Βλέποντας το line- up του φετινού Wacken Metal Battle, ήμουν σίγουρος πως, πέρα από το ότι θα άξιζε και με το παραπάνω, η προσέλευση του κόσμου θα ήταν ικανοποιητική.
Και δεν έπεσα πολύ έξω η αλήθεια είναι. Γιατί εκτός του ότι οι μπάντες που συμμετείχαν αποτελούν ένα αρκετά ποιοτικό κομμάτι της εγχώριας metal σκηνής, θα ακούγαμε και τρία διαφορετικά είδη (death, core, thrash) γεγονός το οποίο προσέλκυσε μια μεγάλη γκάμα μεταλλάδων. Και ας μην ξεχνάμε επίσης πως μόνο και μόνο η λέξη Wacken στο μεταλλικό χώρο προκαλεί ρίγη ενθουσιασμού, πόσο μάλλον όταν ο νικητής του συγκεκριμένου διαγωνισμού θα εκπροσωπήσει την χώρα του σε ένα από τα μεγαλύτερα metal festivals του πλανήτη.
Μαθαίνοντας λίγο πριν την τελική κατάταξη των συγκροτημάτων λοιπόν (η οποία κρινόταν από το πόσα εισιτήρια θα είχε πουλήσει το κάθε συγκρότημα), μαζί με καμιά 50ριά ακόμα metalheads περιμέναμε την έναρξη του live.
Την οποία έκαναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι Αθηναίοι death metallers, Black Path. Έχοντας κυκλοφορήσει το πολύ δυνατό EP “Dominion in Pain”, το οποίο ακούσαμε σχεδόν ολόκληρο, και με την προσθήκη ενός καινούριου πολλά υποσχόμενου κομματιού (“Definitely Obsessed”), κατάφεραν με το Entombed/ Cannibal Corpse/ Suffocation death metal τους για 25 λεπτά (χρόνος το ίδιο μοιρασμένος για όλες τις μπάντες) να μας ταρακουνήσουν και να δημιουργήσουν τα πρώτα moshing με το μαγαζί να γεμίζει όλο και πιο πολύ.
Τα παιδιά κέρδισαν τις εντυπώσεις τόσο ηχητικά όσο και με την σκηνική τους παρουσία ειδικά με το a la Corpsegrinder στήσιμο του Κώστα στα φωνητικά. Δεν μπορείς να αρνηθείς ότι τράβηξε τα βλέμματα. Ελπίζω να συνεχίσουν ανεπηρέαστοι και με την ίδια όρεξη να παράγουν ατόφιο death metal και φυσικά αναμένω με αγωνία την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.
Black Path setlist
Bloodshed
Born Underground
Fasten Your Guts
Definitely Obsessed
Wounds
Με το κοινό να ανέρχεται πλέον στα περίπου 200 άτομα, γύρω στις 20:30 στη σκηνή ανέβηκαν οι Θεσσαλονικείς Kin Beneath Chorus. Ήταν το μόνο συγκρότημα της βραδιάς με το οποίο δεν είχα καμία επαφή στο παρελθόν. Και μπορώ να πω ότι πλέον θα έχω στενή. Με το πολύ καλό “Futuristic Composed” full- length άλμπουμ στις αποσκευές τους, τα παιδιά κατάφεραν να εισπράξουν το χειροκρότημα του κοινού και να μας εντυπωσιάσουν με το technical deathcore τους ( τουλάχιστον εγώ εκεί κατέληξα) και με μία Meshuggah αισθητική να πλανιέται πάνω από τα μελωδικά και τεχνικά riffs τους.
Αν και ο κόσμος φαινόταν λιγάκι μαγκωμένος κατά την διάρκεια του set τους (αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι τους έβλεπαν για πρώτη φόρα) είμαι σίγουρος πως στα live τους στη Θεσσαλονίκη θα επικρατεί πανδαιμόνιο. Μερικές εμφανίσεις θέλουν ακόμα εδώ και έγινε η δουλειά. Α… Και να μην ξεχάσω να αναφέρω το οπλοπολυβόλο που βρισκόταν πίσω από το drum kit. To παιδί διδάσκει. Απλά. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να αναφέρω για αυτήν τους την εμφάνιση είναι πως τα καθαρά φωνητικά είχαν ψιλοεξαφανιστεί. Χρειαζόταν λίγο παραπάνω ένταση για να αναδειχθούν μέσα από την άκρως επιθετική μουσική τους. Άρτιοι τεχνικά και μουσικά μπορούν και θέλουν να δώσουν πολλά ακόμα. Περιμένω λοιπόν σε μία άμεση αντάμωση.
