Άλλο και τούτο πάλι!
Ινδική heavy metal μπάντα που μάλιστα έχει μια πολύ καλή δισκογραφική πορεία (μετά από έρευνα που έκανα, δεν είχα καν ακουστά τη μπάντα) και έχει εμφανιστεί σε αρκετά σημαντικά events, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή τους στο Wacken του 2013.
Προφανώς στη χώρα τους απολαμβάνουν υψηλής δημοτικότητας και με την ευκαιρία του νέου, 4ου full length album τους “Burn Up The Night” που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, προσπάθησα να εξακριβώσω αν οι διαπιστεύσεις που τους συνοδεύουν έχουν εφάμιλλο αντίκρισμα.
Ε λοιπόν, οι συμπαθείς αυτοί Ινδοί, μου άρεσαν πολύ. Ετυμολογικώς δεν υπάρχει η παραμικρή δυσκολία για να τους χαρακτηρίσεις. Ατόφιο ’80s heavy metal με thrasy φωνητικά από τον ρυθμικό κιθαρίστα / τραγουδιστή Nolan Lewis (μου αρέσει πολύ η χροιά του, που μου έφερε στο νου τον Mille των Kreator της “Endorama” περιόδου), αξιολογότατο ποιοτικά.
Όμορφη U.S. power metal κυρίως riffολογία (τυπική μεν, δεν υπάρχει κάτι που δεν έχει ξανακουστεί αλλά οι ιδέες της μπάντας είναι καλοδουλεμένες, ως μουσικοί έχουν εντρυφήσει στο αντικείμενο), αρκετοί Maidenισμοί στα μελωδικά, ομιλούντα solos του Rohit Chaturvedi και επαρκής απόδοση από το ρυθμικό δίδυμο που κινείται σε μεσαίες στην συντριπτική πλειοψηφία ταχύτητες (εκτός από το “Waverider”, ένας εξαιρετικός γρήγορος υμνάκος).
Όλα τα κομμάτια έχουν μια “παλιακή” γοητεία και εκτός από το προαναφερθέν δυναμιτάκι, μου άρεσαν τα “Full Throttle” και τα Queensrycheικά “Unto Elysium” και “Prepare to Strike”.
Αν είσαι heavy metaller, το “Burn Up The Night” δε θα σε απογοητεύσει σε καμία στιγμή του, συνθετικά έχει όλα όσα θέλει να ακούσει ένα Maidenικός, Acceptίζων ακροατής. Δεν μου παρουσίασαν καμία ιδιαίτερη αδυναμία, το υλικό των Kryptos είναι πολύ καλό, σε καμία περίπτωση πρωτότυπο αλλά η μπάντα έχει δώσει τη δική της αισθητική πάνω σε πατροπαράδοτες τεχνοτροπικές πρακτικές. Δεν με χάλασε καθόλου, σε bar θα έπινα τις φιάλες μου παρέα του με ευχαρίστηση.
526 
