Θεωρώ δεδομένο πως άπαξ και έρχονται στην Ελλάδα σχήματα που έχουν πολύ καιρό να παίξουν ζωντανά, έχοντας μάλιστα κυκλοφορήσει και εξαιρετικούς δίσκους, η προσέλευση του κοινού πρέπει να είναι μεγαλύτερη από αυτή που αντίκρισα την Παρασκευή το βράδυ. Είναι αδιανόητο να είναι κλειστός ο εξώστης και στην αρένα να είσαι “χαλαρός”, όταν σε μπάντες που έχουν κάνει την Ελλάδα δεύτερο σπίτι τους, να μη μπορείς να κινηθείς και να μετράς τουλάχιστον το διπλάσιο κόσμο…
Μπορώ να φανταστώ διάφορους λόγους, με πρωταρχικό το ότι διανύουμε μια γεμάτη συναυλιακά περίοδο και το πορτοφόλι του μέσου μεταλλά δε μπορεί να ανταπεξέλθει. Όταν όμως αυτός επιλέξει να τιμήσει για πολλοστή φορά τα “σίγουρα”, αντί σχήματα που δεν τα βλέπουμε κάθε χρόνο, υποβαθμίζει σημαντικά το συναυλιακό τοπίο, μιας και ένα group που βλέπει πως δε μαζεύει κόσμο, δεν πρόκειται να ξαναέρθει…
Ίσως αχρείαστη η παραπάνω εισαγωγή (μιας και στου κουφού την πόρτα…), αλλά το πακέτο Rage/ GraveDigger όχι μόνο “έλεγε” μουσικά, αλλά δικαιολογούσε εξ ολοκλήρου τα χρήματά του! Με 35 euro είσοδο είχες δύο co- headliners με μιάμιση ώρα σκηνικής παρουσίας έκαστος, συν ένα πολύ καλό εγχώριο support! Όταν τα δίνετε (αυτά και περισσότερα) για ένα μονάχα σχήμα και γκρινιάζετε για τη διάρκεια, να παίρνετε παραδείγματα από το παραπάνω πακέτο…
Τέλος πάντων, προσπερνώ λοιπόν το ότι το Fuzz είχε πολύ λίγο κόσμο συγκριτικά με τα ονόματα που φιλοξενούσε και πάω στο ζουμί! Καταρχάς, από πλευράς διοργάνωσης, όλα πήγαν ρολόι! Κάθε μπάντα βγήκε ακριβώς στην ώρα της, χωρίς περιττές καθυστερήσεις και έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε. Αν ο ήχος ήταν καλύτερος, θα κάναμε λόγο για μια απίστευτη βραδιά, αλλά εντάξει, συνηθισμένοι πλέον…
Το δύσκολο ρόλο του “ορεκτικού” είχαν οι TheSilentRage οι οποίοι ξεκίνησαν να παίζουν σε μια μισογεμάτη αρένα, αλλά δεν πτοήθηκαν! Αρκετά κεφάλια γύρισαν προς τη σκηνή για να προσέξουν την ελληνική support μπάντα που κέρδισε τις εντυπώσεις και απέδειξε πως δεν επιλέχθηκε τυχαία. Έξι δικά του κομμάτια παρουσίασε το group συν μια πολύ καλή διασκευή στο “UnderJollyRoger” Running Wild και το χειροκρότημα που απέσπασε ήταν από όλες τις απόψεις δικαιολογημένο! Αν είχαν και σύμμαχο τον ήχο, καλά θα ήταν…
Η συνέχεια άνηκε στους GraveDigger, με ένα setlist χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρώτο έφερε το όνομα “ScottishHistory” και όπως προδίδει ο τίτλος, συμπεριελάμβανε τραγούδια από τα “TunesofWar” και “TheClansWillRiseAgain”, ενώ το δεύτερο “GraveDiggerHistory” αποτελείτο από ένα best of της ιστορίας του group. Το κοινό ήταν μαζεμένο στις συνθέσεις που προέρχονταν από τα τελευταία album των γερμανών και στην ουσία όλοι περίμεναν κομμάτια όπως τα “TheDarkoftheSun”, “KillingTime”, “KnightsoftheCross”, “Excalibur”, “HeavyMetalBreakdown” και φυσικά “Rebellion” για να ξεδώσουν.
