Σας αρέσουν οι ZZ Top και ο Stevie Ray Vaughan; Ε, τότε μια χαρά θα περάσετε με τους Highway 414! Blues rock λοιπόν από μια μπάντα όπου το μικρότερο μέλος απέχει 30 χρόνια από το μεγαλύτερο!
Και να πω την αλήθεια, ως fan αυτής της σκηνής, χάρηκα πάρα πολύ την ακρόαση του “Hellbound for the Highway”, καθώς οι συνθέσεις και το όλο feeling βγάζουν έναν αυθορμητισμό που προσωπικά μου λείπει σε κυκλοφορίες μεγάλων και τρανών συγκροτημάτων. Ιδανικό album για ώρες χαλάρωσης με μια μπυρίτσα στο χέρι, με κουβεντούλα και καλή παρέα. Δώδεκα καλοπαιγμένα τραγούδια σε blues rock ρυθμούς, με “αλήτικη” διάθεση που σε πάνε πίσω στα 70s. Δε θα ξεχωρίσω στιγμές. Ούτως ή άλλως δεν περιμένεις σε αυτό το είδος να συναντήσεις κάποιο “hit-άκι”, και το album ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος. Παρόλα αυτά λυπάμαι, διότι κυκλοφορίες σαν το “Hellbound for the Highway” δεν έχουν καμία τύχη στη χώρα μας, και η δικαιολογία “αυτά είναι ξεπερασμένα” δεν πιάνει. Το να υπηρετείς ένα παλιό ιδίωμα δε σημαίνει απαραίτητα πως αναπαράγεις τις πεπατημένες μορφές του. Οι Highway 414 για παράδειγμα δε ζουν στο παρελθόν και φαίνεται αυτό στο cd. Και σίγουρα δεν αντιγράφουν άλλες μπάντες του χώρου. Κάνουν αυτό που αγαπούν και το βγάζουν στη μουσική τους. Θα κλείσω λοιπόν αυτήν την κριτική, όπως ξεκίνησα: σας αρέσουν οι ZZ Top και ο Stevie Ray Vaughan; Ε, τότε μια χαρά θα περάσετε με τους Highway 414!
532 
