Με το πολύ βαρύ κλίμα, τον πόνο και την οργή αυτών των ημερών, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου ήταν αμφίβολο αν θα γίνουν, ενώ πολλές συζητήσεις έγιναν σχετικά με το αν η αναστολή τους, υπό μορφή «εθνικού πένθους», είναι επιβεβλημένη, αν κρίνεται προαιρετική ή αν πρέπει να αγνοηθεί, μιας και ως τέτοια την κήρυξαν οι αυτουργοί του εγκλήματος.
Η συναυλία των Mask of Prospero για το release party του νέου τους album “Hiraeth” ανακοινώθηκε πως θα πραγματοποιηθεί. Και αυτό δεν με βρίσκει διάφωνο. Εξάλλου, όταν ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς, που κρύβεται πίσω από το προσωπείο της έτσι κι αλλιώς προβληματικής αστικής δημοκρατίας, έχει εξαπολύσει έμπρακτα επιθέσεις προς την τέχνη και τη νεολαία, ούτε η τέχνη πρέπει να σιωπήσει ούτε η νεολαία πρέπει να μείνει αδρανής. Ευτυχώς, αυτές τις μέρες που διανύουμε, τίποτα από αυτά τα δύο δεν συμβαίνει.
Κάπως έτσι, λοιπόν, βρεθήκαμε στο Temple το βράδυ του Σαββάτου, για να στηρίξουμε δύο ανερχόμενα και πολλά υποσχόμενα εγχώρια μουσικά σχήματα. Οι πόρτες άνοιξαν στις 20:30, αλλά η σκηνή έμεινε άδεια μέχρι το ρολόι να σημάνει 21:40, όταν στο σανίδι ανέβηκε η τετράδα των Blame Kandinsky, που πολύ σωστά σκέφτηκαν να προσκαλέσουν η διοργάνωση και οι headliners για να ανοίξουν το live.
Έχοντας κυκλοφορήσει προ ολίγων μηνών το δεύτερο full-length τους “Eclectic Ruin” (review), οι Blame Kandinsky μάς άρπαξαν από τα μούτρα και χωρίς πολλά πολλά εκτόξευσαν από το βήμα του stage του Temple, σαν χαστούκια ενέργειας, όλα τα τραγούδια-δυναμίτες του νέου album τους (συν ένα που εκπροσώπησε το ντεμπούτο τους “Spotting Elegance in Chaos”). Εμφανώς καλοκουρδισμένοι και με πολλή όρεξη, άλωσαν το club για 50 λεπτά και έκαναν τα παρευρισκόμενα άτομα να τους παρακολουθούν με μεγάλη συγκέντρωση. Το mathcore τους, με στοιχεία μελωδικού hardcore και λίγο sludge, ήταν μια σαρωτική έκρηξη αδρεναλίνης και αγκάλιαζε ιδανικά το κοινωνικό και πολιτικό ύφος των στίχων (αν κατάλαβα καλά από τα λίγα που τσίμπαγα μέσα από τα harsh vocals). Το γεγονός ότι δεν παρεμβλήθηκαν παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια διόγκωνε την ένταση που έχτιζαν οι Blame Kandinsky με κάθε εκτέλεση.
Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε η έκδηλη χημεία μεταξύ των μελών και η παρεΐστικη διάθεση που είχαν μεταξύ τους, όπως επίσης και η άνεση με την οποία ερμήνευαν μουσικά μέρη που και ακούγονταν και φαίνονταν να είναι ιδιαιτέρως απαιτητικά. Από τον εξώστη, άκουγα έναν ήχο που ήταν λίγο πιο βαβουριάρικος απ’ ό,τι θα τον ήθελα, αλλά καθώς περνούσε η ώρα, ή έφτιαξε ή τον συνήθισα. Πάντως, δεν με εμπόδισε να απολαύσω το show τους και με έκανε να μετανιώσω που δεν είχα καταφέρει έως εκείνη τη μέρα να αφιερώσω περισσότερο χρόνο σε ακροάσεις του “Eclectic Ruin”, πράγμα που πλέον έχει αλλάξει. Και πιστεύω ότι το ίδιο ισχύει και όσες κι όσους ήταν στην ίδια φάση με εμένα και είχαν την τύχη να τους δουν να παίζουν ζωντανά.
Setlist:
Ruined
Discomfort
Vague
Complicit
Empty
Motivation
Piquerism
Gertrude
Lisp
Delusional
Ego
Chasten
Έπειτα από ένα απαραίτητο εικοσάλεπτο διάλειμμα, οι Mask of Prospero πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή στις 22:50. Το νέο τους album “Hiraeth” (review & interview) είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα μπροστά για το συγκρότημα και έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις σε κοινό και media. Έτσι, περίμενα με πολύ μεγάλη ανυπομονησία να δω πώς ακούγονται ζωντανά οι αρτιότατες συνθέσεις του album, μια και η studio εκδοχή τους έχει ντυθεί με μια πολύ πλούσια παραγωγή.
