Πριν περίπου δώδεκα χρόνια πέταγα τη σκούφια μου για album σαν και αυτό των Stormzone. Ευρωπαϊκού τύπου power, μελωδικές γραμμές, επικό feeling και sing-along refrain.
Έλα όμως που οι εποχές έχουν αλλάξει και μεγαλώνοντας, το ίδιο μοτίβο το έχω συναντήσει σε πάμπολλες μπάντες, κρατώντας πια μικρό καλάθι σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το είδος. Αυτό που παραδέχομαι στους Stormzone είναι πως και οι τρεις full length δουλειές τους, δείχνουν να έχουν κυκλοφορήσει τέλη 90s, κάτι που από τη μία φέρει ευχάριστες αναμνήσεις, αλλά από την άλλη αποτελεί και την Αχίλλειο φτέρνα τους! Αν το πάρουμε το όλο θέμα καθαρά μουσικά, προσφέρουν αυτό ακριβώς που θέλει να ακούσει ο κολλημένος fan του power metal, χωρίς να νοιάζονται για τυχόν πρωτοτυπίες και εξέλιξη, μιας και ο εν λόγω fan, αδιαφορεί για το ποια χρονιά διανύουμε. Στον αντίποδα, πόσοι άραγε έχουν απομείνει σταθεροί στα ακούσματά τους, προσπερνώντας το γεγονός πως αυτό που θα συναντήσουν στο “Zero to Rage”, κάπου το έχουν ξανακούσει; Προσωπικά, βρίσκομαι κάπου στη μέση… Πέρασα πολύ ωραία με το νέο album των Stormzone, χωρίς να κάθομαι να σκέφτομαι το που έχω ακούσει ξανά την τάδε ιδέα, ή τη δείνα. Από εκεί και πέρα όμως, δε μου αρκεί απλά ένα ταξίδι στο παρελθόν (όσο ευχάριστο και εάν φαντάζει αυτό) για να ενθουσιαστώ με ένα δίσκο. Οπότε, όσοι πλέον ζητάτε κάτι παραπάνω από το power metal σας, οι Stormzone δεν αποτελούν λύση. Εάν δε, αναπολείτε τις εποχές που το είδος περνούσε τη δεύτερη νιότη του, τότε το “Zero to Rage” προτείνεται ανεπιφύλακτα.
448 
