Εφτά χρόνια έχουν περάσει από το “Rebel Sweetheart”, αλλά από ότι φαίνεται οι The Wallflowers δεν έχουν σκοπό να μας αποχαιρετίσουν ακόμα!
Και ως ένα βαθμό, καλά κάνουν, μιας και ακούγοντας το “Glad All Over”, (ξανα)συστήθηκα με ένα group που έχει κατασταλάξει (άλλοι λένε “μεγαλώσει”) και βγάζει προς τα έξω ένα άλλο προσωπείο, που πατάει σε αυτό που έχουν χτίσει οι The Wallflowers, αλλά παράλληλα ξεφεύγει από αυτό που επιτάσσει η μουσική βιομηχανία.
Το διάλειμμα θεωρώ πως λειτούργησε αρκετά καλά για τη μπάντα, με το κάθε μέλος να παίρνει το χρόνο του και να ασχολείται με διαφορετικά πράγματα και projects. Ο Jakob Dylan (γιός του Bob) λοιπόν, ύστερα από δύο solo album και περιοδείες, επαναφέρει το σχήμα που τον ανέδειξε, με ένα δίσκο που οι επιρροές από Bruce Springsteen και (πατήρ) Dylan, είναι πιο έντονες από ποτέ!
Η country αισθητική που διέπει το “Glad All Over” ίσως ξενίσει μερικούς, ιδίως τους fan των πρώτων κυκλοφοριών του σχήματος, αλλά το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό για να το προσπεράσετε. Και η αλήθεια είναι πως η ακρόαση της εν λόγω δουλειάς θα πρέπει να γίνει αδιαφορώντας για το λογότυπο στο εξώφυλλο, διότι πολύ απλά οι συγκρίσεις δε θα οδηγήσουν στα κατάλληλα συμπεράσματα, μιας και μιλάμε για κάτι “αδύναμο” σε σχέση με την προγενέστερη καριέρα τους. Από την άλλη όμως, με κομμάτια δείχνουν ένα διαφορετικό πρόσωπο το οποίο προσωπικά μου αρέσει πολύ!
“Σημαίες” του δίσκου αποτελούν τα “Hospital of Sinners”, “It’s a Dream”, “Love Is a Country” και “It Won’t Be Long (Till We’re Not Wrong Anymore)”, ενώ το country ύφος, “σπάει” κάπως με τα “Misfits and Lovers” και “Reboot the Mission”, στα οποία συμμετέχει και ο Mick Jones (The Clash), δίνοντας μια μικρή radio friendly “σπιρτάδα” στο album.
Εάν κάποτε έρθει ξανά το φθινόπωρο στην Ελλάδα, τότε το “Glad All Over” θα αποτελέσει το ιδανικό soundtrack.
486 
