Ψάχνοντας τα βιογραφικά στοιχεία των Αμερικάνων Cloakroom ένα από τα πρώτα πράγματα που βρήκα είναι να βρίσκονται σε περίοπτη θέση σε μια λίστα με “καλύτερες μη-metal μπάντες για μεταλλάδες”.
Δεν θα σχολιάσω την ύπαρξη μιας τέτοιας λίστας εν έτη 2017 (ή την άποψη ότι οι μεταλάδες θέλουν ειδική μεταχείρηση για να ακούσουν κάτι μη-metal) αλλά ακούγοντας το “Time Well” κατάλαβα κατευθείαν γιατί μπήκανε σε αυτή τη λίστα.
Το στιλ τους είναι κατά βάση shoegaze αλλά το μπολιάζουν κάπως πιο σκληρές κιθάρες και post στοιχεία, φλερτάροντας διακριτικά με πιο μεταλλικό ήχο αλλά χωρίς να περνάνε τελείως το σύνορο. Δηλαδή είναι ξεκάθαρη η απεύθυνση τους στο metal κοινό που ενδεχομένως να ψάχνει κάτι πιο pop και χαλαρό. Δυστυχώς, μετά από 2-3 ακροάσεις μπορώ να πω με ασφάλεια πως το πρόβλημα τους είναι πως είναι απίστευτα βαρετοί.
Σόρι παιδιά αλλά η προσθήκη σκληρότερων στοιχείων από μόνη της δεν αρκεί αν δεν υπάρχουν ενδιαφέρουσες συνθέσεις, προσωπικά προτιμώ να ξανακούσω για πολλοστή φορά The Jesus and Mary Chain ή Swervedriver παρά το συγκεκριμένο άλμπουμ. Κατά τα άλλα είναι ό,τι πρέπει για τις αϋπνίες.
520 
