Οι Ancient Rites και ο Gunther Theys είναι κάτι σαν θρύλος για μένα. Το “Diabolican Serenades” ήταν κάτι σημαντικό στην black metal εφηβεία μου και κάποιο τραγούδι τους πάντα έβρισκε θέση στις συλλογές σε κασέτα (μου λείπει λίγο εκείνη η εποχή). Ήμουν νινί όταν έπαιξαν με τους Rotting Christ, 20 και πλέον χρόνια πριν, αλλά θα έχω την τύχη να τους δω ζωντανά στο Κύτταρο την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου στα πλαίσια του Arcane Angels Festival II (ΔΕΛΤΙO ΤΥΠΟΥ). O Gunther μας έκανε την τιμή να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και να σημειώσω πως έλεγε μόνο “Hellenic” και “Hellas” στις φράσεις του, βάζοντας μου τα γυαλιά.
-Καλησπέρα, Gunther και ευχαριστώ για το χρόνο σου! Το όνομα Ancient Rites δημιουργούσε ανέκαθεν θόρυβο στις τάξεις της black/death κοινότητας και κάποιοι ειδωλοποιούν τις πρώτες σας δουλειές. Συνέβαλε το γεγονός αυτό στο να ξυπνήσετε από τον εννιαετή σας λήθαργο και να κυκλοφορήσετε το “Laguz” το 2015;
Geia sou, Dimitri, parakalo. Ola Kala? Όχι. Σαν συγκρότημα οι Ancient Rites δεν επηρεάστηκαν ποτέ από εξωγενείς παράγοντες που λάμβαναν χώρα στην μεταλλική σκηνή. Ξεκινήσαμε στα 80’s, πριν καν το Black Metal γίνει δημοφιλές και ελάχιστοι ενδιαφέρονταν για τον ήχο μας, τους στίχους μας και το όλο concept. Παρόλα αυτά, συνεχίσαμε να κάνουμε τα δικά μας, ανεξαρτήτου μόδας. Δεν είμαστε κάποια revival μπάντα που προσπαθεί να τραφεί από την παρούσα μόδα της νοσταλγίας. Μην με παρεξηγήσεις. Φυσικά και ευγνωμονώ το σεβασμό που λαμβάνουμε από όσους γνωρίζουν την ιστορία μας. Αλλά ξέρεις; Ποτέ δεν πάψαμε να υπάρχουμε. Οι A.R. δεν είναι μια επανασύνδεση. Εξαιτίας διαφόρων συνθηκών υπήρξε ένα κενό μεταξύ των δυο τελευταίων μας albums. Λόγω αστάθειας σύνθεσης του συγκροτήματος (που σημαίνει πως διαρκώς πρέπει να ξεκινάς από την αρχή), ελλείψει δισκογραφικού συμβολαίου (δεν μπορείς να κυνηγήσεις τέτοιο χωρίς σταθερότητα και νέο υλικό), δεν μπορούσαμε να βρούμε σταθερό προβάδικο και κάποιοι από εμάς είχαν την ιδιωτική τους ζωή ως προτεραιότητα. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα το λήθαργο που ανάφερες. Τα πράγματα δεν πήγαιναν κατ’ ευχή για εμάς, ποτέ δεν πήγαιναν, αλλά ουδέποτε διαλυθήκαμε. Επίσης, όντας ανεξάρτητο σχήμα, δεν ήμασταν ποτέ υπό πίεση από managers ή μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες για να κυκλοφορούμε albums με συγκεκριμένη διορία. Λόγω της συμπεριφοράς μας αυτής, κρατήσαμε την ελευθερία μας και από τη στιγμή που δεν ήμασταν κομμάτι κάποιας τάσης, η βάση οπαδών μας είναι αρκετά πιστή, αποτελούμενη από άτομα που δεν χειραγωγούνται από το mainstream. Στις συναυλίες μας, βλέπω ανθρώπους που γνωρίζουν την μπάντα από την αρχή και νέες γενιές που μας έμαθαν αργότερα. Κάποιοι προτιμούν τα πρώτα μας, κάποιοι τα πιο πρόσφατα, άλλοι πάλι όλη μας τη δισκογραφία. Τα πάντα στους A.R. είναι φυσικά, τίποτα σχεδιασμένο από γιάπηδες ή τη μουσική βιομηχανία. Εν τέλει, η σύνθεση μας άρχισε να δουλεύει, βρήκαμε προβάδικο, όλα τα μέλη μπορούσαμε να αφοσιωθούμε στη μουσική, μας πρόσφερε συμβόλαιο μια ενδιαφέρουσα εταιρία, οπότε μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας για κάποιο σκοπό. Το αποτέλεσμα ήταν το “Laguz”. 
