Είδος: Jazz/Fusion/Progressive/Heavy rock
Δισκογραφική: Mrs Red Sound
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Οκτωβρίου 2021
Μία ωδή προς το ελεύθερο πνεύμα, μία κραυγή υπαρξιακής ζώσας κατάστασης, μία υπαρκτή δεξαμενή επιρροών στην οποία έχουν «λουστεί» κυριολεκτικά κάπου στα Ηλύσια Πεδία. Ένα κρεσέντο δημιουργικότητας μέσω ενός αέναου και αστείρευτου πειραματισμού και αυτοσχεδιασμού χωρίς μέση και τέλος. Αυτά και άλλα πολλά, με τη λίστα να συνεχίζεται εσαεί όσο διαρκεί η ακρόαση, θα μπορούσαμε να προσάψουμε στο “let’ s get crazy” τρίο των Baron Crane και στο καινούριο πόνημα “Les Beaux Jours”.
Οι Γάλλοι εκπέμπουν καλλιτεχνικό φως, «μας αλλάζουν τα φώτα» καθότι προέρχονται και από την πόλη του Φωτός, και μας «λούζουν» με τις μελωδίες και τις υπέροχες συνθέσεις τους. Η μουσική τους είναι προοδευτική από κάθε άποψη. Και από πλευράς ενορχηστρώσεων και συνθέσεων αλλά και περισσότερο από πλευράς γενικότερης αντίληψης περί ήχου και μουσικότητας. Στο τέταρτο δίσκο της η μπάντα πειραματίζεται, αυτοσχεδιάζει, εξελίσσεται και επιδίδεται σε ένα fusion όργιο που αγγίζει τα όρια του con-fusion, πάντα μα πάντα όμως με την καλή έννοια.
Για του λόγου το αληθές πάντως, όση στενογραφική ευγλωττία και να διαθέτεις, ακόμα και ιντερνετική ευφράδεια και γλαφυρό λόγο να κατέχεις, είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις και να κατηγοριοποιήσεις το συγκρότημα, και το πιθανότερο είναι να τους αδικήσεις. Ο δίσκος θα αποτελέσει «πόλο έλξης», αλλά ταυτόχρονα και «μήλο της έριδος» για τους απανταχού προοδευτικούς «ψυχεδελοφρίκουλες», είτε αρέσκονται σε αναζητήσεις στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είτε στα επίγεια επίπεδα. Για τους μύστες του κλασικού προοδευτικού κινήματος ίσως φανούν υπερβολικοί και «ολίγον τι» επιδειξίες, αλλά για όσους αντιλαμβάνονται τη μουσική με ανοιχτό μυαλό και χωρίς παρωπίδες, θα ασπαστούν το πολύπλευρο ταλέντο τους και θα γίνουν ένα με τις μουσικές τους.
Ο δίσκος αποτελείται από αρκετά επίπεδα, άλλοτε πιο heavy rock, μερικές φορές πιο post με τους Long Distance Calling και τους Shora να κάνουν την εμφάνισή τους, κάποιες φορές παρατηρείται μία πιο αφαιρετική jazz σκοπιά, η οποία ενίοτε επενδύεται με afrobeat ρυθμούς «σήμα κατατεθέν» των Goat και των Here Lies Man, κάτω από ένα ψυχεδελικό acid «πέπλο» να τα καλύπτει όλα, αλλά χωρίς να τα επισκιάζει και να τα αφήνει να αναπνέουν. Όμως αυτό που υπερτερεί είναι το progressive rock των Rush το οποίο δίνει τη σκυτάλη στο progressive metal των Dream Theater και αυτοί με την σειρά τους στους Burst, χαρίζοντας μία διαχρονικότητα στον ήχο του ιδιώματος. Με απλά λόγια η Γη δεν είναι επίπεδη, ούτε τα Ruffles chips. Γιατί να είναι η μουσική σας…;
Το Γαλλικό τρίο δεν χαμπαριάζει από μέτρα και σταθμά, ούτε από μουσικά είδη και υποείδη καθώς «τα δένει κόμπο», πηδώντας από το ένα στο άλλο πολλάκις ακόμα και μέσα στο ίδιο κομμάτι, δημιουργώντας το δικό του μουσικό πολυσύμπαν με αμέτρητες διαστάσεις για το οποίο θα ήταν περήφανος ακόμα και ο Stan Lee. Τύφλα να έχει το Marvel universe σαν να λέμε ένα πράγμα…
Η μπάντα πάει καρφί να σκαρφαλώσει στις κορυφαίες κυκλοφορίες για φέτος και με προοπτικές να καπαρώσει την κορυφή και να παραμείνει εκεί. Πραγματικά θα ήταν «φύσει αδύνατο» να μην το επιτύχει αφού πρωτοτυπεί καταφέρνοντας σε κομμάτια όπως το “Quarantine” να συνδυάσει τη φωνητική προσέγγιση ενός Dave Growl και του Eddie Vedder, με την μουσικότητα των Foo Fighters και την prog/math τρέλα των Mars Volta. Στο “Mercury” σαν σημείο αναφοράς υπάρχουν οι πατέρες της prog ψυχεδέλειας Pink Floyd σε μία ιδιαίτερη σύμπραξη με την παράνοια των Primus, εξελίσσοντας τον ήχο του χθες με αυτόν του σήμερα και με ματιές στο μακρινό μέλλον.
Στο “Merinos” ξεπερνούν κάθε προσδοκία και φαντασία, δεδομένου ότι το electro dub των συμπατριωτών τους Panda Dub υποδέχεται την «επιθετική» ριφολογία των Karma to Burn και τη ρυθμικότητα των Glowsun. Ενώ, “last but not least, Easts meets the West” στο ομότιτλο “Les Beaux Jours” με τους The Lennon Claypool Delirium του “South of Reality” να συναντάνε τους Kikagaru Moyo του “Masana Temple”, για να ρίξουν τίτλους τέλους σε αυτό το μοναδικό προοδευτικό ταξίδι.
Οι «ηχητικοί χαμαιλέοντες» Baron Crane αλλάζουν το ηχό-χρωμά τους στον καινούριο δίσκο ανάλογα με τη σύνθεση, όχι για να αποφύγουν κάποιον εχθρό, αλλά πρωτίστως να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους, να υπερκεράσουν τη συνθετική τους ανάγκη και δευτερευόντως να προσελκύσουν νέους «οπαδούς-θύματα» (χαριτολογώντας πάντα).
Γι’ αυτούς τους λόγους προσεγγίστε άφοβα σαν μικρά έντομα, κολλήστε στη «μουσική γλώσσα» των Γάλλων και αφεθείτε να σας «καταπιεί» η ηχητική δίνη…
Facebook: https://www.facebook.com/baroncrane
Bandcamp: https://baroncrane.bandcamp.com/album/les-beaux-jours
918 
