Ακόμα θυμάμαι τους δήθεν ξερόλες που γελούσαν με τον ClaudioSanchez και την παρέα του στις αρχές των 00s.
Έπαιζαν περίεργη μουσική, δυσνόητη για κάποιους και πολλές φορές το “παράξενο” δεν έχει θέση στα “τετριμμένα”. Πόσο λάθος ήταν όλοι αυτοί τελικά. Διότι εν έτει 2010, οι Coheed & Cambria, αποτελούν μια από τις σημαντικότερες και πιο εμπνευσμένες progressive μπάντες εν ενεργεία. Τι και εάν εμφανισιακά δεν παραπέμπουν σε σκληροπυρηνικούς μεταλλάδες και γενικότερα δεν τηρούν σχεδόν κανένα από τα διάφορα κλισέ που συναντάμε στα metal συγκροτήματα. Έχουν δικό τους στυλ και αυτό μετράει, ενώ κάθε τους κυκλοφορία αποσπά διθυραμβικές κριτικές σε όλον τον κόσμο. Στο “YearoftheBlackRainbow”, συνεχίζεται το concept που ξεκίνησε στα προηγούμενα album, μόνο που εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα prequel της ιστορίας. Μουσικά δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα το στυλ που έχουν από το “InKeepingSecretsofSilentEarth” και έπειτα, αλλά αυτό που διακρίνεται είναι μια πειραματική διάθεση (πόση ακόμα άραγε;) σε ότι αφορά την παραγωγή. Έτσι, για τον τελευταίο δίσκο επιστρατεύτηκαν οι AtticusRoss (NineInchNails, Jane’sAddiction) και JoeBarresi QueensoftheStoneAge, Tool), και το αποτέλεσμα δικαιώνει τη μπάντα για την επιλογή της. Όχι πως οι NickRaskulinecz (FooFighters, StoneSour, VelvetRevolver, Trivium) και RickRubin (Metallica, Slayer, SystemofaDown, RedHotChiliPeppers) έκαναν άσχημη δουλειά στο αξεπέραστο “NoWorldForTomorrow”, αλλά το νέο δίδυμο κολλάει κάπως καλύτερα στον ήχο των Coheed & Cambria. Στις δώδεκα συνθέσεις του “YearoftheBlackRainbow” (11 κομμάτια + 1 εισαγωγή) συναντούμε το γνώριμο Rush-meets-MarsVolta ύφος κρατώντας σταθερά τον υψηλό πήχη που έχουν οι ίδιοι θέσει. Κάποιες “φλυαρίες” στη μουσική τους, που ίσως διακρίνονταν παλιότερα, έχουν εδώ και καιρό εξαλειφθεί. Το μοναδικό μείον που μπορεί κάποιος ίσως να προσάψει στο συγκρότημα, είναι πως όλα τα album τους είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να ακούγονται ολόκληρα, κάνοντας δύσκολο στον ακροατή να ξεχωρίσει στιγμές. Από την άλλη βέβαια, οι Coheed & Cambria, δεν είναι ότι ενδιαφέρονται για singles και επιτυχίες. Νοιάζονται για να φέρνουν στο cdplayer μας σύγχρονο και προοδευτικό (progressive) rock, στην καλύτερη δυνατή του μορφή. Και έτσι όπως έχει εξελιχθεί πλέον η μπάντα, μάλλον είναι ο ClaudioSanchez αυτός που γελάει πια.
465 
