Όταν ο νορβηγός Morten Veland έφυγε το 2000 λόγω μουσικών διαφορών από τους Tristania, αποφάσισε να ξεκινήσει ένα καινούριο συγκρότημα που θα ακολουθεί το όραμα του. Έτσι το 2001 ίδρυσε τους Sirenia, που από τότε έχουν διαγράψει αξιόλογη πορεία στο χώρο του συμφωνικού Metal, με το “Arcane Astral Aeons” να αποτελεί τον ένατο τους δίσκο.
Οι Sirenia αποτελούνται εκτός του Morten Veland στο μπάσο, από τους Jan Erik Soltvedt και Nils Courbaron στις κιθάρες, με την Emmanuelle Zoldan να αναλαμβάνει τα φωνητικά για δεύτερο συνεχόμενο album. Αυτό είναι σημαντικό για τους Sirenia γιατί στο παρελθόν έχουν κάνει αρκετές αλλαγές στις τραγουδίστριες και έτσι δίνεται η ευκαιρεία στον Morten να εκμεταλευτεί καλύτερα τη φωνή της Zoldan. Άλλωστε και η ίδια η Zoldan ακούγεται πιο απελευθερωμένη σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο το “Dim Days of Dolor” με τους φίλους των Sirenia να είναι εξοικειωμένοι μαζί της λόγω ότι ήταν μέλος της χωρωδίας σε όλα τα studio albums.
Στο “Arcane Astral Aeons” οι Sirenia συνεχίζουν στο γνωστό τους συμφωνικό ύφος με κάποια Goth στοιχεία. Επιπλέον έχουν προσθέσει σε κάποια σημεία death φωνητικά και σε μερικές συνθέσεις ακολουθούν μια πιο rock φόρμα. Επίσης η Zoldan τραγουδάει ορισμένες φορές στα γαλλικά (μητρική της γλώσσα) που δίνει μια άλλη διάσταση στις συνθέσεις όπου χρησιμοποιείται.
Eναρκτήριο κομμάτι τo “In Styx Embrace” που εναλλάσσει το συμφωνικό στοιχείο με άγρια φωνητικά με ένα ήρεμο πέρασμα στη μέση, θυμίζει Nightwish στα καλύτερα τους. To αρκετά μελωδικό “Into the Night” είναι όμορφο τραγούδι με τη Zoldan να δείχνει τις δυνατότητες της από την αρχή τραγουδώντας οπερετικά. Το “Love like Cyanide” είναι το πιο πιασάρικο κομμάτι του δίσκου με το ρεφραίν να είναι ιδιαίτερα κολλητικό. Σε αυτό το συμμετέχει και ο δικός μας Γιάννης Παπαδόπουλος (Beast in Black, ex Wardrum).
Τέταρτο στη σειρά το “Desire”, μελαγχολική σύνθεση βασισμένη σε μια περίεργη μελωδία παιγμένη με πλήκτρα, ειδικά στο σημείο που προτιμάται η γαλλική γλώσσα έχεις την αίσθηση ότι είσαι σε ένα παριζιάνικο καμπαρέ. Τη σκυτάλη παίρνει το “Asphyxia” με πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα και ακολουθεί το “Queen of Lies” με τις κιθάρες να είναι πιο επιθετικές και τα φωνητικά να ακολουθούν το στυλ η πεντάμορφη και το τέρας, με τα ακραία φωνητικά του Veland να έχουν εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στο ερωτικό “Nos Heures Sombres” τα πλήκτρα χρωματίζουν όμορφα το τραγούδι και το “The Voyage” είναι αρκετά καλό με ωραία χορωδιακά μέρη και το solo αρκετά καλό. Το “Aerodyne” είναι το πιο rock κομμάτι του δίσκου και το “The Twilight Hour” είναι ένα έξοχο δείγμα συμφωνικού Metal. To δίσκο κλείνει με τον καλύτερο τρόπο το “Glowing Embers”, με τα ορχηστρικά και χορωδιακά μέρη του να είναι άψογα.
Το “Arcane Astral Aeons” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος με ποικιλία μουσικών θεμάτων άρτια παιγμένων, καλή παραγωγή και με έντεκα τραγούδια να έχουν λόγω ύπαρξης. Συνίσταται στους φίλους του συμφωνικού Metal και όχι μόνο.
688 
