Το Σάββατο ξεκίνησε σχετικά αργά, δεδομένου του ξεφαντώματος της Παρασκευής σε μέρη που με ακολουθούσε μια παράξενη παρέα, απαρτιζόμενη από μπουκάλια μπύρας, κουτάκια μπύρας και κάτι περίεργα υγρά σε σφηνοπότηρα, που από κάποια ώρα και μετά δεν είχε σημασία τί ήταν μέσα, το έπινες anyway.
Αποτέλεσμα, ένα βαρβάτο hangover την επομένη και μια ψιλοχαμένη αίσθηση του χρόνου για την μεγαλύτερη μερίδα της μέρας… Ιδανικές συνθήκες για τους καθιερωμένους όρκους τύπου “δεν ξαναπίνω ποτέ” και άλλα τέτοια γλυκά ψεματάκια, και ένα live άκρως ακραίο!
Κατηφορίζοντας στο κέντρο προς το Κύτταρο, άρχισαν να εμφανίζονται και να συσπειρώνονται, καθώς πλησίαζα, οι “προσκυνητές” του ακραίου ήχου, να παρακολουθήσουμε μια από τις πιο βάρβαρες αν όχι την πιο βάρβαρη συναυλία της μέχρι τώρα χρονιάς, ένα φεστιβάλ Black και Death metal μπαντών στο κέντρο της πόλης… Μια μπύρα (τα ψεματάκια που λέγαμε ), ένα τσιγάρο και μέσα!
Πρώτη καλή εντύπωση και πολλά respect στους διοργανωτές, το live ξεκίνησε ακριβώς στην ώρα που ανακοινώθηκε η έναρξη! Σπάνιο φαινόμενο για τα εγχώρια δεδομένα, άλλα ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να πετύχαινε διαφορετικά, και υποδεχτήκαμε οι περίπου 40 μέσα στο Κύτταρο τους Γάλλους Forsaken World.
Μελωδικό Death-Metal, που σε φάσεις σου έφερνε Gojira, σε φάσεις πιο σκανδιναβικά ακούσματα, αποδώσανε το υλικό τους με “παιχτικότητα”, μια χαρά ήχο, αλλά με μια εμφανέστατη σύγχυση ταυτότητας στα δικά μου μάτια/αυτιά. Το stage image τους δεν έπειθε, με άκυρο corpsepaint και τα σκισμένα ρούχα, όπως επίσης τα ριφ και περάσματα που κάπου τα είχες ξανακούσει… Α, ναι, στο προηγούμενο κομμάτι.
Ολοκληρώσανε το μισάωρο περίπου σετ τους με το ομότιτλο κομμάτι του καινούριου δίσκου τους, “…As Time Reflects Our End”, εισπράττοντας και τα τιμής ένεκεν χειροκροτήματα από τους παρευρισκόμενους.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα για ξεστήσιμο/στήσιμο, σχολιασμό και κουβέντα με τους γνωστούς, ανέβηκαν οι Τσέχοι Heaving Earth στο σανίδι. Με όνομα από τίτλο κομματιού των Morbid Angel, περίμενα την αρρώστια και δεν απογοητεύτηκα!
Στην περίπου μισάωρη εμφάνισή τους, μας προσφέρανε ένα λυσσασμένο μίγμα brutal Death metalιάς, με έναν φρόντμαν σκέτο βόθρο (με την καλύτερη δυνατή έννοια), δύο κιθάρες βιρτουόζικες και τόσο νοσηρές, τρελαμένο rhythm section και τόση γκρούβα που τα κεφάλια δεν μπορούσαν να μείνουν ακίνητα! Μην τους χάσετε, θα χάσετε! Η σκηνική εμφάνισή τους ανεπιτήδευτη, ειλικρινής, και αδικημένη από τον ήχο! Θα μου άρεσε πολύ να άκουγα λίγο περισσότερο τους κιθαρίστες. Παρόλα αυτά ανάψανε το κοινό που είχε ήδη πληθύνει, αποτίνοντάς τους τα ρισπέκτια! Το hangover μου επίσης χανόταν όλο και περισσότερο στη λήθη.
Enter Noctem… Ισπανοί στην καταγωγή, βαμπιρικοί πολεμιστές στην εμφάνιση, Black/Death στην μουσική προσέγγιση και μεσογειακοί από ταμπεραμέντο! Βγήκαν με εισαγωγή και τις πανοπλίες τους, δημιουργώντας την απαραίτητη ατμόσφαιρα, πριν ξεπηδήσει από το backstage ο τρελός μοναχός φρόντμαν τους!
