Με αφορμή ένα ταξίδι στη πρωτεύουσα της Γερμανίας, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να δω τον περιοδεύον “θίασο” του Tobias Sammet και της παρέας του, που έπαιζαν στο Tempodrom, ένα χώρο ειδικά φτιαγμένο για μεγάλες εκδηλώσεις γενικότερα.
Αφού φτάσαμε έξω από το κτίσμα και δοκιμάσαμε τα υπέροχα bratwurst (το παραδοσιακό γερμανικό hot dog) το αμέσως επόμενο βήμα πριν προσέλθουμε μέσα, ήταν να πιούμε μπύρα φυσικά και να πάρουμε νερό… Κάτι τo oποίο το μετανιώσαμε όταν μας είπανε το ποσό που ζητούσαν για 3 νερά 500ml και μία μπύρα, να ανέρχεται στα 16,50 ευρώ παρακαλώ! Ναι, καλά διαβάσατε και χωρίς απόδειξη – δεν είχαν καν ταμειακές μηχανές.
Ευτυχώς η παρέα του Tobi, μας αντάμειψε και με το παραπάνω με ένα χορταστικότατο setlist διάρκειας 3 ωρών και 15 λεπτών, καλύπτοντας με αυτό το τρόπο όλο το φάσμα της δισκογραφίας των Avantasia.
Αφού περάσαμε το σοκ με τις τιμές, ήρθε η ώρα της συναυλίας. Το εισιτήριο έγραφε οτι οι πόρτες ανοίγουν στις 6 και η αναγραφόμενη ώρα έναρξης ήταν 7, κάτι που τηρήθηκε με συνέπεια.
Χωρίς χρονοκαθυστέρηση λοιπόν, πρώτος στη σκηνή ανεβαίνει ο Miro (γνωστός και ως Michael Rodenberg) στα πλήκτρα, με τον Sascha Peath (κιθάρα) να ακολουθεί και σιγά – σιγά η σκηνή να γεμίζει με τις παρουσίες των Felix Bonhke (τύμπανα), Oliver Hartmann (κιθάρα, φωνή), André Neygenfind (μπάσο) Thomas Rettke και τη θεσπέσια παρουσία της Amanda Somerville στις δεύτερες αλλά και πρώτες φωνές σε ορισμένα κομμάτια που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ στο Βερολίνο.
Αφού τελείωσε το ιντερλούδιο (Also Sprach Zarathustra, Theme from A Space Odyssey) και η εισαγωγή του Spectres, πίσω από το drum kit του Felix, ανεβαίνει τα σκαλιά ο ιθύνον νους του συγκροτήματος, Tobias Sammet και μια υπέροχη βραδιά μόλις είχε ξεκινήσει.
Κομμάτια από το τελευταίο τους άλμπουμ, The Mystery Of Time, για το οποίο στάθηκε και η αφορμή για την εν λόγω συναυλία, βρήκαν επάξια θέση μεταξύ των παλαιότερων. Ο ένας ύμνος διαδεχόταν τον άλλον: Invoke The Machine, Reach Out For The Light, The Great Mystery, Promised Land, Stargazers, Farewell, The Wicked Symphony, Lost In Space, Savior In The Clockwork, Twisted Mind, ήταν μερικά από αυτά που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Το κοινό ήταν πολύ λίγο για έναν τόσο μεγάλο χώρο, γύρω στα 2.500 άτομα ενώ προβλέπεται για 4.000 άτομα καθούμενων και περίπου 3000 θέσεις όρθιων, με αρκετούς από εμάς, να προερχόμαστε από ξένες χώρες. Άνθρωποι από Αγγλία, Πολωνία, Ιταλία, Αυστραλία και Ελλάδα αποτελούσαμε μεγάλο ποσοστό και έτσι “αναγκάσαμε” τον Tobias Sammet, να μιλήσει Αγγλικά στην πατρίδα του, αστειευόμενος για αυτό με τον κόσμο, λέγοντας πως πρόκειται για το “κοινό της Δευτέρας” (λόγο της ρομποτικής τακτικής με προκαθορισμένο ημερήσιο πρόγραμμα που ακολουθούν) και για να προλάβει τα σχόλια στα προσεχώς βίντεο του youtube, σατίρισε και το προαναφερθέν γεγονός με τους ξένους.
