Επτά χρόνια μετά το “Polarity”, οι Decrepit Birth επανέρχονται με ένα ακόμη μνημειώδες full length, δίνοντας μια ακόμη σφαλιάρα στην τεχνική death σκηνή.
Οι Bill Robinson (φωνητικά) και Matt Sotelo (κιθάρες), είναι τα μόνα μέλη που έχουν μείνει από το αρχικό line up και μαζί με τους Sam Paulicelli (drums) και Sean Martinez (μπάσο), εξαπολύουν την τέταρτη δουλειά τους, η οποία είναι αντάξια του ονόματος που έχουν χτίσει οι αμερικανοί μπρουταλάδες.
Ηχητικά, πρόκειται για μια έμμεση συνέχεια του προκατόχου του, με τη διαφορά πως έχει δοθεί περισσότερο βάρος στα ρυθμικά σημεία της κιθάρας, ενώ διαφαίνεται και η προσπάθεια του group να συνδυάσει σε ένα δίσκο τη μέχρι τώρα πορεία του. Αυτό που φτάνει εν τέλει στα αυτιά του ακροατή είναι ένα άκρως τεχνικό καφρο-death album, που δίνει ίδιο χώρο σε όλα τα μέλη και μόλις καταφέρεις να εντρυφήσεις στην χαοτική κι επιτηδευμένα “άσχημη” καλλιτεχνική φύση του, θα βρεις ένα ακόμη δαιμόνιο διαμαντάκι από τους Decrepit Birth.
Από πλευράς παραγωγής, ο δίσκος σιγοντάρει τη heavy φύση του συγκροτήματος, βάζοντας λίγη “βρωμιά” στο παρασύνθημα, προκειμένου να θυμηθούμε και τις πιο old school επιρροές των αμερικανών, μια επιλογή που, εκ του αποτελέσματος, ταιριάζει στο κλίμα που βγάζει η εν λόγω δουλειά.
Αν υπάρχει κάτι μεμπτό στο “Axis Mundi” είναι η μη αιτιολόγηση της επτάχρονης απουσίας της μπάντας, υπό την έννοια πως ύστερα από τόσο μεγάλο διάστημα, όλοι περιμέναμε κάποια μετεξέλιξη. Αυτό που ουσιαστικά έκαναν όμως οι Decrepit Birth είναι να βγάλουν έναν πολύ καλό δίσκο μεν, αλλά δίχως κάποια έκπληξη, όντας χαλαροί και κατασταλαγμένοι με την πάρτη τους, μιας κι ομολογουμένως δεν έχουν κάτι να αποδείξουν.
Συνοψίζοντας, το τέταρτο full length των Decrepit Birth είναι αδιαμφισβήτητα πάρα πολύ καλό, απλά δεν καταφέρνει να δικαιολογήσει το μεγάλο κενό μεταξύ αυτού και του προκατόχου του, αν και φαντάζομαι πως ο Matt Sotelo και οι riffάρες του δε θα κάτσουν πλέον να σκάσουν για το αν ο νέος δίσκος θα τέρψει τη συγκεντρωτική αδημονία του διψασμένου (τεχνικά) οπαδού τους.
Κι αν είναι να το αγοράσετε, να προτιμήσετε την digipack έκδοση του CD ή εκείνη του βινυλίου, καθώς αμφότερες περιέχουν τρία επιπλέον τραγούδια. Πρόκειται για τις διασκευές στα “Orion” των Metallica, “Desperate Cry” των Sepultura και “Inflecting the Crypts” των Suffocation. Όχι, δεν τους αλλάζουν τα φώτα μεν, αλλά σαν bonus υλικό, αξίζει.
Highlights: “The Sacred Geometry”, “Hieroglyphic”, “Mirror of Humanity”, “Ascendant”, “Epigenetic Triplicity”
509 