Kin Beneath Chorus setlist
Nothing is Sacred
Beyond the Dynamic
Αβάφτιστο καινούριο κομμάτι
Greetings Atrocity
Session XII
21:00 η ώρα πλέον, υπό τους ήχους της εισαγωγής “Born in War” ο κόσμος άρχισε να γεμίζει το κέντρο του μαγαζιού και να στοιχίζεται στο κάγκελο (αναμενόμενο εξάλλου) και η πιτσιρικοπαρέα των Domination, με τον Γιάννη των Bio- Cancer στο μπάσο αυτή τη φορά, άρχισε να βάζει φωτιά στα moshpits με τα πωρωτικά thrash κομμάτια τους. Μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομα τους. Έλα όμως που το αξίζουν. Γιατί παρά το νεαρό της ηλικίας τους (οι οποίες κυμαίνονται κοντά στα 17) έχουν πιάσει το νόημα και με πολύ δουλειά και συνεχή live έχουν χωθεί για τα καλά σε αυτό το ισχυρό, νέο thrash metal κύμα.
Με αρκετή δόση τεχνικής, τίγκα ενέργεια, έναν εκστασιασμένο κιθαρίστα (σίγουρα έφτιαξε αυλάκια στη σκηνή από το πέρα δώθε), έναν τρελαμένο και εξαιρετικό drummer και έναν frontman που έχει πάρει τον αέρα της σκηνής παίζοντας με το κοινό, οι Domination πρόσθεσαν άλλη μία πολύ καλή εμφάνιση στη λίστα τους και μας αποχαιρέτησαν με το επιτυχημένο και σαρωτικό “Infants of Thrash” αφιερωμένο σε όλους τους μεταλλάδες κάθε ηλικίας. Και όλα αυτά στα 17 τους; Φανταστείτε τη συνέχεια…
Domination setlist
Born in War (Intro)
Vietnam Conflict
Crisis
Needle’s End
Death and Decay
Infants of Thrash
Με το An να έχει φτάσει στο αποκορύφωμα του από άποψη κόσμου (δε θα ήμασταν κοντά στους 350 με 400;) επόμενοι στη σειρά ήταν οι δεύτεροι thrashάδες της βραδιάς οι πιο παλαιές καραβάνες οι Fadom. Για να πω την αλήθεια, δεν περίμενα να ξαναζήσω άλλο ένα Thrashers United εκείνο το βράδυ. Έγινε πραγματικά χαμός. Με τον κόσμο να γίνεται ένα κουβάρι μπροστά από την σκηνή και με τα στενεμένα circle pits (λόγω χώρου) να δίνουν και να παίρνουν σε κάθε κομμάτι, οι Fadom παρέθεσαν ένα setlist βασισμένο κυρίως στο εξαιρετικό φετινό τους ντεμπούτο άλμπουμ “Pantophobia”.
Το ποικιλόμορφο και ταχύτατο thrash τους, οι μοναδικές κραυγές του Θοδωρή και το ασταμάτητο stage diving αποτελούν ενδεικτικά στοιχεία των εμφανίσεων τους. Και όσοι τους έχουν δει on stage ξέρουν πολύ καλά τι λέω. Με το συναυλιακό “Thrasholution” και το προσωπικά αγαπημένο “Heavenfall” (πόσο φοβερό refrain έχει ρε γαμώτο;) να κλείνουν το set τους, οι Fadom ξεσήκωσαν και τους πλέον απαιτητικούς και η αποθέωση που γνώρισαν, με το όνομα τους να ακούγεται ρυθμικά από τα στόματα των παρευρισκομένων, μόνο ως δικαιολογημένη μπορεί να χαρακτηριστεί. Να μην ξεχάσω βέβαια και την επανεμφάνιση της φουσκωτής μπανάνας και του καρχαρία, αναπόσπαστα πλέον κομμάτια των thrash metal lives.