Πραγματικά καλή εμφάνιση στο σύνολό της, με τους Noctem να ολοκληρώνουν το πακέτο image/μουσικής με τεχνική και ποζεριά ως είθισται. Μελανά σημεία ο ήχος που σε κάποιες στιγμές δημιουργούσε ένα υπόκωφο feedback, και τον ταργουδιάρη που έλουσε τον κόσμο με το ψεύτικο αίμα που κατέβασε πάνω στην σκηνή. Rock show, haha!
ΣΤΟ ΨΩΜΙ ΤΩΡΑ! Έφτασε η στιγμή να υποδεχτούμε μια από τις πλέον θρυλικές μπάντες του αμερικάνικου Death-Metal ήχου! Για πρώτη φορά μετά από 25 (!) χρόνια ενεργής παρουσίας στην μουσική σκηνή, οι Immolation έφτασαν και στην Ελλάδα! Μια εμπειρία που όσοι δεν βρέθηκαν να την ζήσουν δύσκολα θα καταλάβουν…
Μιλάμε για κάποιους από τους πιο ανθρώπινους, μετριόφρονες και άπειρα επαγγελματίες καλλιτέχνες που μαζεύτηκαν να δημιουργήσουν μουσική και να την μοιραστούν με τον κόσμο! Χωρίς περιττά παπατζιλίκια, βγήκαν στην σκηνή με ηχάρα και τα σπάσανε απλά! Ο μπασίστας-τραγουδιστής Ross Dolan ανακοίνωσε τις προθέσεις της μπάντας να παίξουν ένα σετ μεγαλύτερο σε διάρκεια, χωρίς παρελκόμενα, και τα 70 λεπτά της εμφάνισής τους καλύψανε και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς με κομμάτια από ολόκληρη την δισκογραφία τους, όπως Majesty and Deacay, Father, you’re Not A Father, What They Bring, Into Everlasting Fire, I Feel Nothing, A Glorious Epoch, Under The Supreme, Den Of Thieves, No Jesus No Beast, Dawn Of Possession.
Πραγματικά έμεινα με το πόσο σεβασμό δείξανε στον κόσμο που έχουν επηρεάσει και στους οπαδούς που τους λάτρεψε με moshpits, crowd surfing, windmill, stagediving και λοιπές αθλοπαιδιές του είδους! Παραφράζοντας τους Exodus, οι Immolation EINAI Good, Friendly, Violent, Fun. Θέλουμε ξανά και σύντομα!
Η ώρα είχε πάει 22.00 όταν ξεκίνησαν οι προετοιμασίες για την εμφάνιση της πιο βλάσφημης, κατά πολλούς, μπάντας στον κόσμο… Marduk!
Πήραν τον χρόνο τους, κάνοντας σχεδόν 45 λεπτά μέχρι να ολοκληρώσουν τις προετοιμασίες οι roadies, συνοδευόμενοι από ψαλμωδίες, καπνούς και για κανένα 20λεπτο ένα χαλί ήχων από άλογα σε λάσπες (;). Κάπως κουραστικό, αναλογιζόμενος κανείς και την μέχρι τότε ορθοστασία από τις 18.30. Όταν βγήκαν οι Σουηδοί βέβαια τα δεδομένα άλλαξαν!
Επιβλητικοί, “κακοί”, τεράστιοι, εξαπέλυσαν τις ανίερες λιτανείες τους στο αθηναϊκό κοινό, που επιδόθηκε σε moshing και airguitar ουρλιάζοντας τους στίχους. Ο πολύ καλός ήχος βοήθησε να περάσουν μέσα από την κολασμένη υπερηχητική καταιγίδα τα κομμάτια των Marduk στα αυτιά μας και στις μαύρες καρδιές μας… Πριν αποχωρήσουν για τα καλά μας προσφέρανε και encore, να μην μείνει κανείς παραπονεμένος ή διαολοπαρμένος από το πέρασμά τους.
Marduk setlist:
Serpent Sermon
Nowhere, No-One, Nothing
The Levelling Dust
The Black Tormentor of Satan
On Darkened Wings
Slay the Nazarene
Temple of Decay
Throne of Rats
Deme Quaden Thyrane
Within the Abyss
Baptism by Fire
Panzer Division Marduk
Souls for Belial
With Satan and Victorious Weapons
Wolves
Το hangover είχε αντικατασταθεί από ξεβιδωμένο σβέρκο και ένα χαμόγελο νοσηρής ικανοποίησης που φαινόταν στα πρόσωπα του κόσμου, καθώς βγαίναμε από το Κύτταρο! Saturday night’s allright for fighting, και το Σαββατόβραδο αυτό σίγουρα ήταν εντάξει!
photos: Αναστασία Βερτεούρη
484 
