Η 9 του Ιούνη ήταν μια ημερομηνία, που οι περισσότεροι φίλοι της thrash και death σκηνής, είχαν κυκλωμένη στα ημερολόγια από αρκετό καιρό πριν. Λίγες ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές, σε μια Ελλάδα που μαστίζεται από την ανεργία και την εγκληματικότητα, αυτό το μουσικό συναπάντημα ιστορικών μπαντών έδειχνε στα μάτια μου (όπως και στων περισσότερων όπως αποδείχθηκε αργότερα) ως μια μοναδική ευκαιρία “υγιούς εκτόνωσης”. Με τις πόρτες να ανοίγουν από τις 6 και κάτι, ενώ το θερμόμετρο είχε αγγίξει τους 36 βαθμούς, δεν είχα άλλη επιλογή, άρπαξα μια παγωμένη μπύρα και ξεκίνησα την εξερεύνηση στο συναυλιακό χώρο.
Πρώτος και κλασικός προορισμός ο προθάλαμος και ο πάγκος του merchandise, ο οποίος αυτή τη φορά διέθετε μόνο t shirts, αλλά και από τις 4 μπάντες (και κάποια καπέλα). Το πατάρι κλειστό για ακόμη μια φορά (καθ’όλη τη διάρκεια του live), ενώ στην κύρια αίθουσα αρκετός κόσμος είχε συγκεντρωθεί από νωρίς για να απολαύσει τους Γερμανούς Morgoth, οι οποίοι ανέβηκαν στην σκηνή στις 18:35. Με μέτριο ήχο και τους θεατές να δείχνουν να μην γνωρίζουν το υλικό τους, πάραυτα να διασκεδάζουν με το παραπάνω. Αναμφισβήτητα κατάφεραν να μας ζεστάνουν (λιοπύρι έξω,Morgoth μέσα, στο τσακ γλυτώσαμε τη θερμοπληξία) αφού το προσωπικό ασφαλείας μπροστά στην σκηνή είχε πιάσει δουλειά από νωρίς.
Η μπάντα έδειξε να έχει αρκετό κέφι, παρόλο έπαιζε με έναν κιθαρίστα, καθώς έλειπε λόγω ασθένειας ο Sebastian Swart (όπως ανακοίνωσε ο Marc Grewe -vocals- λίγο πριν παίξουν το “χιτάκι” τους, Under the Surface). Ο Grewe έκανε συχνά αναφορά στον πατριώτη μας και session μπασίστα τους τον Σ.Κελεκίδη, ενώ προσπάθησε (και σχεδόν τα κατάφερε) να μας εμψυχώσει λέγοντάς μας στα ελληνικά πως “απόψε θα τα σπάσουμε” κλπ. Καλύτερη στιγμή τους θεωρώ την εκτέλεση του Suffer Life, ενώ κάπου στη μέση του set, η φωνή του Marc κάπου ξεκίνησε να σπάει και να κλείνει. Στις 19:45, μετά από τα Pits of Utumno και Isolated μας αποχαιρέτησαν και απέσπασαν το θερμότατο χειροκρότημα του κόσμου. Επιφυλάσσομαι να τους ξαναδώ με πλήρη σύνθεση.