Fadom setlist
Massive Destruction
Another Selfish Apprentice
Age of Dawn
Thrasholution (Thrash is Solution)
Heavenfall
Ολοκληρωτική αλλαγή τόσο μουσικά όσο και αισθητικά στη συνέχεια με τους σκοτεινούς Melodic Death/ Doom Metallers, Mist of Nihil να παίρνουν την θέση τους στη σκηνή. Επειδή είχα δει τις προηγούμενες εμφανίσεις της μπάντας, αυτό που έχω να πω είναι πως για ένα τόσο νέο σχήμα η ταχύτητα ανάπτυξης και βελτίωσης τους από live σε live, είναι αξιοθαύμαστη. Με την συγκεκριμένη εμφάνιση να είναι η καλύτερή τους. Έχοντας κυκλοφορήσει το πολύ πρόσφατο και πολλά υποσχόμενο ΕP “Buried Laments”, οι Mist of Nihil με τις πεντακάθαρες μελωδικές γέφυρες τους και τα συγκλονιστικά mid- tempo σημεία τους με τα απαραίτητα death ξεσπάσματα στη συνέχεια (κάτι από Insomnium, Opeth, October Tide, Be ‘Lakor) μας ταξίδεψαν μέσα από τους σκοτεινούς ουρανούς στις κρύες και μουντές σκανδιναβικές χώρες, γενέτειρες του συγκεκριμένου μουσικού στερεώματος.
Ακούσαμε και ένα καινούριο κομμάτι (το υπερπωρωτικό ρυθμικό γύρισμα περίπου στην αρχή ακόμα το θυμάμαι) από το επερχόμενο full- length τους, κάνοντας την ανυπομονησία μου να χτυπάει κόκκινο. Τα παιδιά έχουν ρίξει δουλειά και αυτό βγάζει μάτι. Και έτσι πρέπει να συνεχίσουν. Ταπεινά και όλο και πιο δυναμικά μέσα στο δύσβατο και απαιτητικό μονοπάτι του μελωδικού death metal ήχου.
Mist of Nihil setlist
Eternal Curse
Light the Fire
Buried Laments
Αβάφτιστο καινούριο κομμάτι
Ριζική αλλαγή μουσικής πλεύσης για ακόμα μία φορά με τους Conquest Method και το progressive deathcore/ metalcore τους, όντας οι τελευταίοι του διαγωνισμού, να κλείνουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο αυτήν την εξαιρετική βραδιά. Με τον κόσμο να έχει ελαττωθεί κατά πολύ (!!!), τα παιδιά δεν πτοήθηκαν και με τον ενθουσιασμό του κάθε μέλους ξεχωριστά να είναι πασιφανέστατος , μας ξεσήκωσαν με το συμπαγή παίξιμο τους και με τα άρτια δομημένα και καθόλου ξέμπαρκα breakdown τους. Και σαν η δεύτερη μπάντα με ορισμένα καθαρά φωνητικά, είχαμε και πάλι μία μικρή υπονόμευση τους.
Φυσικά δεν έλειψαν οι a la Corey Taylor (Slipknot) προσταγές του Κώστα, να καθίσουν όλοι κάτω και με το σήμα του να ακολουθήσει το… jump da fuck up. Με το setlist να στηρίζεται εξ ολοκλήρου στο περσινό ομώνυμο EP τους, με την σκηνική τους παρουσία και με την άριστη σχέση που είχαν με το κοινό οι Conquest Method τράβηξαν επάξια την προσοχή και σίγουρα απέκτησαν, όπως όλα τα συγκροτήματα που συμμετείχαν, καινούριους οπαδούς στο πλευρό τους με το τέλος της συναυλίας. Και όπως πολύ σωστά είπε ο Κώστας, δεν είχαν κανένα άγχος… μόνο Anthos. Το οποίο έπαιξαν. Και τα έσπασε κανονικά.
