Είδος: Doom, stoner, prog metal
Δισκογραφική: Heavy Psych Sounds
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Μαΐου 2021
Κύκλος πρώτος, επεισόδιο πέμπτο για την πολυσυζητημένη και πολυακουσμένη μουσική σειρά της Heavy Psych Sounds. Η εν λόγω σειρά που αποτελείται από split συνεργασίες έχει φτάσει αισίως στην πέμπτη της κυκλοφορία και όπως είναι αναμενόμενο για ακόμα μία φορά θα καθηλώσει τους λάτρεις του ιδιώματος, όπως έκανε και στις κυκλοφορίες που προηγήθηκαν με τη συνέπεια, τη συνέχεια και το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα αυτής.
Το post-apocalyptic φανταστικό εξώφυλλο του Ιταλού καλλιτέχνη Luca Solo Macello που κοσμεί το EP με την επική psy-fi θεματολογία του (για τον γράφοντα θυμίζει λίγο το φουτουριστικό artwork των Γερμανών prog Θεών Eloy στο Metromania), δεν ανταποκρίνεται πλήρως στο ηχητικό κομμάτι, αλλά δημιουργεί αφενός ένα ελκυστικό πακέτο με το μουσικό software και αφετέρου δείχνει την επαγγελματική προσέγγιση και καλαισθησία ακόμα και για το πλαίσιο ενός EP.
Στο τελευταίο επεισόδιο λοιπόν, σε μια σύντομη περίληψη πρωταγωνιστές είναι οι proto-doom σπεσιαλίστες High Reeper και οι progy “weirdos” Hippie Death Cult. Αμερικάνοι αμφότεροι, οι μεν από τη Philadelphia και οι δε από το Portland, ενώνουν τις δυνάμεις τους παρουσιάζοντας τις δύο από τις πολλές όψεις του doom «νομίσματος» μέσα από πέντε συνθέσεις και μας χαρίζουν το δικό τους riff-fantastic doom όραμα, μέσα σε ένα heavy πλαίσιο με δυνατές ατμόσφαιρες.
Ας διαλευκάνουμε λίγο όμως το μουσικό concept.
Οι High Reeper από το εναρκτήριο “Vermillion Iron” αμφιταλαντεύονται μεταξύ των επικών διαστάσεων stoner doom των Sleep (όπως μας το «έ(σ)τριψαν» και μας το «μπούκωσαν» στο προ τριετίας Sciences) και της επικής διάθεσης stoner metal των Βοστονέζων Black Pyramid (κυρίως της περιόδου 2013-2015, όπου ο Andy Beresky σε φωνή και κιθάρα είχε αντικατασταθεί από τον γυρολόγο Darryl Shepard), με τους δεύτερους να κερδίζουν στα σημεία, χωρίς να σημαίνει φυσικά ότι τα Sleep ψήγματα εγκαταλείπονται στη συνέχεια, αντιθέτως κάνουν την εμφάνισή τους στις πιο ψυχεδελικές και jamming στιγμές των κομματιών.
Εν έτει 2021 μην περιμένεις η μπάντα να κραδαίνει σπαθιά και να φοράει δερμάτινα ή γούνινα εσώρουχα, παρόλα αυτά η φωνητική προσέγγιση του Zack Thomas που θυμίζει πολεμική ιαχή με τις κιθαριστικές γραμμές εμβατηριακού τύπου, θα σε αφυπνίσουν και θα σε ωθήσουν να μπεις σε βηματισμό για να ξεκινήσεις την όποια επέλαση εσύ επιλέξεις, με τη γροθιά σφιχτά στον αέρα και με ένα ανεπαίσθητο headbanging.
Το συγκρότημα θα μπορούσε κάλλιστα να μετονομαστεί και σε High Riffer, καθώς τα riffs παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην μουσική του (μιας και είναι από μόνα τους natural high) και σου χαρίζουν φυσική ευεξία. Ο ηχητικός προσανατολισμός της μπάντας επηρεάζεται από παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου προς Ευρώπη μεριά, με τους Count Raven και τα φωνητικά του Linderson και τις κιθάρες του Findelius να είναι τα πιο προφανή και να αναβιώνουν ξανά. Στα μέσα πάντως του “Winter King Devil’ s Grip” η ατμόσφαιρα γίνεται πιο «βαριά» και «σκοτεινή», με το μεγαλείο των “Accident of Birth” και “Chemical Wedding” να ξεπροβάλει και να κλείνει ιδανικά το κομμάτι λίγο πριν κάνει την εμφάνισή της η Σαμπαθική τεχνολογική έκσταση, στο εισαγωγικό του “Withering Decay”.