Οι παρευρισκόμενοι ήταν πολύ ψόφιοι για μέταλ συναυλία, κυρίως οι ντόπιοι (οι υπόλοιποι που κάναμε “φασαρία” είχαμε σημαίες της χώρας μας) και είναι κρίμα για μια τέτοια μπάντα να λαμβάνει τόσο χλιαρή υποδοχή και ειδικά όταν παίζει στα πάτρια εδάφη, δεν περιοδεύει συχνά και παντού, και, έχει τόσους καλεσμένους στη σκηνή.
Μίας και το θίξαμε, Avantasia – metal opera – καλεσμένοι, πάνε πακέτο. Στην σκηνή του Tempodrom, παρελαύνανε ο Ronnie Atkins (Pretty Maids), ο Eric Martin (Mr. Big), ο “ψυχρός” Michael Kiske (ex-Helloween/Unisonic) και ο Μεγάλος Bob Catley (Magnum), για να ερμηνεύσουν τα τραγούδια στα οποία συμμετέχουν και στους αντίστοιχους δίσκους, πότε παρέα με τον Tobi, πότε μόνοι τους.
Αυτό το μαγευτικό βράδυ, τελειώνει προσωρινά όταν ο Sammet προλόγισε πως πρόκειται για το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς στο ξεκίνημα του Dying For An Angel, για να επανέλθουν 5 λεπτά αργότερα με το The Seven Angels, λέγοντάς μας, ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι τους και θα το έπαιζαν ολόκληρο (επιτέλους!) για πρώτη φορά. Ακολούθησε το Avantasia και λίγο πριν κλείσει η αυλαία και ανάψουν τα φώτα, μας σύστησε το συγκρότημα και όλους τους καλεσμένους τους, που εκείνη τη στιγμή ανέβηκαν όλοι στη σκηνή ένας – ένας για να μας καληνυχτίσουν με το Sign Of The Cross, τραγουδώντας όλοι από ένα σημείο του. Έτσι λοιπόν με μια όμορφη ομαδική υπόκλιση, άναψαν τα φώτα και πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι.
Εντυπώσεις; Το συγκρότημα ήταν όλοι τους σε εκπληκτική φόρμα, με πολύ κέφι και ενέργεια. Το κτίριο προϋποθέτει τις κατάλληλες υποδομές για τέτοιου είδους εκδηλώσεις αποδίδοντας φανταστικά τον ήχο, τουλάχιστον στα σημεία που κινηθήκαμε. Οι καλεσμένοι, ερμήνευσαν άψογα το ρόλο τους σε σημείο που να αναρωτιέσαι αν ακούς τη στουντιακή έκδοση. Το μοναδικό αρνητικό της βραδιάς, που με ενόχλησε σε προσωπικό επίπεδο, ήταν το στυλ του Michael Kiske, ο οποίος εμφανίστηκε με πολύ τουπέ και ύφος ντίβας, κάτι που στις εμφανίσεις στη χώρα μας δεν είχε, και μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση αυτή του η συμπεριφορά.
Η τιμή του εισιτηρίου, σε αναλογία με αυτό που είδαμε, ήταν πολύ καλή (43 ευρώ), το όλο live άξιζε μέχρι το τελευταίο cent και αν είχα την ευκαιρία να τους ξαναδώ, θα το έκανα γιατί τέτοια event και με τόσους καλεσμένους δε βλέπεις εύκολα.
Απορώ γιατί στην Ελλάδα, δεν έχουν αξιωθεί ακόμα να τους φέρουνε και αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε σε άλλες χώρες να δούμε μπάντες που εδώ πιστεύω πως αν ερχόντουσαν θα έκαναν σχετικά εύκολα sold out σε κλειστούς χώρους.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σύντροφό μου Νεφέλη για όλα όσα είναι και τις υπέροχες φωτογραφίες που τράβηξε κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά και τον κύριο Βασίλη για την φιλοξενία, τη παρέα και τη πολύτιμη βοήθειά του, χωρίς την οποία, πιθανώς να μη βλέπαμε αυτό το μουσικό γεγονός.
Βαθιές ανάσες και…
Avantasia setlist
Also Sprach Zarathustra (Theme from 2001: A Space Odyssey)
Spectres
Invoke The Machine
Black Orchid
0Reach Out For The Light
Breaking Away
The Story Ain’t Over
The Great Mystery
Scales Of Justice
What’s Left Of Me
Promised Land
Sleepwalking
The Scarecrow
Stargazers
Farewell
Shelter From The Rain
In Quest For
The Wicked Symphony
Lost In Space
Savior In The Clockwork
Twisted Mind
Dying For An Angel
The Seven Angels
Avantasia
Sign Of The Cross
photos: Νεφέλη Μαχαίρα
448 
