Damirah, Nochnoy Dozor (28/12/2017) Temple Athens

Μία βραδιά που παρά τα θετικά προμηνύματα, εξελίχθηκε σε επιτυχία πέρα από τις προσδοκίες, αποτέλεσε η εμφάνιση των Πατρινών psychedelic/post rockers, Damirah, στο νεότευκτο Temple Athens το βράδυ της Πέμπτης.

Γνωρίζαμε ότι η προπώληση είχε πάει καλά, αλλά ένα ολόφρεσκο σχήμα που παρουσιάζει τον νέο του δίσκο κατάφερε να γεμίσει τον χώρο και με το παραπάνω, φυσικά με τη βοήθεια των εξ ίσου εξαιρετικών Nochnoy Dozor, οι οποίοι ανέλαβαν να ανοίξουν τη βραδιά.



Γύρω στις δέκα παρά βρέθηκε στη σκηνή το αθηναϊκό κουιντέτο των Nochnoy Dozor, για το οποίο αν και πήγα tabularasa, μιας και τους είδα για πρώτη φορά, με τον Μάνο των Universe 217 στις κιθάρες, το αποτέλεσμα λίγο έως πολύ το είχα προοικονομήσει.

Έχοντας τη Λίνα, μία δυνατή φωνή με ιδιαίτερη χροιά σε κεντρικό ρόλο, που συμπληρώνεται από τα backingvocals της Ρεβέκκας (synths) δημιουργώντας έναν πολύ καλό συνδυασμό μεταξύ τους και τις expiramental συνθέσεις τους που περνάνε και λίγο σε doom-ίζον λάμψεις ανά στιγμές, έχουν δημιουργήσει ένα εξαιρετικό μίγμα. Ο κόσμος που είχε ήδη γεμίσει σχεδόν από νωρίς τον χώρο, επιδοκίμασε την παρουσία τους και το άξιζαν –με το παραπάνω.



Νοchnoy Dozor setlist:
Stains
Ben Hur
Virus
Home Sick Home
All Mine
Closer
Mr Liar
Black Hand



Παρεμπιπτόντως, τι παίζει στην Πάτρα τελευταία; Φαίνεται πως έχουν αρχίσει και ξεπηδούν αρκετά ενδιαφέροντα σχήματα, χαρά για εμάς τους ακροατές. Μετά τη μεγάλη αδυναμία, τους Vermingod, ήρθε να προστεθεί και αυτό, το πιο ταξιδιάρικο, σχήμα των Damirah. Hail Patras λοιπόν και περνώ στο δια ταύτα.



Οι Damirah μετά τις απαραίτητες διαδικασίες ανέβηκαν στην σκηνή του Temple με σκοπό να παρουσιάσουν την πρώτη τους δισκογραφική κυκλοφορία με τίτλο “Lights and Guns and Fire”, μία δουλειά που κέρδισε γρήγορα την προσοχή του κοινού για τις εικονοπλαστικές της μελωδίες και το ιδιαίτερο concept (σσ: όσοι δε γνωρίζετε, διαβάστε τη συνέντευξή τους εδώ).



Σε μία βραδιά που ανταποκρίθηκε μεγάλο μέρος του κοινού και σε ένα κλίμα που δε θα μπορούσε παρά να είναι σχεδόν εορταστικό, γιατί ποιος δεν ελπίζει να παρουσιάσει τη δουλειά του μπροστά σε τόσο κόσμο, το κουαρτέτο ξεκίνησε με το “Burn People Up” για να μας παρασύρει στις μελωδίες του. Η υποδοχή του κόσμου ήταν εξ αρχής θερμή, κάνοντας τη βραδιά να κυλήσει ιδιαίτερα ευχάριστα πάνω και κάτω από τη σκηνή. Στο πίσω μέρος, η μελωδίες συμπληρώθηκαν από οπτικό υλικό ασπρόμαυρου film για να συμπληρώσει το αισθητικό αποτέλεσμα.



Για το τέλος κράτησαν το “As A Child, I Always Dreamed of Fire”, με την απαραίτητη βοήθεια στα απαγγελλόμενα μέρη του αποσπάσματος Γωγου-ικής αισθητικής, από την ποιητική συλλογή, “Aντάρτικο²” (των  Δημήτρη Γκιούλου και Κωνσταντίνου Παπαπρίλη–Πανάτσα), το οποίο ως φαίνεται έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα. Μας καληνύχτισαν εν μέσω χειροκροτημάτων από σύσσωμο το Temple κλείνοντας την βραδιά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.



Στο σύνολό της η βραδιά ήταν μία ιδιαίτερα πετυχημένη στιγμή για τα αθηναϊκά δρώμενα και την εγχώρια σκηνή, που είδε εμπράκτως τη στήριξη του κόσμου. Τόσο οι Nochnoy Dozor όσο και οι Damirah έδωσαν εξαιρετική παρουσία και κέρδισαν με το σπαθί τους το χειροκρότημα και την μνεία, ως πολλά υποσχόμενων σχημάτων αμφότερα.



Damirah setlist:
Burn People Up
Dotted Bright Lights
Shootout
Papilles
As A Child, I Always Dreamed of Fire

Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου

719
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.