Την ώρα που όλοι βλέπαμε ακόμη MTV, στις αρχές του 90,όσο κανείς δεν το περίμενε, το Sabbath-ικό doom ζευγάρωσε με το βαρύ αμερικάνικο hardcore (βλέπε Cromags) και γεννήθηκε κάτι που οι “ειδικοί” ονόμασαν sludge. Πόσο πιο ταιριαστός όρος (σημαίνει υγρή λάσπη) για τον ήχο ενός νέου συγκροτήματος από τη βαλτώδη και τόσο πονεμένη από τους τυφώνες Νέα Ορλεάνη.
Η επιδραστικότητα των Crowbar απλώνεται σε όλες τις ακόλουθες αυτής δεκαετίες και ο γράφων δεν θα ξεχάσει ποτέ όταν έπαιξε το CD του ντεμπούτο τους “Obedience thru Suffering” για πρώτη φορά.
Εν όψει της εμφάνισης τους στην Ελλάδα για πρώτη φορά, στο An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), θα φτιάξω για εσάς μια playlist για να σας βάλω στο κλίμα. Ένα κομμάτι από κάθε album, στο σύνολο 12 τραγούδια για να σπάσουν τα άλατα στον σβέρκο.
1.”Vacuum” (“Obedience thru Suffering”, 1991)
These walls of pain closing in on me
Crushed by the weight
Love left behind I feel nothingness
Anger inflates
Οι Crowbar ξεκινώντας το μοναδικό τους tune low, play slow στιλ, εξετάζουν συνεχώς τις επιπτώσεις της σύγχρονης κοινωνίας στην ψυχολογία του ατόμου και συνήθως οι στίχοι τους καθρεφτίζουν τους ίδιους τους εαυτούς.
2.“All I had (I gave)” (“Crowbar”, 1993)
Με τον Phil Anselmo στην παραγωγή, οι Crowbar βρίσκουν τον ήχο που θα τους κάνει σημαντικούς και ενώ η μουσική τους θεριεύει και διαλύει τα πάντα στο πέρασμα του, η μελαγχολία στους στίχους δεν ξεθωριάζει. Το δίχως άλλο.
My days and nights now are solitude
I struggle on
I’ve paid my price
3.“Leave it behind” (“Time heals nothing”, 1995)
Οι Crowbar πλέον αναλαμβάνουν την παραγωγή εξ ολοκλήρου και η hardcore-ίλα βγαίνει λίγο πιο μπροστά, με τον ήχο να είναι λιγότερο γυαλισμένος και πιο κοντά στη λάσπη που τόσο τον έχει καθορίσει.
Brick by brick got to tear it all down
Bringing it down
Been so hard got to set myself free
Learn to be free
4.“Nothing” (“Broken Glass”, 1996)
Αποφασίζοντας πως πρέπει να εμπιστεύονται άλλους, επιτρέπουν τον Simon Efemy να αναλάβει την παραγωγή (έχει δουλέψει και με τους Paradise Lost) και τα πράγματα σε αυτό το πεδίο καλυτερεύουν.
Believed in all I’d ever known
Left me to die here on my own
5.“Planets Collide” (“Odd Fellows Rest”, 1998)
Ένα από τα SOS κομμάτια τους που πάντα τους συντροφεύουν στις ζωντανές εμφανίσεις.
You’ve been baptized in a lake of tears
Crucified yourself with your own fears
6.“To touch the hand of God” (“Equilibrium”, 2000)
Τελευταίο album της πρώτης εποχής του συνιδρυτή μπασίστα Todd Strange και από τα όχι πολύ επιτυχημένα τους από άποψη αποδοχής κοινού.
Το πιάνο και υπνωτική διάθεση του τραγουδιού ξυπνάει διαφορετικά συναισθήματα από εκείνα που συνήθως βγαίνουν ακούγοντας Crowbar.
The end I feel these things aren’t real
Too weak to stand I touch the hand
Of god
7.“It pours from me” (“Sonic Excess in Its Purest Form”, 2001)
Στο μπάσο ο Jeff Okoneski, στα τύμπανα ο πρώην drummer των Machine Head, Tony Costanza για πρώτη και τελευταία φορά, ενώ οι Crowbar φαίνεται να βρίσκουν και πάλι τη φόρμα τους. Σκληρό και με αυτοκαταστροφική στιχουργική το “It pours from me” δεν σπάει τη παράδοση της Crowbar-ικής κατάθλιψης.
Save your speeches cause I’ve done my time
8.“Dead Sun” (“Lifesblood for the Downtrodden”, 2004)
Album αφιερωμένο στον φίλο τους, Dimebag Darell, ενώ στο μπάσο βρίσκεται ο Rex Brown (Pantera) και στα τύμπανα ο Craig Nunenmacher (Black Label Society).
The deep ugly scars that you’ve given me
They won’t die
9.“The Cemetery Angels” (“Sever The Wicked Hand”, 2011)
Δεν μας είχαν συνηθίσει σε τόσο μεγάλα διαλείμματα, όμως η επιστροφή τους ήταν τρανταχτή. Στο μπάσο πλέον ο Patrick Bruders των Down/Goatwhore και την παραγωγή έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Kirk Windstein, με εξαιρετικό αποτέλεσμα.
I’ve heard the lie
And lived the misery
Now I’m accepting the man that I can be
It takes the magic
That only brings you down
Sooner or later we all give in and drown
10.“Reflection of Deceit” (“Symmetry in Black”, 2014)
Και πάλι αλλαγή στη θέση του μπασίστα, με τον Jeff Golden αυτήν τη φορά, ο οποίος βέβαια θα απολυθεί δυο χρόνια μετά.
Ένα από τα αγαπημένα μου albums τους (ίσως το πιο αγαπημένο), λαμβάνει εξαιρετικές κριτικές και με αναγκάζει να το εντάξω στα 20 καλύτερα του έτους.
Ascend above your own demise
Perception now accepted
Oblique deception always lies
Your penance is denied
11.“I am the Storm” (“The Serpent Only Lies”, 2016)
Στο μπάσο… χαχαχα… ο Kirk Windstein, που μάλλον δεν θέλει πλέον να εμπιστευτεί άλλον στις ηχογραφήσεις, αλλά το album είναι νταλίκα με μάρμαρα.
The Scarring is deep,
And the struggle is real,
But it’s the price I pay, to say what I feel,
The voice that you hear,
And the words that I speak,
Will always be there,
To strengthen the weak
12.“It’s always worth the gain” (“Zero And Below”, 2022)
Δευτέρα νιάτα διανύουν σύμφωνα με το αποτέλεσμα των τελευταίων τους albums και το παρόν δεν αποτελεί εξαίρεση.
Do you have all that you need
To rise above the hate and greed?
This game we’re in, it is for lies
You’re on your own to fight the strides
Οι Crowbar πλέον, με μοναδικό αρχικό μέλος τον θρυλικό Kirk Windstein, έχει τους Tommy Buckley (τύμπανα), Matt Brunson (κιθάρα) κσι στο μπάσο (προς το παρόν 🙂 ), ο Shane Wesley και με αυτή τη σύνθεση θα επισκεφτούν την Αθήνα και το An Club στις 13 Μαΐου, ημέρα Σάββατο.
880 