-Θα ακούσουμε και παλιά και νεώτερα κομμάτια στο live;
Θα σας προσφέρουμε ένα συνδυασμό παλιού και νέου. Δεν αρνούμαστε το παρελθόν μας, όπως κάνουν άλλοι. Ούτε βασιζόμαστε αποκλειστικά σε αυτό. Είμαστε συγκρότημα χρόνων και προσπαθούμε να δώσουμε ισορροπία. Κάθε album καθρεφτίζει μια συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας μας κι αυτό προσφέρουμε στο κοινό. Ένα συνδυασμό του τι ήμασταν με το τι είμαστε.
-Πρόσφατα άκουσα το “The Diabolical Serenades”, ένα από τα σημαντικότερα albums στο black metal, και μετά έβαλα το “Laguz”. Ένιωσα την εξέλιξη της μουσικής παραγωγής παράληλλα με τη δική σας εξέλιξη. Κατάλαβα πως στο δεύτερο η μουσική ήταν κάπως πιο πολύπλοκή. Πως ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης πίσω στο 1994 σε σχέση με σήμερα;
Σίγουρα υπάρχει διαφορά στην τεχνική και την παραγωγή. Περισσότερος χρόνος ξοδεύτηκε για σύνθεση και ηχογράφηση, διάφορα λεπτομερή επίπεδα. Όμως είναι κομμάτι της φυσικής εξέλιξης. Από την άλλη, ακόμα γουστάρουμε ωμά και πρωτόγονα πράγματα. Το σημαντικότερο για μένα είναι η ουσία της δουλειάς μας να παραμένει παρεμφερής. Αυτή η ατμόσφαιρα που δημιουργείται να ταιριάζει στο σύμπαν των AR. Το πως θα επιτευχθεί δεν με απασχολεί. Είναι όντως γεγονός πως οι συνθέσεις μας ήταν απλούστερες παλιά, αλλά όχι λιγότερο σημαντικές. Το μουσικό επίπεδο της τελευταίας μας δουλειάς ήταν πιο απαιτητικό.
-Έχετε συνεργαστεί με ελληνικές μπάντες, έχοντας ένα split 7ιντσο με τους Thou Art Lord και την πρώτη φορά που ήρθατε στη χώρα μας παίξατε με τους Rotting Christ. Τι θυμάσαι από την Ελλάδα και τι περιμένεις να βρεις τώρα;
Η Ελλάδα αγκάλιασε τους Ancient Rites από το ξεκίνημα και πάντοτε είχαμε δυνατούς δεσμούς με το ελληνικό underground. Είχα αλληλογραφία και ανταλλαγές κασετών με μπάντες από όλον τον κόσμο, να η ελληνική σκηνή ήταν η πρώτη που μας κάλεσε πρώτη, τότε που λίγες μπάντες του είδους περιόδευαν. Μεγάλες στιγμές εκείνες. Μπορούσες να νιώσεις πώς κάτι “νέο” ξεκινούσε, μια φρέσκια αύρα δημιουργούνταν στην υπόγεια σκηνή από τον Βορρά ως το Νότο και από την Ανατολή στη Δύση, κάθε μπάντα ήταν μοναδική. Δεν ήταν πολλές, αλλά καθεμιά έιχε το δικό της στυλ και τη δική της ταυτότητα. Και υπήρχε αλληλοσεβασμός. Η πρώτη μας ελληνική επίσκεψη ήταν στο Αγκάθι Club στην Αθήνα κι η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή. Θυμάμαι να δίνω συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε τοπικά τηλεοπτικά κανάλια, να πηγαίνουμε σε διάφορα μεταλλάδικα μετά. Πάντα θα θυμάμαι εκείνη την επίσκεψη με μεγάλη ευτυχία. Δεν ξέρω τι να περιμένω με την επιστροφή μας, αλλά έχω την εντύπωση πως θα υπάρχουν άτομα που γνωρίζουν το παρελθόν μας και τους δεσμούς μας με την Ελλάδα. Στο προσωπικό μου προφίλ στο FB, έχω πολλούς Έλληνες που φαίνεται να γνωρίζουν τη δουλειά μας.
