. Τα visuals που έπαιζαν στο φόντο πίσω από τους επτά μουσικούς έκαναν την εμπειρία ακόμη πιο μοναδική, ενώ στο μεγαλύτερο κομμάτι της συναυλίας ένιωθα πως βλέπω και ακούω ένα από τα μεγάλα σχήματα του kraut rock παρελθόντος. Υπερπρoβαρισμένοι και χωρίς να χάνουν νότα (τουλάχιστον εκ πρώτης ακρόασης), μας καθήλωσαν σε όλη τη διάρκεια τους set τους που ήταν βασισμένο, όπως είναι λογικό, κυρίως στις 4 από τις 5 τελευταίες τους κυκλοφορίες που όλες βγήκαν μέσα στο 2017.

Τι μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση; Ο Stu Mackenzie στην αιχμή του δόρατος με τις κιθάρες του (με τη δωδεκάχορδη έκανε παπάδες) και την ιδιαίτερη φωνή του που χτυπιόταν συνεχώς, δείχνοντας σε απίστευτη φόρμα. 

Η φυσαρμόνικα (περασμένη σαν από blender) και τα υπόλοιπα παιχνίδια του Ambrose Kenny Smith, μαζί με τα σύνθια του που είναι ένα από τα βασικότερα μέρη της μουσικής μαγείας των Gizzard. 

Οι δυο drummers που ήταν πραγματικά σαν ένας, που παίζει μπροστά σε καθρέφτη, απόλυτα συγχρονισμένοι, έδωσαν έναν γιγαντιαίο όγκο στο ηχητικό αποτέλεσμα. 

Η καθαρότητα του ήχου που σε βοηθούσε να ακούς όλα τα επί μέρους όργανα χωρίς καμιά δυσκολία. 

Όλα αυτά μαζί τοποθετούν το εν λόγω event στις υψηλές θέσεις στο top10 συναυλιών που έχω παρακολουθήσει σε όλη μου τη ζωή (και είναι ουκ ολίγες αυτές). 

Ομολογώ πως περίμενα κάτι πολύ ιδιαίτερο από τους Gizzard εκείνη τη βραδιά, αλλά γελώντας κατάμουτρα στις λιλιπούτειες προσδοκίες μου, τις στραπάτσαραν και με έκαναν να παρακαλώ για μια επανάληψη του δίωρου αυτού πολύ σύντομα. 

Ένα υπέροχο ηχητικό ταξίδι που μας πέρασε μέσω της στρατόσφαιρα, πάνω από Ανατολή και Δύση, δημιουργώντας τέτοιες εικόνες στο μυαλό σου που θα μπορούσαν να σε εμπνεύσουν για κάποιο δικό σου όμορφο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Προσωπικά, σκέφτηκα κάποιο ντοκιμαντέρ…το θέμα του τό αφήνω στην κρίση σας!

Εν κατακλείδι, παρακολουθήσαμε ένα σπουδαίο συγκρότημα στην καλύτερη στιγμή της ως τώρα καριέρας τους, πάνω στο απόλυτο hype, το οποίο επιπλέον αξίζουν το δίχως άλλο. Ένα κομμάτι μιας υπέροχης συναυλιακής χρονιάς που συνεχίζεται με αμείωτο το ενδιαφέρον, μπήκε στη θέση του και θα φαίνεται λαμπρό στο ολοκληρωμένο παζλ στο τέλος της χρονιάς.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω, αλλά μην καταντήσω περισσότερο κουραστικός…όσοι δεν μπήκατε στον κόπο ή δεν προλάβατε να πάρετε το μαγικό εισιτήριο μια sold out βραδιάς, μην τους χάσετε την επόμενη φορά, που είμαι σίγουρος πως θα υπάρξει!

Setlist
Rattlesnake
Greenhouse Heat Death
Nuclear fusion
Billabong Valley
Doom City
D-day
Sleep Drifter
All Is Known
Welcome to an Altered Future
Digital Black
Han-Tyumi The Confused Cyborg
The Lord Of Lightning
Cellophane
Crumbling Castle
The Fourth Color
Robot Stop
Big Fig Wasp
Gamma Knife
The River

Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου

453

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2113 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.