Απολαυστικό το ντεμπούτο των Demendia από τη μεταλλο-μάνα Γηραιά Αλβιώνα. Μετά από το προπέρσινο ΕΡ, “We must fight”, και περιοδείες με UFO, Firewind, Grand Magus κ.α, η πεντάδα από το Portsmouth ανασυντάσεται και μας προσφέρει πρώτης κατηγορίας Heavy Metal μέσω του “The Killing Floor”.
Ατού της μπάντας είναι σίγουρα ο τραγουδιστής Ashley Edison του οποίου το λαρύγγι χρίζει ξεχωριστής αναφοράς. Επηρεασμένος από τους μέντορες του Bruce και Rob, καταφέρνει να παραδίδει μαθήματα σε όλα τα φιλόδοξα αλάνια της γενιάς του. Πάθος, συναίσθημα, τσαμπουκα και ότι άλλο ψάχνετε, να είστε σίγουροι ότι θα το βρείτε στη φωνή του. Άξια αναφοράς και η εκπληκτική δουλειά στις κιθάρες από τους Main και Fuller. Riff που παραπέμπουν στον μεγάλο Adrian Smith εποχής “Accident of Birth” και “The Chemical Wedding” και ευρηματικά solo που σε παρασέρνουν σε κάθε ευκαιρία. Το Rhythm Section στιβαρό δεν αφήνει περιθώρια για οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο εναντίον του. Αντίθετα βάζει και αυτό το λιθαράκι του στο άψογο τελικό απότελεσμα.
Η παραγωγή ακολουθεί τα πολύ υψηλά standard των συνθέσεων και βοηθάει και αυτή τα μέγιστα ώστε να αναδυθεί το ταλέντο της μπάντας. Ένα μπράβο και στη δισκογραφική εταιρεία Metalbox Recordings που φαίνεται να υποστηρίζει αρκετά το συγκρότημα και με τις περιοδείες που τους κλείνει, τη διαφήμιση αλλά και απο το budget που φαίνεται να διέθεσε για τη παραγωγή.
Δεν θα ξεχωρίζω κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι γιατί θα αδικήσω όλα τα υπόλοιπα. Όλο το album ακούγεται σερί από την αρχή ως το τέλος, ξανά και ξανά, χωρίς να κάνει κάποια κοιλία. Άντε να αναφέρω το “Bridges Will Burn” και αυτό γιατί πρέπει να πάτησα το repeat πάρα πολλές φορες εξαιτίας του refrain που μου ξεκόλλησε τα σαγόνια.
Πέρα απο Maiden και Priest που αποτελούν τη βασική επιρροή τους (ποιανού δεν είναι άλλωστε), ο ακροατής θα διακρίνει και αναφορές στους Jag Panzer και στους Iced Earth εποχής Dark Saga. Αναφορές όμως μόνο γιατί το συγκρότημα προσπαθεί και καταφέρνει να προσαρμόσει τις επιρροές του στην καθαρά προσωπική του ταυτότητα.
Έπενδύστε άφοβα σε ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς στο είδος του και για ντεπούτο ίσως να μιλάμε για το πιο ελπιδοφόρο. Όπως τους έγραψε προσωπικά και ο Bill Steer των Carcass “Killer riffs. Sick vocals. You have a future!”
537 
