Είδος: Heavy Metal
Δισκογραφική: ROAR! Rock Of Angels Records
Ημ. Κυκλοφορίας: 26 Μαρτίου 2021
Αν και η πορεία τους εκινείτο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σε γενικά μέτρια επίπεδα εντούτοις οι Άγγλοι metallers Primitai έδειξαν με το “The Calling” του 2018 ένα καλό πρόσωπο.
Αυτή τη φορά επανέρχονται με το “Violence Of The Skies” και υπό την διαρκώς ανερχόμενη στο χώρο του hard rock / heavy metal ROAR! Rock Of Angels Records δείχνουν ότι τουλάχιστον η καλή πορεία τους συνεχίζεται.
Στη συντριπτική πλειοψηφία της Maidenική μουσική με όλα τα χαρακτηριστικά του είδους παρόντα. Και όταν λέω Maidenική θα έλεγα ότι η επιρροή τους έγκειται στην περίοδο που άρχισαν να παρουσιάζουν μεγάλες, πλούσιες παραγωγές και δη την “Somewhere in Time” και έπειτα συμπεριλαμβανομένης της solo Dickinson εποχής, κάτι που φαίνεται σίγουρα στην κιθαριστική δουλειά των Srdjan Bilic (ο οποίος στα leads του φέρει πολλά στυλιστικά στοιχεία που πρωτοεμφάνισε ο Roy Z και έχει εξαιρετικές ιδέες σε σημείο να είναι από τα κυριότερα ατού του album) και Sergio Girón. Αυτή η αντιμετώπιση δεν εστιάζεται μόνο στους Maiden αλλά σε σημεία και στο ευρύτερο hard ‘n’ heavy και δεν είναι μόνο θέμα των κιθαριστών αλλά όλα τα όργανα θυμίζουν τις συγκεκριμένες τεχνοτροπίες. Για παράδειγμα το μπάσο του Scott Miller είναι πλήρως αφοσιωμένο στις πρακτικές του μέγιστου Steve Harris (με κάποιες πιο prog τεχνικές) ενώ και οι ρυθμοί του Jonathan Warren κινούνται στο μονοπάτι του Nicko McBrain.
Αυτός που διαφοροποιείται εμφανώς είναι ο τυπάκος πίσω από το μικρόφωνο, ο Guy Miller, ο οποίος διαθέτει μια πιο power metal φωνή και δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση κανένα από τα λαρύγγια που πέρασαν από τους Maiden, αν και διαθέτει μια πάρα πολύ καλή φωνή και είναι απολύτως συμβατός με το μουσικό background.
Πολύ καλά τα “The Uprising”, “Valley of Darkness”, “Warriors of Time” και “The Huntress”, το “Innocent” έχει λίγο πιο ανεπτυγμένη prog φιλοσοφία σε σχέση με το υπόλοιπο υλικό μιας και πρόκειται για hard rock με κοφτό riffing (φαντάσου τους Skidrow του “Slave to the Grind” αν το τραγουδούσαν οι Whitesnake), πολύ καλό επίσης το “Put To The Sword” με τη συμμετοχή του μεγάλου Paull Quinn των Saxon ο οποίος προσδίδει το ανάλογο “πνεύμα” κάτι που συμβαίνει και στο εξαιρετικό “The Cold Surface of The Moon” ενώ τα “I’ll Live Again” και “The Storm Kings” είναι αμερικανικής κοπής, επικά με ανθεμικά ρεφρέν.
Αν παραβλέψεις το γεγονός της tribute αντιμετώπισης και φυσικά ότι δεν θα ακούσεις τίποτα πρωτόγνωρο, το “Violence Of The Skies” δείχνει ότι οι Primitai είναι μια πολύ καλή μπάντα με ταλέντο στην τραγουδοποιΐα και σίγουρα κάποιος ακροατής που τον ενδιαφέρει μόνο να περάσει ευχάριστα την ώρα του χωρίς να δίνει σημασία σε παρθενογεννέσεις και επανανακαλύψεις του τροχού θα το κατασυμπαθήσει στο σύνολό του. Καλοπαιγμένο, με τέλειο, σύγχρονο ήχο, μεταφέρει λίγη από την ’80s γκαύλα στον σύγχρονο μπουρδελόκοσμο. Αξιολογότατο τεμάχιο.
Facebook: https://www.facebook.com/primitai
Official page: http://primitai.com/
485 