Morgoth setlist
Body Count
Exit To Temptation
Unreal Imagination
Resistance
Suffer Life
Lies Of Distrust
Under The Surface
Sold Baptism
White Gallery
Burnt Identity
Pits Of Utumno
Isolated
Μόλις το προηγούμενο βράδυ είχα ενημερωθεί για την ηχογράφηση της εμφάνισης των Heathen στην Αθήνα και πραγματικά ανυπομονούσα να βγουν στην σκηνή, όπως και έγινε στις 20:18. Mε φόντο το σχέδιο από το Darkest Day των Obituary που ακολουθούσαν και με τον κόσμο (περίπου 700 άτομα) να βρίσκεται στις επάλξεις, μπήκαν με το Dying Season. Ειδικά στα παλιότερα κομμάτια, η μπάντα δεν πιανόταν. Το καινούργιο υλικό από το οποίο πήραμε μια γεύση, έδειξε πιο πειραματικό και σίγουρα όχι τόσο ευθύ ώστε να το κάνουμε κτήμα μας με την πρώτη ακρόαση. Με ένα κοινό που θα μπορούσε και καλύτερα (δεδομένου της ηχογράφησης η οποία ήταν σε εξέλιξη, δεν μας κάνουν και κάθε μέρα τέτοια τιμή μπάντες, ειδικά με την ιστορία και την αξία των Heathen) συνέχισαν να σπέρνουν πανικό. Κιθαριστικά σόλο να εναλλάσσονται, διφωνίες, riffαρες, όλα τα καλούδια που περιμέναμε από τους Heathen μας προσφέρθηκαν απλόχερα. Είχαμε και μια διακοπή στο ξεκίνημα του Goblin’s Blade, αφού ο Altus (ο οποίος είχε διπλοβάρδια, βλέπε τα σχόλια για τους Exodus παρακάτω) έκανε λάθος ανάγνωση στο χαρτί του setlist και ξεκίνησε να παίζει το Open the Grave που ακολουθούσε… Ο White υπερκινητικός και με ίσως λίγα παραπάνω λόγια, από όσα χρειάζονται, τραγούδησε δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό. Δεν έκρυψε και το παράπονό του για την “χλιαρότητα” του κοινού. Στο Death by Hanging πάντως (κι αφού ο White μας έκανε “σκονάκι” τους στίχους) όλοι τραγουδήσαμε. Εμένα πάντως το σβέρκο μου είχε βγει “εκτός” πριν ακόμη ολοκληρώσουν το show τους στις 10. Αναμένω πλέον να ακούσω και πως βγήκε το υλικό στην κονσόλα, αφού στα αυτιά μου ο ήχος ήταν απλά ικανοποιητικός (σίγουρα τον περίμενα καλύτερο για την περίσταση).
Heathen setlist
Intro
Dying Season
Control by Chaos
Goblin’s Blade
Open the Grave
Fade Away
Heathen’s Song
Arrows of Agony
Intro/Hypnotized
Opiate of the Masses
No Stone Unturned
Silent Nothingness
Mercy is no Virtue
Death by Hanging
Στις 22:35, βγαίνουν στην σκηνή οι Obituary. Και τα ισοπεδώνουν όλα! Έτσι απλά. Με αυτοκρατορική σκηνική παρουσία του John Tardy, απέριττος, με φωνητικά βγαλμένα από την κόλαση. Ο ήχος για σεμινάριο! Και κάποια τεχνικά θεματάκια στην κιθάρα στην αρχή (χάσαμε τον ήχο της τελείως) ξεπεράστηκαν πολύ γρήγορα. Ο κόσμος εκστασιασμένος. Πραγματικά, αν δεν ήταν η έλλειψη του Ralph Santolla (lead guitarist), θα μπορούσα να κατηγορήσω ευθέως τους Obituary για playback από τα στούντιο άλμπουμ, τι λέω, ακόμη καλύτερα τραγούδησε ο Tardy! H ζοφερότητα που έβγαζε στο μικρόφωνο είναι απερίγραπτη. Ατυχές περιστατικό (με το οποίο πρέπει να στράβωσε τρελά όμως) κατά το Find the Arise, όπου πάνω στην πώρωση που όλοι σχεδόν βρισκόμασταν στο fuzz τραγουδώντας “go, to find the arise, kill at first sight…”, o Tardy σταμάτησε επειδή κάποιος από το κοινό κρατήθηκε επίμονα από το χέρι του στην προσπάθειά του να μην τελειώσει “άδοξα” το crowd surfing στο οποίο είχε επιδοθεί.
Πραγματικά δεν μπόρεσα να καταλάβω πως πέρασαν τα 70 λεπτά, μακράν η καλύτερη παρουσία της βραδιάς, έκλεψαν με χαρακτηριστική άνεση την παράσταση. Δικαιολογημένα κάποια παράπονα για το setlist τους που αφήνει απέξω το μεγαλύτερο μέρος της ναυαρχίδας της δισκογραφίας τους το Cause of death (τα ημίμετρα τύπου medley δεν μου άρεσαν ποτέ). Στις 23:45, και με τον John Tardy να έχει ήδη αποχωρήσει (το παρατράβηξε εδώ), τα υπόλοιπα μέλη των Obituary μας αποχαιρετούν. Αν είχαν και τον Santolla μαζί ίσως πραγματικά να μπορούσαμε να μιλήσουμε για το τέλειο live, θα περιμένουμε την επόμενη επίσκεψή τους.
