DUNCAN EVANS: “Lodestone”

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι πραγματικά μας τραβάει σε ένα μουσικό κομμάτι, τί είναι αυτό που το κάνει να μας αρέσει και να το ακούμε στο repeat, όταν το ανακαλύψουμε πρώτη φορά, όταν πετυχαίνουμε ένα tune στο ραδιόφωνο και δεν ξέρουμε ποιο είναι και συγκεντρωνόμαστε στα lyrics για να τα γράψουμε youtube και όλα τα σχετικά;

Έχω καταλήξει στο ότι για όλα αυτά οφείλεται το αδιαμφισβήτητο γεγονός πώς το τάδε κομμάτι συμβαδίζει εκείνη την συγκεκριμένη στιγμή με ένα πολύ δυνατό μας συναίσθημα και μας δίνει την εντύπωση ότι το “νιώθει” μαζί μας ή από την άλλη το ίδιο το κομμάτι μας δίνει αυτό το συναίσθημα που μας έλειπε εκείνη την στιγμή, κατά διαβολική σύμπτωση και ου δεν μπορούσαμε να το προσδιορίσουμε και έτσι καταλήξαμε να ανοίγουμε δεύτερη μπύρα. Κάπως έτσι λοιπόν δεν το ξεχνάμε ποτέ, ακόμα και αν περάσει καιρός από την τελευταία φορά που το ακούσαμε, όταν θα γυρίσει πίσω “αυτό” το συναίσθημα θα παίξει πάλι και το ξέρουμε. Για τον ίδιο λόγω βέβαια αποφεύγουμε να ακούσουμε κάτι ανά καιρούς, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Λοιπόν, θυμηθείτε να θυμηθείτε αυτό το όνομα και αυτόν το δίσκο, όταν αρχίσει να “δαγκάνει” η γλυκόπικρη μελαγχολία, να εξιλεωθείτε να τελειώνουμε (κλείσε το παγωτό και το κουτί με τη σοκολατόπιτα). Όχι μην το παίρνετε έτσι, αυτό το album έχει να προσφέρει πολλά παραπάνω. Έχει χαρακτήρα, αφήνει “σημάδι, είναι βαθύ, επιβλητικό, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον χωρίς πολλά-πολλά με τον killer συνδυασμό μιας από τις πιο ιδιαίτερες χροιές που έχω ακούσει με απλά φοβερή μουσική και λέω μόνο ΜΟΥΣΙΚΗ, γιατί απλά και λιτά αυτό είναι. Έχει πιάσει το νόημα, ξέρει τι θέλει να σου πει, η απόδοση βγήκε τελείως “out of this world” και τίποτα άλλο δεν έχει πια σημασία.

Αν σου λείπει ένα αληθινό άκουσμα μια φορά στο τόσο και πιστεύεις ότι η μουσική είναι ένας χώρος που δεν χωράει υποκρισία, νιώσε ελεύθερα να στηρίξεις ένα μέρος της ελπίδας σου εδώ.

Είναι σίγουρα από τους καλύτερους φετινούς δίσκους για εμένα και χαίρομαι πολύ που θα κλείσω αυτόν το χρόνο με μια τόσο ευχάριστη έκπληξη. Δεν ξεχωρίζω κομμάτια, όλα είναι αψεγάδιαστα (με την καλή έννοια) και νιώθω μια ανεξέλεγκτη ζεστασιά στη σκέψη του ότι υπάρχουν. Καλά χειμωνιάτικα πρωινά και βράδια λοιπόν (συνοδέψτε με μαυροδάφνη- η ποικιλία τυριών προαιρετική πάντα).

475