Το σαββατοκύριακο και το 2017 γενικότερα δε θα μπορούσε να ξεκινήσει με καλύτερους μουσικούς οιωνούς από αυτό το πολυαναμενόμενο live, που φυσικά ήταν sold out.
Akercocke και Mgla στην ίδια σκηνή, μέρα Παρασκευή (που δεν υπάρχει ιδανικότερη για live κατά τη γνώμη μου) και 13, προσδοκίες ανυπολόγιστες και ένα KYTTARO γεμάτο μαυροφορεμένες χαμογελαστές παρουσίες!
Κι έχοντας πάει σε αρκετά lives, έχω καταλήξει ότι υπάρχουν κάποια που οκ πας γιατί “πρέπει” και φυσικά θες, αλλά υπάρχουν κι εκείνα που είσαι έτοιμος να σκάσεις από την ευτυχία που σε πλημμυρίζει λόγω της αναμονής για τη πολυπόθητη στιγμή. Αυτό το live εν συντομία, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Περασμένες 20:00, με ένα ΚΥΤΤΑΡΟ να γεμίζει εκθετικά από την ώρα που άνοιξαν οι πόρτες και με τη συνοδεία των κεριών του εμφανίζεται στη σκηνή η σκοτεινή μοναστηριακή φιγούρα του The Dead Creed. Με τη κιθάρα και τους ψαλμούς του δημιουργεί στη σκηνή μια μυσταγωγική εικόνα, ενώ παράλληλα τα θυμιάματα που απλώνονται στον αέρα μαζί με την τελετουργία στις κινήσεις και την ένταση της φωνής του κάνουν την ατμόσφαιρα άκρως καθηλωτική.
Είναι στιγμές που η φωνή του αποκτά τέτοια ένταση που θυμίζει κτήνος που βρυχάται κι άλλες πάλι που οι ψίθυροί του μας μεταφέρουν σε σκηνές από σκοτεινές δοξασίες του παρελθόντος.
Παρά την κάπως εσπευσμένη του αποχώρηση, ο κόσμος έδειξε την εκτίμησή του απέναντι σε αυτό το ιδιαίτερο άκουσμα και οφείλω να παραδεχθώ ότι είναι από τις λίγες φορές που βλέπω τόσο πολύ κόσμο από το πρώτο κιόλας support.
Η ώρα είναι 21:10, ο χώρος δε σταματά να γεμίζει από κόσμο και στη σκηνή κάνουν την εμφάνισή τους οι Temple of Evil.
Μια νεκροκεφαλή κριαριού μπροστά στο σκηνικό τους, κόκκινα κεριά και τέσσερις φιγούρες με άκρως σατανιστική διάθεση στέκουν έτοιμες να τα ισοπεδώσουν όλα με το τέλος της απόκοσμης εισαγωγής τους.
Μια μπάντα με αυθεντική Black metal παρουσία, αξιοπρεπέστατο ήχο και δαιμονισμένη δυναμικότητα που σίγουρα ζούσε τη στιγμή της επί σκηνής και κατάφερε ν’ αγγίξει τον κόσμο σε αυτή τους την πρώτη γνωριμία.
Ο χώρος είναι πλέον ασφυκτικά γεμάτος και οι Mgla κάνουν την εμφάνισή τους ξεκινώντας μια διακριτική μουσική σφαγή με το “καλημέρα” σας και το “Further down the nest Ι”.
Στιβαρά γειωμένοι, με τα χέρια τους να παίρνουν φωτιά και τα πρόσωπά τους καλυμμένα με κουκούλες διαπέρασαν κάθε απαιτητικό αυτί κι έκαναν κατάληψη στην ψυχή μας στοιχειώνοντάς την.
Η απόμακρη στάση τους με την απουσία άμεσης επικοινωνίας με το κοινό θεωρώ ότι τους ανέβασε περισσότερο στην εκτίμηση των οπαδών τους, μιας και θα χάλαγε την όλη ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί.
Απολαύσαμε κομμάτια όπως τα “Mdlosci II”, “Groza III”, “With hearts towards none VII” και την παρουσία τους ολοκλήρωσαν με το “Exercises In Futility VI” την ώρα δυστυχώς που το κοινό είχε αρχίσει να τους απολαμβάνει στο έπακρο.
Η μειωμένη σε διάρκεια παρουσία τους μαζί με τον ήχο, ο οποίος δεν ήταν σε όλα τα σημεία καλός (αλλά λόγω του ασφυκτικά καλυμμένου χώρου οι επιλογές για μετακινήσεις ήταν περιορισμένες) ήταν από τα αρνητικά του live.
Με την έξοδο των Mgla από τη σκηνή, οι πόρτες ανοίγουν και αρκετός κόσμος που παρευρέθηκε κυρίως για την προαναφερθείσα μπάντα, αποχωρεί.
Θα ήθελα πραγματικά να ξεκινήσω γράφοντας με μεγαλύτερο ενθουσιασμό για την είσοδο των Akercocke, αλλά η αλήθεια είναι ότι έμοιαζε περισσότερο με έναρξη πρόβας… Παρά το κάπως άτσαλο ξεκίνημα, ομολογουμένως ήρθαν με πολύ όρεξη για αυτό το live και έπαιξαν μανιωδώς και με πολύ πάθος.
Αρκετά μεγάλο το setlist τους κι ακούσαμε κομμάτια όπως το αναμενόμενο “Leviathan”, τα “Verdelet” και “Marguerite and Gretchen”, ενώ ο κόσμος ξεσηκώθηκε με τα “Dark Inside” και “Son of the morning”.
Η άποψη μου βέβαια γι’ αυτό το live είναι πραγματικά διχασμένη, κρίνοντας κι από το κοινό. Ήταν στιγμές που πήγαινε να γίνει ένας χαλασμός κι άλλες που κοιτούσα γύρω μου και έβλεπα αδιάφορες εκφράσεις.
Δυστυχώς παρά την άρτια εκτέλεσή τους και την υπέρμετρη προσπάθειά τους επί σκηνής ένιωθα συνεχώς να λείπει κάτι. Οι προσδοκίες μου ήταν ίσως πολύ περισσότερες και το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση το επιθυμητό λόγω της έλλειψης πνεύματος.
Επίσης, δεν υπήρχε συνεχής ροή στην επικοινωνία τους με το κοινό και όποιος πανικός γινόταν ένιωθα ότι έβγαινε με πολύ ζόρι μετά κυρίως από παρότρυνση του τραγουδιστή, Jason Mendonca.
Ακόμη ένα αρκετά αρνητικό σημείο, ήταν η αντιαισθητικά ενθουσιώδης παρουσία των πλήκτρων που άγγιζε τη γελοιότητα. Η συνεχής προσπάθειά του να ενθαρρύνει το κόσμο να ξεσηκωθεί, προσωπικά με αποθάρρυνε να κοιτώ παντελώς προς τη σκηνή και στερούσε από την μπάντα κάθε στοιχείο σοβαρότητας.
Δε θα σχολιάσω καθόλου την ποικιλία στην εμφάνιση των μελών, παρόλο που περίμενα να τους δω κουστουμαρισμένους, όπως είθισται να εμφανίζονται.
Θα σταθώ όμως στο γεγονός ότι περίμενα πολλά περισσότερα κι αν πραγματικά έπρεπε να επιλέξω μεταξύ των headliners σίγουρα θα προτιμούσα να τελείωνε το live με τους Mgla για να έχω να θυμάμαι ένα καλύτερο κλείσιμο από αυτή την βραδιά.
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
566 