Οι μύστες του παραδοσιακού ήχου θα λατρέψουν τα τρία κομμάτια των High Reeper και όσοι ειδικεύονται στο να «ξεψαχνίζουν» τις συνθέσεις για να ανακαλύψουν και την παραμικρή λεπτομέρεια, θα εντυπωσιαστούν ευχάριστα καθώς θα διαπιστώσουν αρκετές ομοιότητες με το ντεμπούτο άλμπουμ των Λονδρέζων Winters “Black Clouds In Twin Galaxies” (και όχι των Αμερικανών Winter), το οποίο είχε κυκλοφορήσει από την Rise Above Records το 2007.
Από την άλλη πλευρά οι Hippie Death Cult είναι πιο open minded και περισσότερο δεκτικοί σε πειραματισμούς, κάτι που γίνεται αντιληπτό μέσα από τις δύο συνθέσεις που απαρτίζουν το Vol.5. Μπορεί να έχουν τις βάσεις και αυτοί σε παραδοσιακές φόρμες, όμως ασπάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό τον σύγχρονο ήχο της doom σκηνής προσθέτοντας αρκετά progressive στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα ενστερνίζονται αρκετά τον Καλιφορνέζικο desert ήχο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το εναρκτήριο “Fill the Fires” «ανοίγει την αυλαία» και κατευθείαν νιώθεις τη διαφορά σε όλους τους τομείς. Μπορεί στην αρχή το εισαγωγικό sample με το tribal drumming να σου θυμίσει λίγο “Bohemian Like You” από Dandy Warhols, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε ξενίσει ή να σε αποτρέψει από τη συνέχεια, μιας και αυτός ο post ήχος που χτίζεται σταδιακά θα δώσει τη θέση του σε έναν καταιγισμό από riffs και μελωδίες όμοιες με αυτές των συμπατριωτών τους Solace, από την ακτή του Jersey.
Αυτό που κάνει αισθητή τη διαφορά (και αλλάζει ταυτόχρονα και τον μουσικό προσανατολισμό της μπάντας) είναι τα χαμαιλεόντεια φωνητικά του Ben Jackson, που άλλοτε φέρνουν κατά νου τη φωνητική παράνοια των Melvins, άλλοτε τον τρισμέγιστο Pete Steel με τις μελαγχολικές του γραμμές, ενώ τις περισσότερες φορές είναι «φτυστά» Eric Wagner.
Blues, progressive, doom, stoner και η αναφορά θα μπορούσε να συνεχίζεται για όσο διαρκεί η ακρόαση και έχουμε διάθεση να εντρυφήσουμε ακόμα πιο βαθιά. Η μπάντα σίγουρα έχει «εικόνισμα» τον Eric Wagner και «φυλαχτό» τη μουσική των Trouble, την οποία περιπλέκει με θεατρικότητα, με αρκετά “προοδευτικά”, ψυχεδελικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία.
Στο “Towards Infinity” θα αισθανθείς το evilness του Danzig των πρώτων δίσκων, θα ακούσεις την χεβιμεταλική blues πλευρά του Jerry Cantrell στις κιθάρες και σίγουρα θα χαλαρώσεις και θα συγκινηθείς με το συναίσθημα που πηγάζει από τη μουσική .
Το ντουέτο φωνητικών σε στιγμές μεταξύ του Ben Jackson και της Laura Philips, συνάμα με την μουσική, στους πιο μυημένους του χώρου θα θυμίζει την συνεργασία των Lid (μεταξύ Eric Wagner και Daniel Cavanagh) στον έναν και μοναδικό δίσκο τους “In the Mushroom”. Εκεί που η ψυχεδέλεια των Floyd συναντά την ατμόσφαιρα των Anathema και οι desert rock επιρροές αντλούν έμπνευση από τους Beatles, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα των Black Sabbath.
Σε αυτόν τον άτυπο φιλικό αγώνα μεταξύ High Reefer και Hippie Death Cult, νικητές και ηττημένοι δεν υπάρχουν, παρότι υπερτερούν στα κομμάτια με σκορ 3 έναντι 2 οι πρώτοι. Πραγματικοί κερδισμένοι από όλες τις απόψεις είμαστε όλοι εμείς, που θα απολαύσουμε 5 κομμάτια στην τιμή του ενός ή ακόμα και του κανενός.
Εν αναμονή λοιπόν του έκτου επεισοδίου που δεν αργεί, κάνουμε μια επανάληψη των προηγούμενων τεσσάρων και γινόμαστε couch potato για 32 πρώτα λεπτά και 25 δεύτερα για όσες φορές αντέξουμε στο repeat.
High Reeper:
Facebook: https://www.facebook.com/HIGHREEPER
Bandcamp: https://highreeper.bandcamp.com/
Hippie Death Cult:
Facebook: https://www.facebook.com/hippiedeathcultband
Bandcamp: https://hippiedeathcult.bandcamp.com/
412 