-Οι Ancient Rites μάχονταν ανέκαθεν τη θρησκεία (ειδικά το χριστιανισμό) μέσω των στίχων τους. Αναρωτιέμαι αν πιστεύεις πως υπάρχει πρόβλημα με το να πιστεύεις σε κάτι ή με τρόπο που το κάνεις αυτό;
Ενδιαφερόμουν πάντα για τη θεολογία και τη βρίσκω γενικά ένα ενδιαφέρον κομμάτι της πολιτιστικής ιστορίας. Και έτσι αναγνωρίζω τον αντίκτυπο του Χριστιανισμού στο Μεσαίωνα ή στη δική σας περίπτωση, στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και αρνητικό και θετικό. Όντας βαθιά μέσα στην ιστορία, ενστικτωδώς αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, πάντοτε ταυτιζόμουν με τις πρωτόγονες ειδωλολατρείες, μιας και μου αρέσει να ψάχνω για τις ρίζες. Τις αισθάνομαι πιο φυσικές και οργανικές. Οι εισαγόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες που βασίζονται σε ένα μόνο Θεό έχουν την τάση να προσπαθούν να προσηλυτίζουν όσους δεν ασπάζονται την πίστη τους. Έχουμε λάβει πολλές κριτικές και μποϋκοτάζ σαν συγκρότημα και για την κριτική μας στον Ισλαμικό φανατισμό. Θεωρούνταν πιο αποδεκτό να επικεντρωνόμαστε μόνο στο Χριστιανισμό. Ποτέ δεν πίστευα πως αυτό είναι πνευματικά ή ιστορικά δίκαιο ή σωστό. Δες τον κόσμο μας σήμερα. Μένω κοντά στις Βρυξέλλες, του οποίου συγκεκριμένα μέρη θεωρούνται “ΜΗΝ ΠΑΣ” μέρη. Καταφύγια Τζιχαντιστών. Φανατικοί ζουν ανάμεσα μας και χρησιμοποιούν τη βία για να αλλάξουν τον τρόπο ζωής μας. Πριν ένα μήνα, εξερράγη μια βόμβα ενόσω ταξίδευα, ένα σταθμό μακρυά από όπου βρισκόμουν. Το έμαθες; Χθες στην Ισπανία, σήμερα στη Φινλανδία. Δεν είμαι ξαφινασμένος από την κατάσταση αυτή και την προέβλεμα εδώ και μια δεκαετία. Δυστυχώς δεν έκανα λάθος. Δεν έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους που θέλουν να πιστεύουν στην ύπαρξη ενός ανώτερου όντος, αλλά δεν θέλω τις ιδέες τους να μου υποβάλλονται βιαίως. Είναι ασφαλές να κριτικάρεις το Χριστιανισμό, αλλά μπλέκεις αν τολμήσεις να κάνεις το ίδιο με τον Ισλαμισμό. Ζούμε σε στενάχωρες εποχές, όταν θεωρείται λάθος και κακό να αποδέχεσαι σκληρές πραγματικότητες. Η τρέλα βασιλεύει και η λογική έχει χαθεί. Αφού εξήγησα όλα τα παραπάνω, πρέπει να πώ πως ο κόσμος των AR επικεντρώνεται σε διαφορετικές σκοπιές το αρχαίου και μεσαιωνικού κόσμου, όπως δηλώνει και το όνομα μας. Από την αρχαία φιλοσοφία στην αρχαία θρησκεία, τους αρχαίους πολέμους ως τη μυθολογία, από τον αποκρυφισμό στη θεολογία. Προσπαθούμε να αποφεύγουμε τυπικά κλισέ.
