NIGHTFEAR: “Apocalypse”

ALBUM

Μετά από δύο αξιοπρόσεκτες κυκλοφορίες το 2012 (“Inception”) και το 2015 (“Drums of War), ήρθε η ώρα για τους Nightfear να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2020 τον τρίτο τους δίσκο “Apocalypse” και να προσπαθήσουν να γίνουν πιο γνωστοί στο ευρύτερο κοινό.

Οι Ισπανοί power metallers υπάρχουν σαν συγκρότημα από το 2008 και αποτελούνται από έμπειρα μέλη της Ισπανικής σκηνής. Το παρόν line up αποτελείται από τα ιδρυτικά μέλη Lorenzo Mutiozabal στα φωνητικά και Manuel Moreno στο μπάσο και τους Ismael Retana και Ángel Fernández στις κιθάρες και Osckar Bravo στα τύμπανα. To “Apocalypse” διαρκεί περίπου 55 λεπτά και περιέχει δέκα συνθέσεις.

Με τους Nightfear συμβαίνει το εξής παράδοξο. Αν κάποιος τους ακούσει χωρίς να γνωρίζει χώρα καταγωγής, σίγουρα θα τους περνούσε για Γερμανούς. Αγαπάνε τo Γερμανικό power metal και θυμίζουν συγκροτήματα όπως Primal Fear, Mob Rules, Metalium και Helloween εποχής “Dark Ride”.

Όλες οι συνθέσεις του δίσκου είναι αρκετά προσεγμένες και κυμαίνονται πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο. Ειδικά από τη μέση και κάτω τα τραγούδια γίνονται πιο ενδιαφέροντα, με αποκορύφωμα το οκτάλεπτο επικό “Angels of Apocalypse”. Τα τραγούδια είναι γεμάτα όμορφες μελωδίες, έχει γίνει καλή κιθαριστική δουλειά, αλλά κάποια υστερούν λίγο στα ρεφραίν. Επίσης σε κάνα δύο κομμάτια στην αρχή κάπου επαναλαμβάνονται. Ο Lorenzo Mutiozabal πίσω από το μικρόφωνο είναι αρκετά καλός και μου θύμισε σε κάποιες περιπτώσεις Andi Deris. Φοβερό κομμάτι είναι το “Nuclear Winter”, που έχει ωραία πολεμική ατμόσφαιρα και επίσης μου άρεσε αρκετά το instrumental “Psichokiller” και το “ανεβαστικό” “The Stranger”.

Μπορώ να πω ότι οι Nightfear σε αυτήν την τρίτη τους προσπάθεια, κατάφεραν να με ευχαριστήσουν και παρόλο που το “Apocalypse” δεν είναι η τέλεια κυκλοφορία, είναι σίγουρα ένα δισκάκι που έχει να δώσει πράγματα στον ακροατή του.

https://www.facebook.com/NightfearMetal/

675

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.