Τρία χρόνια έκανε να βγάλει δίσκο η Otep Shamaya και τελικά η αναμονή αποδίδει καρπούς, μιας και το “Generation Doom” είναι ίσως η πιο heavy δουλειά της και συνάμα η πιο άρτια δομημένη.
Οι συστάσεις για το ποιόν του δίσκου γίνονται απευθείας με το “Zero”, ενώ η ίδια επιθετική χροιά συνεχίζεται και στα “Feeding Frenzy” και “Lords of War”. Εξαιρετική διασκευή στο “Royals” της Lorde, που δίνει μια παντελώς διαφορετική διάσταση στο κομμάτι, ενώ όμορφο κι εύπεπτο το “In Cold Blood” που ακολουθεί. Ευχάριστα groovάτο το “Down” κι έχοντας ήδη φτάσει στη μέση του album, το μέχρι στιγμής συμπέρασμα είναι πως η Otep ακολουθεί μια διαφορετική ρότα, λιγότερο soundtrackική σε σχέση με το “Hydra”.
Το moshpit ανασυντάσσεται στο “God Is a Gun”, με το nu-metalίζον “Equal Rights, Equal Lefts” να παίρνει σκυτάλη και να δίνει πόνο στιχουργικά και ρυθμικά. Αρκετά καλό το “No Color”, συμπαθέστατο το radio friendly κι αισθαντικό “Lie”, ενώ γκαζάτο και “ντου από παντού” το “Generation Doom”. Την αυλαία κλείνει το μελωδικό “On the Shore” (το οποίο κλασικά ακολουθείται από εκτενές κενό και μια τρόπον τινά απαγγελία από τη frontwoman).
Έχοντας παρακολουθήσει την καριέρα της Otep από την αρχή της, μπορώ να πω πως έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα album της ως σήμερα, ενώ σίγουρα είναι η πιο ολοκληρωμένη, αποφεύγοντας fillers και “ψαγμένα” τερτίπια, ξεφεύγοντας από την “ντε και καλά” artcore περσόνα της, βγάζοντας μια (ας την πούμε) εύπεπτη δουλειά, η οποία προσκαλεί νέους ακροατές, εναγκαλίζοντας παράλληλα και τους ήδη υπάρχοντες.
Ενδεχομένως κάποιοι να πουν πως ξέφυγε λίγο από τον ήχο της κι ότι δεν είναι εξίσου “true”. Μέγα λάθος… Όντως η Otep ξεστράτισε, αλλά από τα στεγανά που η ίδια είχε επιβάλλει στον εαυτό της, βαδίζοντας πλέον σε πιο μοντέρνα μονοπάτια που δεν αποποιούνται του πρότερου καλλιτεχνικού της βίου. Τουτέστιν, δεν είναι κακό το να είσαι λιγότερο χύμα και να κάνεις διάλειμμα από την ψαγμενιά και στην παρούσα φάση μιλάμε για μια καλλιτέχνη που έχει πειραματιστεί πολλάκις στην καριέρα της και το εν λόγω album αποτελεί ένα εξαιρετικό come-back.
Αρέσει-δεν αρέσει στους πολλούς, το μόνο σίγουρο είναι πως το “Generation Doom” ακούγεται δυνατά.
502 