Conquest Method setlist
Conquest Method
The New Dark Age
Renaissance
Hunt Kill Vindicate
Anthos
Με το ρολόι να δείχνει πλέον 23:00 και με τους Conquest Method να αποχωρούν από την σκηνή, όλο το μαγαζί μπαίνει στην ιδιαίτερα φορτισμένη κατάσταση της αναμονής και αγωνίας των τελικών αποτελεσμάτων. Με διάφορες προβλέψεις να ακούγονται δεξιά και αριστερά, μπορώ να πω πως δεν είχα καταλήξει κάπου συγκεκριμένα. Μετά από ένα εικοσάλεπτο η αναμονή έλαβε τέλος με τους Θεσσαλονικείς Kin Beneath Chorus να είναι αυτοί που τελικά θα μας εκπροσωπήσουν στο Wacken Festival της Γερμανίας. Πολλά συγχαρητήρια λοιπόν στα παιδιά και τους ευχόμαστε πραγματικά ότι καλύτερο τόσο για την επερχόμενη εμφάνιση τους στο Wacken, αλλά φυσικά και για την συνέχεια της καριέρας τους.
Πολλοί ίσως να ξαφνιάστηκαν ή και να ξενέρωσαν με το τελικό αποτέλεσμα. Σκεφτείτε όμως φίλοι μου, ότι για να φτάσεις στον τελικό του συγκεκριμένου διαγωνισμού, πρέπει να έχεις πέσει με τα μούτρα στη δουλειά και να καραγουστάρεις αυτό που κάνεις. Κανένα συγκρότημα δεν δημιουργήθηκε χθες και ούτε έφαγε σπρώξιμο από εξωτερικούς παράγοντες. Δούλεψε, κουράστηκε και τα κατάφερε. Από την στιγμή που έφτασαν και οι 6 μπάντες σε αυτό το σημείο είναι όλοι τους νικητές. Και όλοι άξιζαν το ίδιο την πρόκριση. Αυτό και μόνο πρέπει να σκέφτονται και οι οπαδοί και τα συγκροτήματα. Πολλά μπράβο λοιπόν σε όλους που μας έκαναν να περάσουμε και εμείς αλλά και οι ίδιοι ένα φανταστικό βράδυ. Γιατί από την στιγμή που το καταχάρηκαν όλοι τους, πώς μπορούμε εμείς να κάνουμε το αντίθετο;
Και πριν κλείσω θα ήθελα να αναφέρω το μοναδικό μελανό σημείο του όλου σκηνικού. Με το τέλος της εμφάνισης των Fadom, παρατήρησα μια μαζική αποχώρηση του κόσμου. Πράγμα το οποίο προσωπικά με στεναχώρησε αρκετά. Ξέρω, ότι υπάρχουν ορισμένες ομάδες ατόμων που δεν γουστάρουν άλλα μουσικά είδη. Και φυσικά μόνο κακό δεν είναι αυτό. Ο καθένας ακούει ότι γουστάρει και προφανώς δεν θα δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Γιατί όμως να μην παραμείνεις μέχρι το τέλος του live και να στηρίξεις, μόνο και μόνο με την παρουσία σου, τα υπόλοιπα παιδιά που κάνουν την ίδια σημαντική προσπάθεια και που στο κάτω κάτω στον ίδιο χώρο βρίσκεστε, την ίδια μουσική εκπροσωπείτε (όχι κατηγορία) και εν μέρει θεωρείστε συνάδελφοι; Μουσικοί και οπαδοί. Που παίζουν αυτό που γουστάρουμε όλοι μας. Metal. Στηρίξτε και βοηθήστε ο ένας τον άλλον και θα επωφεληθείτε και εσείς αλλά και η ελληνική metal σκηνή που τόσο καιρό λέμε ότι δεν περπατάει ιδιαίτερα προς τα έξω.
Κάπου εδώ λοιπόν εγώ σας αποχαιρετώ και με τις καλύτερες των αναμνήσεων θα περιμένω το επόμενο Wacken Metal Battle.
Cheers metalheads
Photos: Ελένη Κιουρή
380 