Obituary setlist
Redneck Stomp
On The Floor
Internal Bleeding
List Of Dead
Blood To Give
Chopped In Half
Turned Inside Out
Dying
Threatening Skies
By The Light
Find The Arise
Dethroned Emperor (Celtic Frost cover)
The End Complete
Slow Death
‘Til Death
Evil Ways
Slowly We Rot
Είκοσι λεπτά μετά τα μεσάνυχτα και το tribute band στους Exodus ανεβαίνει στην σκηνή. Με συγχωρείτε, είναι οι ίδιοι οι Exodus, ή ότι απέμεινε από αυτούς. Με τον Gary Holt (guitar)να βρίσκεται σε περιοδεία με τους Slayer (!!!) και στην θέση του τον Rick Hunolt να κάνει δίδυμο με τον Lee Atlus από τους Heathen (να κάνει την δεύτερη “βάρδια” που λέγαμε νωρίτερα). Με τον Rod Dukes στα φωνητικά (να έχει αντικαταστήσει από το 2005 τον Steve Souza). Με έναν μέτριο ήχο που πραγματικά με έβαλε σε σκέψεις. Υπό όλες αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε η εμφάνιση των Exodus…
Καταρχήν να επισημάνω την πολύ καλή επιλογή κομματιών. Πολύ ενέργεια από την μπάντα και ακόμη περισσότερη από το κοινό (αν και κάπου στην μέση αρκετοί αποχώρησαν). Ο Dukes που έδειχνε να δίνει όλο του τον εαυτό, ήταν και η μεγάλη μου ένσταση, καθώς (στα αυτιά μου τουλάχιστον) δεν κατάφερνε να αποδώσει το μεγαλείο αυτής της μπάντας. Αντίθετα το στυλ του θα ταίριαζε περισσότερο σε πιο hardcore μουσικές. Οι Έλληνες thrashάδες όμως υπεραγαπούν τους Exodus και δεν κάθισαν να το σκεφτούν και πολύ. Επί 90 λεπτά στήθηκε ένα old school thrash πανηγύρι, με το pit να μην σταματά, όπως και το crowd surfing αλλά και το τραγούδι από κοινού μπάντας και οπαδών.
Ειδικά στο άκουσμα των ύμνων της πρώτης περιόδου της μπάντας έγινε , όπως ήταν αναμενόμενο, χ-α-μ-ό-ς. Αλλά και επί σκηνής δεν έδειχναν να το διασκεδάζουν λιγότερο, με τον Rick να χαμογελάει ασταμάτητα και τον Dukes να λέει πόσο δίκιο είχε όταν του μιλούσε για το ελληνικό κοινό. Είχαμε και κανα-δυο “ποζεριές”, όπως στο Blacklist που ο Dukes έπαιζε το δεξί χέρι στην κιθάρα του Αtlus, αλλά και τα συχνά “σαλιαρίσματα” της μπάντας με κάποιες groupies δεξιά της σκηνής (α ρε Obituary σας εκτίμησα ακόμη περισσότερο όσο περνούσε η ώρα). Highlight (του live, όχι μόνο του set των Exodus) όλο το encore, όπου ειδικά στα Toxic Waltz και Strike of the Beast, σχεδόν όλο το Fuzz μπήκε σε ένα τεράστιο και ασταμάτητο pit.
Καθώς το ρολόι κόντευε να δείξει 2 οι exodus μας αποχαιρέτησαν για να πέσει η αυλαία σε αυτή τη βραδιά που αν είναι κάτι που θα την χαρακτηρίζει στην μνήμη μου είναι τα λίτρα ιδρώτα που χύθηκαν!
Exodus setlist
Last Act
Iconoclasm
Piranha
Shroud of Urine
Braindead
Metal Command
…And Then…
Pleasures
Lesson in Violence
Blacklist
Scar
Impaler
Bonded by Blood
War Is my Shepard
Toxic Waltz
Strike of the Beast
photos: Πάνος Ματθαιογιάννης, Χρήστος Κισατζεκιάν
439 
