Είδος: Black / doom metal
Δισκογραφική: GS Productions
Ημ. Κυκλοφορίας: 30 Μαΐου 2021
Ένα αρκετά ενδιαφέρον και σίγουρα ασυνήθιστο υβρίδιο black metal προτείνουν οι εκ Λαμίας Actus Septem, ένα trio που συνθέτουν τρία αδέρφια, με το debut full length τους “The Catechism of Death” μετά από το περυσινό EP “Days Of The Fall”.
Αν και ίσως θα σκέφτηκες ότι το ασύνηθες του πράγματος είναι η συγγένεια των μελών, όχι, δεν εννοούσα αυτό, αλλά την ίδια τη μουσική που περιέχεται στο album. Αυτή πατάει με το ένα πόδι στο black με αρκετά διακριτές επιρροές. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της τεχνοτροπίας του έχει αφετηρία τους Rotting Christ (κυρίως της μεσαίας, λίγο πριν και λίγο μετά της “Dead Poem” περιόδου τους) αλλά αυτό το υλικό αναμειγνύεται με άλλες μορφές black, κυρίως του ατμοσφαιρικού / μελωδικού χώρου. Από την άλλη συνυπάρχει στα κομμάτια μια doom πτυχή η οποία κυρίως εστιάζεται στο build-up των κομματιών που οδηγούν στα, από αρκετά καλά μέχρι εξαιρετικά, μελωδικά black climaxes.
Oi κιθάρες riff-ολογούν εν γένει σιδηροδρομικώς, σύμφωνα με τις σταθερές του ιδιώματος αλλά οι δομές διαφοροποιούνται σε σχέση με άλλα σχήματα του χώρου και η αιτία είναι η heavy άποψη με την οποία αποδίδονται. Είναι αρκετά τεχνικοί και τα solos είναι απλά και απέριττα. Το ρυθμικό υπόβαθρο είναι πολύ καλό και ο Νίκος Μόσχος είναι επαρκέστατος, είτε όταν speedάρει είτε στα οιγκώδη mid tempo μέρη. Φωνητικώς δε, ο Γιώργος έχει δυνατό λαρύγγι και μου θύμισε των Mikael Stanne των πρωταρχικών Dark Tranquillity (αν και λίγη προπονησούλα στην προφορά δεν θα έβλαπτε) ενώ υπάρχουν και μερικα σημεία από μονολόγους του Δημήτρη Λιαντίνη. Ο ήχος είναι καθαρός, απέχοντας από αχαοτισμούς και η ακρόαση είναι άνετη, χωρίς να χάνει ο ακροατής τον μπούσουλα σε κανένα σημείο.
Αξιόλογες στιγμές είναι τα “Descending” και “Inner” σε καθαρό Rotting ύφος, το αργόσυρτο doom “Before the Devil” που παραπέμπει στους επίσης της πρώτης περιόδου Paradise Lost, αυτά ως καθαρές οντότητες. Από εκεί και πέρα όμως διέκρινα ένα συνθετικό φαινόμενο που και με ικανοποίησε αλλά και ταυτόχρονα απετέλεσε τη μόνη παρατήρηση που θα έκανα στην μπάντα (και δεν αποτελεί μομφή γιατί δεν είναι δυνατόν να κρίνεται η συνθετική άποψη οποιουδήποτε δημιουργού).
Αυτό το φαινόμενο είναι η απολαυστική σε στιγμές απόδοση από τη μέση εως το τέλος σε κομμάτια όπως τα “Assert in Death”, “Departed Days”, στο εξαιρετικό “At a Loss” (υπέροχο το piano) και “Cursedness” όπου αναδεικνύεται μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή που τείνει προς τους Harakiri For The Sky και στους πολύ καλούς επιλόγους, κάτι που με κάνει να νιώθω ότι θα ήταν καλύτερα η μπάντα να επικεντρωθεί σε αυτό το στυλ (όχι ότι το doom στοιχείο δεν είναι ενδιαφέρον αλλά σίγουρα τα parts που ανέφερα είναι πιο “συγκινητικά” και φανερά τα παιδιά “το έχουν” σε αυτό το ύφος).
Τελικώς, αξιόλογο album από τους Λαμιώτες που ως πρωτόλεια προσπάθεια έχει μεν κάποια θεματάκια αλλά ταυτόχρονα δείχνει και επί μέρους αρκετό ταλέντο στην τραγουδοποιΐα. Μπορεί η μεγάλη διάρκεια των κομματιών να δίνει την ευχέρεια να απλωθούν οι ιδέες των Actus Septem αλλά γνώμη μου είναι ότι θα μπορούσαν να συνοψίσουν τις πολύ καλές ιδέες τους σε πάρα πολλές στιγμές του “The Catechism of Death” παρουσιάζοντας κάτι που θα μπορούσε να πάρει και τον τίτλο του αριστουργηματικού, τουλάχιστον συνθετικά. Αλλά σίγουρα τους θεωρώ ελπιδοφόρους και εύχομαι στο μέλλον να ανταπεξέλθουν των προσδοκιών μου. Πρόσημο, θετικό με πολλές προοπτικές στο σύγχρονο ακραίο metal κόσμο.
Facebook: https://www.facebook.com/actusseptem
847 
