WE ARE THE DAMNED: “Holy Beast”

Ομολογουμένως πορτογαλικό hardcore/metal δεν είχε τύχει να ξανακούσω. Όπως και τους WE ARE THE DAMNED και ο λόγος είναι ίσως ότι το Holy Beast” είναι μόλις το δεύτερο τους album.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις συστάσεις, οι WE ARE THE DAMNED σχηματίστηκαν το Σεπτέμβριο του 2007 σαν ένα project των Ricardo Correia και Paulo Lafaia, δύο φίλων που γνωρίζονταν πολύ καλά και αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα project στο οποίο θα αναμείγνυαν τις αγαπημένες τους μπάντες και με το δικό τους μοναδικό τρόπο θα έβγαζαν ένα δημιουργικό αποτέλεσμα, αυτό τουλάχιστον υπέθεσαν και στην  Ragingplanet (τη μεγαλύτερη εταιρία της πορτογαλικής extreme μουσικής) οι οποίοι έσπευσαν να υπογράψουν μαζί τους. Με συνοπτικές διαδικασίες μπήκαν στο studio και το Μάρτιο του 2008 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος “The Shape Of Hell To Come”, σε μίξη και master του Palle Schultz (Tweetyhood Studio, Δανία).

Η πορεία τους εξαιρετικά καλή αν σκεφτεί κανείς ότι έως σήμερα έχουν εμφανιστεί ως support σε Napalm Death, Suffocation, Arch Enemy, Misery Index, Marduk, Anathema, Moonspell, Converge, και πολλούς άλλους, όπως επίσης σε ένα sold out U.K Tour με τους Βρετανούς INME. Στις αρχές του 2010 τους εντόπισε ο Σουηδός παραγωγός Ulf Blomberg (Exhale, Inevitable End , End Of All)  με αποτέλεσμα το δεύτερο album τους “HOLY BEAST” και τα 14 κομμάτια του, που δίνουν μια καινούργια άγρια προσέγγιση στο death metal στο punk στιλ με μία μοχθηρή και συγκλονιστική ατμόσφαιρα…

Το album ξεκινάει με ένα ορχηστρικό κομμάτι το “Anti-Doctrine” όπου κυριαρχεί η μελωδία και το πιάνο για να σε πιάσουν εξαπίνης με το Serpent, ένα γρήγορο, άγριο κομμάτι, με brutal vocals και “χώσιμο” από τα drums και τις κιθάρες… Στο ίδιο ύφος ακολουθεί και το Throne of lies, αν και περιέχει και “clear” φωνητικά που δένουν όμως πολύ ωραία με τα “brutal”. To Devorador Dos Mortos είναι σε παρόμοιο στιλ όπως και το Christian Orgy που προσωπικά με έκαναν να νιώσω ότι ακούω μία από τα ίδια… Το Diogo Alves 1841” με ξύπνησε κάπως τόσο με την εισαγωγή όσο και με τα κιθαριστικά του riff, αλλά και την εναλλαγή της μελωδίας. Το Atrocity Idol είναι στο ίδιο στιλ με τα προηγούμενα, όπως και το Summon the Black Earth αν εξαιρέσεις το solo των drums στη μέση περίπου του κομματιού. Το Viral Oration είναι μια ωραία ανατροπή με πολλά στοιχεία “death” και σίγουρα από τα αγαπημένα μου αυτού του album. Τα δύο επόμενα, The Glorious Grislyκαι “Vengeance Havoc” ξεσηκωτικά και αρκετά δυναμικά σε κάνουν να επιδοθείς σε head banging χωρίς καν να το καταλάβεις… Το Raping the law of the land ξεκινάει με ένα πολύ όμορφο bass solo και συνεχίζει με δυνατά vocals και drums, κάποια riff μικρά και θαυματουργά που “δένουν” ένα πολύ ωραίο κομμάτι. Ακολουθεί το καλύτερο κατά τη γνώμη μου κομμάτι του album το 9λεπτο περίπου ορχηστρικό “Lucifer VIP (Chapter II)” μια πραγματική πρόκληση καθώς δύσκολα πλέον ένα τόσο μεγάλης διάρκειας κομμάτι μπορεί να σου κρατήσει το ενδιαφέρον… Το album κλείνει με το Bonus Track “Neo Pigs” το οποίο ξεκινάει με το φοβερό: “Slavery never really ended in this culture it just gave it another name: employee” που μόνο και μόνο γι’ αυτό αξίζει να αποκαλείται bonus..!

Αν θα το πρότεινα; Οι Πορτογάλοι έκαναν αρκετά καλή δουλειά και με έκαναν να τους προσέξω, νομίζω πως με 10/14 κομμάτια να αξίζουν σίγουρα είναι στην “to buy” λίστα μου.

Άννα Δήμου

413