Οργίζομαι όταν βλέπω να σημειώνουν εμπορική επιτυχία μουσικοί πιο ρηχοί και από την μπανιέρα μου, ενώ άνθρωποι με έμπνευση, ικανότητες και ψυχή να μένουν στην απέξω. Προβληματίζομαι αν αυτό είναι αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών της μουσικής βιομηχανίας, ή αν οι προτιμήσεις του μέσου όρου του σημερινού ακροατή είναι τόσο “ευτελείς”.
Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το νέο άλμπουμ των Σουηδών progsters είναι γεγονός και πραγματικά ευγνωμονώ τον αρχισυντάκτη μου για το θείο αυτό δώρο να μου δώσει το “Banks Of Eden” για ακρόαση.
Ενεργοί από το 1994, με 12 studio ηχογραφήσεις στο ενεργητικό τους, live album, συνεργασίες και άλλες παράλληλες συνεργασίες δεν είναι και χθεσινοί για τους φίλους του progressive rock ήχου. Πέντε χρόνια λοιπόν μετά την κυκλοφορία της τελευταίας τους δουλειάς επιστρέφουν με αυτό το νέο δίσκο που περιλαμβάνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που μπορούν να το εντάξουν στο πάνθεον της κατηγορίας. Μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια (πχ το 25λεπτο “Numbers” που ανοίγει το album), μακρά solo σε κιθάρα και πλήκτρα (τα οποία ηχητικά έχουν μια ιδιαίτερη ποικιλομορφία), έντονα ζωηρό μπάσο, άχρονο παίξιμο και εμφανείς επιρροές από μεγάλες μπάντες των 70s όπως οι Yes, Genesis και King Crimson (περασμένες μέσα από ένα “φίλτρο” Frank Zappa) δεν αφήνουν και πολλές αμφιβολίες σε ποιους απευθύνονται οι The Flower Kings.
Ηχογραφημένο με την χρήση κλασικών αναλογικών κονσολών από τα μέσα της δεκαετίας του ’70, το “Banks Of Eden” καταφέρνει ταυτόχρονα να μην ακούγεται αναχρονιστικό χάριν στις μοντέρνες πινελιές που έχουν προσθέσει σε αυτό ο Roine Stolt και η παρέα του (σε μια πραγματικά φανταστική παραγωγή που πληρεί πολύ υψηλά στάνταρ της κατηγορίας). Την ικανότητά του αυτή την έχουμε διαπιστώσει και από την κιθαριστική του δουλειά στους Transatlantic. Να αναφερθώ και σε κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Το συγκεκριμένο album περιλαμβάνει πέντε κομμάτια, με κάποια θέματα από το “Numbers” (που όπως προανέφερα ανοίγει το άλμπουμ) να επαναλαμβάνονται επεξεργασμένα/διασκευασμένα και στο τελευταίο “Rising The Imperial”. Μετά από λίγες ακροάσεις που ξεκινάς να κάνεις κτήμα σου την μουσική τους, αυτό αρχίζει να αποκτά γοητεία και σε μαγνητίζει να τα ακούς ξανά και ξανά. Το “Numbers” αποτελεί ένα μουσικό καλειδοσκόπιο, έναν ογκόλιθο για το προοδευτικό rock με τα μουσικά του θέματα να αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο με μαγικό τρόπο.
Το δεύτερο κομμάτι με τίτλο “For The Love Of God” είναι μια σύνθεση συμφωνικού προοδευτικού rock με πιο έντονες τις αναφορές στους Yes, με ακουστικές κιθάρες και μεγάλη παλέτα στα πλήκτρα να δίνει ένα πολύ όμορφο και πλήρες ηχητικό αποτέλεσμα. Στα “Pandemonium” και “For Those About To Drown” που ακολουθούν συναντάμε riff προσανατολισμένα περισσότερο στο hard rock όχι όμως σε σημείο να ταράξει την απόλυτη prog rock αισθητική, που διατρέχει ολόκληρη τη δουλειά.
Μοναδική αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας η προσθήκη στα drums του Felix Lehrmann (στην θέση του Zoltan Csorsz). Στο μπάσο ο Jonas Reingold με τις περίπλοκες μπασογραμές του, ενώ πίσω από τα rack με τα πλήκτρα κάθεται ακόμη μια φορά ο Tomas Bodin. Στις κιθάρες και φωνητικά, μαζί με τον Stolt που προανέφερα, έχουμε και τον Hasse Froberg.
Το “Banks Of Eden” κυκλοφoρεί από την Inside Out σε cd με τα 5 κομμάτια που αναφέρθηκα, σε περιορισμένο 2πλό digipack με 4 επιπλέον τραγούδια και video υλικό από συνεντεύξεις κατά τις ηχογραφήσεις. Κυκλοφορεί όμως και μια έκδοση σε 2πλο gatefold πορτοκαλί βινύλιο που περιλαμβάνει και τα 2 cd στη συσκευασία. Αυτή εκτιμώ πως είναι και η πιο εύστοχη αγορά δεδομένου και της αναλογικής επεξεργασίας που έχει γίνει στην ηχογράφηση. Ας μην αφήσουμε άλλο ένα διαμαντάκι της μουσικής μας να θαφτεί κάτω από τα σκουπίδια που πλασάρει η μουσική βιομηχανία ανελλιπώς.
460 
