Σαν ανέκδοτο δεν ακούγεται; Ε, κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το “Hereafter” του, κατά τ’ άλλα θεού, Clint Eastwood. Διότι μονάχα ως χιούμορ μπορώ να εκλάβω τη συγκεκριμένη, δίωρη πανάθεμά την, ταινία που συνδυάζει την “Έκτη Αίσθηση” με το “Oliver Twist” και το “White Noise”, χωρίς βέβαια να έχει πάρει τα θετικά συστατικά τους!
|
|
Το σενάριο θέλει (α) μια γυναίκα από τη Γαλλία να ζει μια “near death experience” (που λένε και στο χωριό μου), με αποτέλεσμα να αναθεωρήσει και να αρχίσει να ψάχνει τι γίνεται “μετά”, (β) έναν άνδρα που με την αφή μπορεί να επικοινωνήσει με τους νεκρούς, ο οποίος για να περάσει το χρόνο του κάνει μαθήματα μαγειρικής (είναι και της μοδός), ενώ παράλληλα αμφιταλαντεύεται για το εάν θα πρέπει να ξαναρχίσει να βγάζει λεφτά από αυτή τη μαγική του ιδιότητα και (γ) έναν πιτσιρικά που χάνει κάποιο κοντινό του πρόσωπο και ψάχνει τρόπους να έρθει ξανά σε επαφή μαζί του. Με έναν σχετικά βαρετό τρόπο αυτές οι τρεις ιστορίες ενώνονται και εάν εξαιρέσουμε μία- δύο όμορφες στιγμές, το “Hereafter” δεν έχει κάτι παραπάνω να δώσει… Διότι σου βγάζει το λάδι χωρίς να δώσει κάτι πέρα από το προφανές και στο τέλος μένεις με το στόμα ανοιχτό από τα πολλά χασμουρητά…
Βρε Clint, είναι δυνατόν κάποιος να ταυτιστεί με αυτό το σενάριο; Ποιον θα αγγίξει το “σούρτα φέρτα” με τον άλλον κόσμο; Εντάξει, εξαιρώ τη Βίκυ Παγιατάκη, το Νίκο Χορταρέα, άντε και αυτόν που γύρισε το “Ghost”, αλλά ως εκεί! Το έκανες που το έκανες μεταφυσικό, τι τον ήθελες τόσο ρεαλισμό στους χαρακτήρες; Τέλος πάντων, σε παρακαλώ να μην ξαναγίνει…
ΥΓ στα θετικά η πολύ καλή σκηνοθεσία και απόδοση του τσουνάμι… ίσως τα τρία καλύτερα λεπτά της ταινίας!
192 