Ένα προηχογραφημένο μέρος (και υπήρχαν αρκετά στην εμφάνιση της μπάντας) προϋπάντησε την πεντάδα των Mask of Prospero επί σκηνής, και πολύ σύντομα οι πρώτες νότες του εξαιρετικού και αισθαντικού “Lament” (το πρώτο single και video από τον δίσκο) απλώθηκαν στον χώρο. Έχω αδυναμία σε αυτό το τραγούδι και χάρηκα πολύ που ξεκίνησαν με αυτό. Ωστόσο, δεν κατάφερε να με συνεπάρει, όπως ήλπιζα, επειδή ο ήχος από τις κιθάρες και το μπάσο ήταν κάπως μουντός και του έλειπε ο όγκος, που είναι παραπάνω από απαραίτητος για το djenty prog metal τους. Ευτυχώς, όμως, ακούγονταν πολύ καλά τα τύμπανα του Ανδρέα Καλογερά, ο οποίος είναι μεγάλο asset για το συγκρότημα, αλλά και η φωνή του Χρήστου Κοντούλη, που είναι πολύ όμορφη και χρωματίζει υπέροχα τις συνθέσεις των Mask of Prospero.
Σταδιακά, μου φάνηκε ότι ο ήχος έστρωσε, αλλά ποτέ δεν έφτασε σε σημείο που να δικαιώνει πλήρως τη μουσική του συγκροτήματος, δυστυχώς. Αυτό ελάχιστα φάνηκε να ενοχλεί τα μέλη των Mask of Prospero, που δεν πτοήθηκαν και ερμήνευσαν υποδειγματικά τη δύσκολη μουσική που συμπεριλαμβάνει όλο το “Hiraeth”. Ο Κοντούλης έκανε τίμια προσπάθεια να επιδείξει αρετές frontman και τα κατάφερε αρκετά καλά. Το μαύρο χρώμα που έντυνε τα χέρια και τους πήχεις του –σε συμφωνία με το artwork του album– και η θεατρικότητα που έβγαζε κάπου κάπου αποτέλεσαν στοιχεία που βοηθούν πολύ στην εικόνα της μπάντας σε συναυλιακό περιβάλλον. Μακάρι να το εξελίξει περαιτέρω στο μέλλον. Και μακάρι προς αυτήν την κατεύθυνση να κινηθούν και τα λιγότερο εκφραστικά μέλη του σχήματος (το σχόλιό μου είναι καλοπροαίρετο· η προσοχή σε τέτοιες «λεπτομέρειες» κάνουν τη διαφορά).
Κατ’ εμέ, το απόλυτο highlight της εμφάνισής τους ήταν η εκτέλεση του πολυαγαπημένου μου “Amal”, για την οποία είχαμε την τύχη να είναι παρούσα η εξαιρετική Σοφία Σαρρή (τι φωνή!), που έχει δανείσει τα φωνητικά της και στη studio version. Δέος! Πολύ δυνατές στιγμές περιείχε συνολικά το β’ μισό του set των Mask of Prospero, όπως το καθηλωτικό “Kyma” και τα ισοπεδωτικά “Lethe” και “In Exile”. Το τέλος πλησίαζε όταν η μπάντα μάς κάλεσε να τη βοηθήσουμε και να τραγουδήσουμε μαζί το καταληκτικό “Horeeya” (αν και αυτό δεν πήγε πολύ καλά, αλλά έβγαλε λίγο γέλιο). Λίγο νωρίτερα, διά στόματος Κοντούλη, είχαμε πληροφορηθεί από τη λιτή και ειλικρινή δήλωση των Mask of Prospero πως, παρότι αμφιταλαντεύτηκαν ως προς το αν έπρεπε να πραγματοποιήσουν το live, τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν υπέρ του Ερυθρού Σταυρού. Ορίστε, λοιπόν, άλλο ένα μικρό δείγμα ότι στην απάντηση και στην ενεργό αντίδρασή μας ενάντια στο «τέρας» απαιτείται να συμμετέχει ενεργά η τέχνη και η νεολαία. Τη βραδιά αυτή θα τη θυμάμαι ως μια επιτυχία σε πολλά επίπεδα.
Setlist:
Lament
Hourglass
Drown in Grey
Way Back Home
Observatory
Divided
Kyma
Amal
Lethe
In Exile
Horeeya
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος
777 
