LEAH: “The Quest”

Από τον Καναδά μας έρχεται η Leah McHenry με τον νέο της δίσκο “The Quest”  και φιλοδοξεί να μας ταξιδέψει με την εξαιρετική φωνή της σε ξεχασμένους κόσμους και παραμυθένια μέρη και να μας διηγηθεί κέλτικους μύθους και άλλες φοκλορικές ιστορίες του βορρά.

Η Leah είναι επηρεασμένη από τραγουδίστριες όπως Enya και Loreena Mckennitt και η μουσική του “The Quest” είναι ένας συνδυασμός Μεσαιωνικής μουσικής με στοιχεία από συμφωνικό Metal και σε κάποια σημεία θυμίζει Nightwish στο πιο χαλαρό. Συμπαραστάτες στην προσπάθεια της είναι γνωστοί μουσικοί όπως ο Troy Donockley (Nightwish) στα πνευστά, Timo Somers (Delain) στις κιθάρες, ο Chen Balbus (Orphaned Land) που παίζει ούτι και μπαγλαμά, Barend Courbois (Blind Guardian) στο μπάσο και Sander Zoer (ex. Delain) στα κρουστά. Στο τρίτο album της Leah την παραγωγή έκανε ο Oliver Philipps (Delain, Serenity) ενώ το εξώφυλλο φιλότέχνησε ο Jan Yrlund (Apocalyptica, Korpiklaani, Battle Beast).

Το γενικότερο concept πίσω από το “The Quest” είναι η έννοια του ταξιδίου και πως μπορείς να οδηγηθείς στο λάθος μονοπάτι, όμως μέσα από τα εμπόδια που θα συναντήσεις στο τέλος ωριμάζεις και ξαναβρίσκεις τον δρόμο που σε οδηγεί στο πεπρωμένο σου. Το “The Quest” περιέχει κάποια πολύ όμορφα τραγούδια όπως το δεκάλεπτο ομώνυμο κομμάτι, το “Heir” που Θυμίζει Nightwish η το ατμοσφαιρικό “Labyrinth”. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλή, με όλα τα όργανα του δίσκου να ακούγονται πεντακάθαρα. Όλα τα τραγούδια του δίσκου έχουν πολύ όμορφες μελωδίες και οι ερμηνείες της Leah είναι πολύ καλές και δεν καπελώνουν τις συνθέσεις.

Γενικά το “The Quest” είναι καλό album, ιδανικό για οπαδούς του Symphonic Metal ή γενικότερα folk ακουσμάτων, του οποίου η ακρόαση γεννά μόνο θετικά συναισθήματα και πετυχαίνει το σκοπό του που είναι η περιπλάνηση του νου σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά της καθημερινότητας μας.

488

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.