-Σύντομα θα συμπληρωθούν 25 χρόνια από την κυκλοφορία του “The Diabolical Serenades”. Έχετε σκεφτεί να περιοδεύσετε παίζοντας το ολόκληρο;
Ακόμα πιστεύω σε αυτό το album, αλλά όχι. Έχουμε λάβει πολλές προσφορές για να το κάνουμε, αλλά όπως είπα και πριν, οι AR δεν βασίζονται μόνο στο παρελθόν τους. Το παρελθόν ρέει στο παρόν και ποτέ δεν θα το αρνηθούμε, δεν είμαστε όμως, νοσταλγική μπάντα. Δεν με πειράζει να το κάνουν άλλα συγκροτήματα, αλλά όχι εμείς. Επειδή ήμασταν πάντα εδώ, ίσως όχι στο προσκήνιο, αλλά υπήρχαμε με τους δικούς μας όρους. Όταν το 80’s Metal έγινε πάλι δημοφιλές, κάποιοι ξεκίνησαν να μας γουστάρουν για την ατμόσφαιρα αυτή, αλλά αρκετοί δεν συνειδητοποίησαν πως δεν ήταν προσπάθεια να ακολουθηθεί κάποιο ρεύμα. Ο ήχος βγήκε τότε, φυσικά και αβίαστα διότι ιδρυθήκαμε σε εκείνη τη δεκαετία και μεγαλώσαμε ακούγοντας εκείνη τη μουσική. Δεν μιμηθήκαμε τα συγκροτήματα που ακούγαμε μεγαλώνοντας, μα είμαστε παιδιά εκείνης της εποχής που έκαναν αυτό που ήθελαν και συνέχισαν να εξελίσονται, μην προδίδοντας την ουσία του πράγματος. Κάποιες φορές γινόμαστε πιο δημοφιλείς λόγω κάποιας μόδας, αλλά δεν είμαστε άνθρωποι που θα πηδήξουμε στο τρένο και θα ακολουθήσουμε τη διαδρομή του. Το “Laguz” πήρε θετικές κριτικές, αλλά χάρηκα περισσότερο για κάποιες γνώμες ανθρώπων που δεν ήξεραν το παρελθόν μας. Περιέργως, θυμάμαι πάντοτε τις χειρότερες που είναι πιο διασκεδαστικές. Κάποιος έγραψε πως προσπαθούμε να μιμηθούμε κάποιες από τις νεώτερες black metal μπάντες, τις οποίες ούτε που ήξερα, άλλος έγραψε πως είναι κρίμα που δεν ακουγόμαστε αρκετά “Νορβηγοί” και κάποιος άλλος πως είμαστε μια νέα μπάντα που ήρθε αργά με έναν πολύ παλιό ήχο. Ίσως φανεί δύσκολο να το πιστέψεις αλλά ειλικρινά δεν ενδιαφέρομαι για αυτά τα πράγματα. Ξέρω πως οι περισσότεροι καλλιτέχνες τα παίρνουν στα σοβαρά, ειδικά τα αρνητικά. Αλλά ποτέ δεν προσπάθησα να ευχαριστήσω τις μάζες, ποτέ δεν περίμενα για κάτι, ποτέ δεν επικεντρώθηκα στις πωλήσεις και έχω κτίσει αυτή τη συμπεριφορά τόσα χρόνια κάνοντας ό, τι ήθελα χωρίς να νοιάζομαι για τις γνώμες τρίτων. Εννοείται πως χαίρομαι όταν κάποιος εκτιμάει τη δουλειά μου, αλλά δεν χάνω τον ύπνο μου για εκείνους που δεν την αντιλαμβάνονται. Γιατί να το κάνω άλλωστε; Ζω στον δικό μου κόσμο, κάνοντας αυτό που νιώθω και για αυτό το λόγο δεν περιμένω τίποτα από κανέναν.
-Θα παίρνατε μέρος ποτέ σε κάποιο tribute album κάποιου καλλιτέχνη που παίζει τελείως διαφορετική μουσική από εσάς;
Έχω ηχογραφήσει κομμάτια Ramones και Motörhead με μια από τις άλλες μπάντες μου. Δεν ήταν όμως τελείως εκτός στυλ. Ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής και θα ήταν ενδιαφέρον, αλλά ποτέ δεν το έχω κάνει με τους AR. Θα ενδιαφερόμουν περισσότερο να ηχογραφήσω μουσική των AR σε κλασσική ή μεσαιωνική μουσική.
-Τι νιώθεις όταν πατάς στη σκηνή; Πως θα περιέγραφες μια συναυλία των Ancient Rites;
Νιώθω την αδρεναλίνη και την ενέργεια, αλλά και τους ξεχασμένους κόσμους που περιγράφω στους στίχους μας, που ζωντανεύουν στο νου μου. “Ζω” ό,τι γράφω. Όταν το κοινό το πιάνει και καταλαβαίνει τι κάνουμε, μια φυσική αλληλεπίδραση κυριαρχεί και αρχίζω να νιώθω πως είμαι ένα με το κοινό. Δεν είναι ένα show με τη θεατρική έννοια, αλλά όλα βασίζονται σε ειλικρινή συναισθήματα.
-Αυτά από εμένα. Αν θες στείλε ένα μήνυμα στους φίλους σου στην Ελλάδα! Σε ευχαριστώ πολύ!
Efxaristo para polie, Dimitris. Ανυπομονώ να έρθω ξανά με τους AR στην Ελλάδα. Εύχομαι τα καλύτερα σε σένα και στους Έλληνες συμμάχους μας. Θα δώσουμε το 100% μας και ανυπομονούμε για όλο αυτό. Τα λέμε σύντομα.
314 
