Το κουιντέτο από το Orange County, προς τέρψη των οπαδών τους, βγήκε επιτέλους από τον πάγο στον οποίο το ίδιο είχε περιέλθει ύστερα από την κυκλοφορία του εξαιρετικού “Congregation of the Damned” (2009).
Η επιστροφή δεν είναι γεμάτο πυροτεχνήματα και λουλούδια, αλλά διατηρεί το μουσικό ύφος που υπηρετεί η μπάντα από το 2002 και μετά, με τη διαφορά πως από δίσκο σε δίσκο ωριμάζει πιο πολύ. Η απουσία σταμάτησε απότομα την εξέλιξη του group, αλλά το “Long Live” έρχεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη δουλειά τους, αλλά σε κάπως πιο ωμές φόρμες σε σημεία, προσπαθώντας να αποτινάξουν την αμερικανίλα από τον ήχο τους, κάτι που σαφέστατα εξ ορισμού δε γίνεται όταν παίζεις metalcore.
Στα πρώτα κομμάτια η αλήθεια είναι πως συναντάται το γνώριμο ύφος του σχήματος, δίχως κάποια έκπληξη, αλλά στην πορεία συνειδητοποιείς πως υπάρχει η διάθεση για αλλαγή, μόνο που δεν πραγματοποιείται ουσιαστικά. Ίσως και να επικράτησε ο φόβος του να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό σε ένα comeback album, οπότε προτίμησαν τις πιο safe επιλογές.
Πέραν όμως της πεπατημένης, που αποτελεί και το μόνο αρνητικό του “Long Live”, έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ καλό δίσκο που μπορεί να μην αποτελέσει την καλύτερη στιγμή στη δισκογραφία τους, αλλά τιμά τα παντελόνια του συγκροτήματος, όπως και την ανάγκη τους για επιστροφή στα μουσικά δρώμενα.
Welcome back ωρέ αλάνια…
Highlights: “Long Live”, “Cut Off the Dead”, “Do You Know Who You Are”, “Brass Balls”, “Moments Before Dawn”, “Start to Break”
557 