Ο ChrisBoltendahl και η παρέα του είχαν ετοιμάσει ένα setlist που η πλειοψηφία του κοινού ευχαριστήθηκε, λαμβάνοντας υπόψη και το παρελθόν του σχήματος, με το medley “TwilightoftheGods/ CircleofWitches/ TheGraveDancer”, ενώ οι λάτρεις των επικών στιγμών της μπάντας είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν και τα “TheRoundTable”, “MorganeLeFay” και “TheLastSupper”. Προς το τέλος δεν παρέλειψαν και την κλασσική πλέον διασκευή τους στο “Ελλάς” του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αν και για να είμαι ειλικρινής, κάπως πάλιωσε το αστείο… Από την άλλη όμως, δεν ξέρω πολλά σχήματα που μπαίνουν στον κόπο να κάνουν κάτι τέτοιο, οπότε οκ. Εννοείται πως χαμός έγινε στο “Rebellion” και στο “HeavyMetalBreakdown”, με τους GraveDigger να αποχαιρετούν τη σκηνή.
.jpg)
Grave Digger setlist:
Days of Revenge/ Paid In Blood
The Dark of the Sun
Hammer of the Scots
Killing Time
The Ballad of Mary
Highland Farewell
Rebellion
The Gallows Pole/ Ballad of a Hangman
Morgane Le Fay/ keyboard so
loTwilight of the Gods/ Circle of Witches/ The Grave Dancer
The Last Supper
Excalibur
Knights of the CrossHellas (Βασίλης Παπακωνσταντίνου cover)
The Round Table
Heavy Metal Breakdown
Μισή μόλις ώρα αργότερα ένας κεραυνός ακούστηκε από τα ηχεία και μια mini εισαγωγή μας έμπασε για τα καλά στα heavy riff των Rage! Ο Peavy όπως πάντα επιβλητικός και κεφάτος, ο Victor αλάνθαστος (αλλά ως συνήθως με μαλλί κομμωτηρίου) και ο Andre οδοστρωτήρας. Όπως ήταν αναμενόμενο, ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στο τελευταίο πόνημα των γερμανών “StringstoaWeb”, με τέσσερις συνθέσεις στο setlist, ενώ πέρα από το “Don’tFeartheWinter”, καμία άλλη αναφορά δεν υπήρχε στην προ 1992 περίοδο του group, έχοντας ως το αμέσως επόμενο “παλιότερο” τραγούδι της βραδιάς το “SolitaryMan”. Αντίθετα, τα περισσότερα κομμάτια προέρχονταν από τα τελευταία album τους, παραγκωνίζοντας κυκλοφορίες όπως “XIII”, “Ghosts”, “Welcome to the Other Side” και “Speak of the Dead”. Σίγουρα πολλοί είχαμε παράπονα λοιπόν, αλλά η απόδοση των Rage πάνω στη σκηνή ήταν τόσο καλή και δυναμική, που έστω και έμμεσα αναπλήρωσε την έλλειψη διαφόρων άλλων συνθέσεων.
Αναμφισβήτητα highlights τα “Higher Than the Sky”, “Empty Hollow”, “Black In Mind”, “Don’t Fear the Winter” καιη διασκευή στο “Highway to Hell” των ACDC, που άφησαν για το τέλος. Το κιθαριστικό solo προσωπικά με κούρασε και σίγουρα θα προτιμούσα αντί αυτού κάποιο άλλο (κανονικό) κομμάτι, ενώ όσο και εάν μου άρεσε η διασκευή στο τέλος, θα ήθελα κάτι δικό τους… Άλλωστε με τόσα χρόνια καριέρας στις πλάτες τους έχουν πολύ και καλό υλικό για live, αλλά όλα αυτά είναι ίσως λεπτομέρειες, όταν μιλάμε για μια εμφάνιση που είχε ενέργεια, εκτελεστική πυγμή και καλή διάθεση εκ μέρους των Rage. Και όσο και εάν γκρινιάζουμε για τον κάκιστο ήχο, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, οπότε προσπεράστε το και αυτό…
Rage setlist:
.jpg)
Intro/ The Edge of Darkness
Soundchaser
Hunter and Prey
Into the Light
Drop Dead
Empty Hollow
Higher Than the Sky
Set This World On Fire
War of Worlds
Guitar solo
Black In Mind/ Solitary Man/ Don’t Fear the Winter
Down
Highway to Hell
Εν κατακλείδι, μια χορταστική από πλευράς διάρκειας συναυλία που σίγουρα άξιζε περισσότερης προσοχής και προσέλευσης. Ελπίζω να μην πτοήθηκαν αρκετά οι Rage ή οι GraveDigger και να τους ξαναδούμε στο έμμεσο μέλλον…
Photos: Φάνης Παπαχρηστόπουλος
408 
