ATLANTEAN KODEX: “The White Goddess”

Δεύτερο στούντιο album για τους Γερμανούς epic – doom metallers, έπειτα από το The Golden Bough του 2010, καθώς και 2 live (!), 1 split και 2 ep κυκλοφορίες επίσης. Αυτή τη φορά όλα δείχνουν ότι ήρθε οριστικά η ώρα της αναγνώρισης, ακόμη και για από τους πιο δύσπιστους κι αυτό επειδή πιο epic αγοράζεις οικόπεδο στην Valhalla. Πιο doom εκτοπίζεις από το λεξικό την έννοια της μελαγχολίας και στρογγυλοκάθεσαι στην θέση της.

Το ηχητικό μείγμα τους έχει βάση στην μουσική των Αμερικανών While Heaven Wept, γερές δόσεις από τον αξεπέραστο Quorthon και τους Bathory της “Hammerheart” περιόδου, αλλά και γόνιμες επιρροές από τους γίγαντες του doom όπως είναι οι Candlemass. Την συνισταμένη των παραπάνω ήχων εκτροχιάζει η επική Manowar-ίλα του “Into Glory Ride” που αποπνέει από τα αυλάκια του “The White Goddess”.

Στα παραπάνω προσθέτουμε και το γεγονός ότι και τα 5 κομμάτια του album (συν 2 ατμοσφαιρικότατες εισαγωγές) είναι εκτενή σε διάρκεια (από 7:44 έως 11:22), το όμορφο και ταιριαστό εξώφυλλο, την πολύ καλή παραγωγή, τους καλογραμμένους στίχους και εύκολα συνειδητοποιούμε πως έχουμε να κάνουμε με μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς κι όχι μόνο.

Θέλω να τονίσω την στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά το “Enthroned In Clouds And Fire” και πραγματικά ανατρίχιασα. Αν η εισαγωγή του δε σας στοιχειώσει και δεν σας έρθει στο μυαλό το “One Road To Asa Bay” θα φάω το πληκτρολόγιο. Μελωδικές κιθάρες, διφωνίες, εκτενή αλλά σε καμιά περίπτωση κουραστικά κιθαριστικά σόλο και η ιστορία που μας εξιστορεί ο Markus Becker σε κάθε κομμάτι, όλα χωρίς βιασύνες, στοιχειοθετούν ένα μικρό ηχητικό διαμάντι. Στα συν και η κινηματογραφική ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα διάσπαρτα σημεία με χρήση εφέ, αφηγήσεων κλπ. Καλύτερο και χειρότερο κομμάτι δεν υπάρχει, όλος ο δίσκος ακούγεται μονορούφι. Δύσκολα θα απλώσεις το χέρι να πηδήξεις στο επόμενο κομμάτι, καθώς η δουλειά έχει τρομερή ροή και ατμόσφαιρα concept κυκλοφορίας.

Ένα album που πρέπει να ακούσετε πάση θυσία. Όποιο ιδίωμα κι αν προτιμάτε εδώ θα βρείτε μια δουλειά που τιμάει την φανέλα της heavy metal μουσικής εν γένει.

578