Θεωρώντας το “Dark Roots Of Earth”, το 10ο studio album των μέγιστων Testament, ως ένα από τα πολύ καλά thrash δείγματα της περασμένης χρονιάς, μου ήταν αρκετά ευχάριστο το γεγονός του να γράψω την άποψη μου για το διπλό CD/ DVD που βγήκε στην αγορά πριν λίγο καιρό και το οποίο κατά κάποιο τρόπο κλείνει τον κύκλο αυτού του δίσκου και των περιοδειών προώθησής του.
Ηχογραφημένο στην Νέα Υόρκη, μπροστά σε ένα ζωηρό κοινό, θα μπορούσε να είναι ένα ζωντανό live hits album, μιας και δεν επικεντρώνει αποκλειστικά στην τελευταία δουλειά, αφού από τα 19 κομμάτια που εκτελούνται, μόνο 4 ανήκουν στο “Dark Roots…”, ενώ υπάρχουν ύμνοι από όλες τις περιόδους τους, όπως τα “Over The Wall”, “Practice What You Preach”, “Into The Pit”, “The Haunting”, “New Order” και άλλα ισοβαρή τεμάχια.
Είναι αυτονόητο ότι τα κομμάτια αποδίδονται με χειρουργική ακρίβεια, ο ήχος που έβγαλε ο Juan Urteaga είναι ολοκάθαρος κάτι το οποίο είναι ίσως και το μεγαλύτερο ατού του δίσκου για τον λόγο ότι πάντα είναι άκρως ενδιαφέρον να γίνεσαι δέκτης της μαεστρίας των μελών που αποτελούν το line up και που όπως πάντα, πρόκειται για ονόματα – ακρογωνιαίους λίθους της ακραίας γενικότερα μουσικής, από καταβολής της. Ο βασικός πυρήνας των Chuck “Τζερόνιμο” Billy / Eric Peterson (κιθάρες) με τους μεγάλους Greg Christian (μπάσο), Alex Scolnick (κιθάρες) και Gene Hoglan (αν δεν τον έχεις υπόψη σου, κακώς ασχολείσαι με το αντικείμενο), έχουν τρομερά κέφια στη σκηνή, εντελώς άνετοι μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας πάνω στο σανίδι, τα σπάνε στην κυριολεξία, καθιστώντας αυτό το live δισκάκι ως ένα ακόμη highlight μιας σχεδόν 30-χρονης καριέρας.
Το σύνολο είναι κεφάτο, αν και σχεδόν άπαντες οι ακροατές θα αναζητήσουν κάποιο αγαπημένο τραγούδι που λείπει από την συγκεκριμένη ηχογράφηση, πράγμα όμως καθόλα φυσικό για μια μπάντα της τάξεως των Testament, με τόσο ποιοτικά τραγούδια – σταθμούς στην ιστορία του thrash metal. Προφανώς οι λάτρεις του ιδιώματος θα το απολαύσουν αν και συνίσταται ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε θέλει να περάσει πάρα πολύ ευχάριστα και αβίαστα μια περίπου ώρα, επαγγελματικά προσφερόμενης μουσικής από αναγνωρισμένες αυθεντίες αυτής.
Τσού ρε, που μου τους συνέκρινες κιόλας με τους OdirladadirladadellicA…
582 
