FM, LACE N’ LEATHER (25/03/2017) THE CROW CLUB

Είναι κάποιες εμπειρίες οι οποίες χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας ως προς την απόδοσή τους στο πληκτρολόγιο.

Εξ ορισμού άλλωστε είναι παράδοξο να προσδιορίζεις το βάθος στα συναισθήματα, να μετράς ποσοτικά την χημεία μεταξύ μουσικών και κοινού, να επιθυμείς να αποτυπώσεις στον γραπτό λόγο την ένταση στον χώρο, να θες με λέξεις να περισώσεις την στιγμή από την λήθη του χρόνου.

Μια από αυτές τις εμπειρίες είχαν την πραγματικά μοναδική ευκαιρία να ζήσουν οι 300, περίπου, ψυχές που κατέκλυσαν το The Crow club, αυτό το μαγικό βράδυ του Σαββάτου που έκανε αυτήν την 25η Μαρτίου να ξεχωρίσει.

Η παρθενική εμφάνιση των FM στην χώρα μας λίγο πριν κλείσουν την 4η δεκαετία ύπαρξης, το πολύ γρήγορο sold out στα early birds, ο πολύ περιορισμένος, πλέον, αριθμός από ζωντανές εμφανίσεις σχημάτων της σκηνής του μελωδικού hard rock στη χώρα μας, όλα τα σημάδια ήταν στον ορίζοντα και προμήνυαν πως αυτή η εμφάνιση θα ήταν η αφορμή και η ευκαιρία να βγουν πολλά “απωθημένα” των φίλων του ήχου.

Η πεντάδα που ανέβηκε στην σκηνή 15 περίπου λεπτά μετά τις 9, συστήνεται ως Lace’n’Leather και υπάρχουν από το 2015, έχουν δώσει αρκετά live και είναι πολύ εύκολο να τους παρεξηγήσει κανείς ως ένα από αυτά τα cover bands που γεμίζουν τις σκηνές ανά την Αθήνα. Ναι, παίζουν κυρίως διασκευές σε κλασικά σχήματα του ήχου, όπως Foreigner, Whitesnake, Europe, Gotthard, Journey κλπ. Δεν το κάνουν διαφορετικά, αλλά το αποδίδουν καλύτερα από τους περισσότερους.

Η παρεξήγηση αποσβήστηκε την τελευταία στιγμή, χάρη σε 3 φράσεις… Love Injection, My Everything, Highway To Home. Αυτά είναι τα 3 κομμάτια που έχει συνθέσει η ίδια η μπάντα και πραγματικά με έκαναν να θέλω περισσότερο. Μια προσωπική δουλειά είναι στα σκαριά, έπειτα κι από το live αυτό έχω την πεποίθηση πως θα εδραιωθούν στο χώρο. Όλα αυτά τα γράφω με μια επιφύλαξη, καθαρά τυπική φαντάζομαι, αφού στη συγκεκριμένη εμφάνιση, τη θέση της Κωνσταντίνας (φωνητικά) πήρε, με επιτυχία, ο Γιάννης Καλύβας (Flying Mercury).

Θα ήταν παράλειψη να μην υπογραμμίσω σε αυτό το σημείο δυο πράγματα. Πρώτα από όλα το μαγικό κοινό το οποίο έμοιαζε να έχει μπει στον χώρο ήδη ζεσταμένο. Και τέλος, η τρομερή ατμόσφαιρα η οποία κορυφώθηκε με το κλείσιμο που έφερε η διασκευή στο “Urgent” των Foreigner, με τον σαξοφωνίστα μουσικό να ανεβαίνει ως επιπλέον μέλος στην σκηνή και να συγκεντρώνει επάνω του όλα τα φώτα.

Lace’n’Leather setlist
Love Injection
More Than Meets The Eye (Europe cover)
Lady Red Light (Great White cover)
The Oscar Goes To You (Gotthard cover)
Who’s Crying Now (Journey cover)
My Everything
Burning Heart (Survivor cover)
Can’t Stop Loving You (Van Halen cover)
Highway To Home
Urgent (Foreigner cover)

Καθώς η στιγμή που οι FM θα ανέβαιναν στην σκηνή πλησίαζε επικίνδυνα, ο ενθουσιασμός από κάτω ήταν απερίγραπτος και μόνο με το καλώς εννοούμενο γηπεδικό κλίμα μπορεί να συγκριθεί, αν και στο γήπεδο πήγα μια φορά μόνο στην ζωή μου, στο φιλικό Πανελευσινιακός- Εθνική Ελλάδος (0-2), επί Αναστόπουλου κλπ. Οι Βρετανοί, αν και βετεράνοι, με δεκαετίες παρουσίας και ζωντανών εμφανίσεων ανά την υφήλιο, έδειχναν να μην μπορούν να πιστέψουν αυτό που εξελισσόταν μπροστά τους.

Το The Crow έδειχνε ως ο ιδανικός χώρος για την εξέλιξη αυτής της εμφάνισης. Όλο το κοινό, μια παρέα, ένα σώμα. Είχα πάρει θέση από νωρίς στον εξώστη για να μπορέσω να τραβήξω κάποια πλάνα, τα οποία μπορείτε να δείτε παρακάτω και δεν το κρύβω πως ένιωσα, όχι λίγες φορές, την ανάγκη να παρατήσω τον εξοπλισμό στα παιδιά του ερυθρού σταυρού που είχαν το πόστο τους ακριβώς δίπλα μου και να κατέβω τρέχοντας κάτω, να γίνω κι εγώ μέρος του πανηγυριού που είχε στηθεί.

Μπορεί να ξεκίνησαν με κομμάτι από το, σχετικά, πρόσφατο “Heroes And Villains” (“Digging Up The Dirt”) όπου είχαμε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πως αυτό που είχαμε μπροστά μας ήταν, ευτυχώς, μια απόλυτα φορμαρισμένη μπάντα, που όχι μόνο δεν αποτελούσε σκιά του παρελθόντος, αλλά η απόδοσή της με έκανε να απορώ πως έπαιζαν στα χρόνια που ήκμασαν (ή μήπως δεν παρήκμασαν ποτέ;). Τρανή απόδειξη κι άμεση ήρθε στο άκουσμα της φωνής του Steve Overland. Ατόφια. Μετέφερε αυτοστιγμής όλο αυτό το κλίμα στο οποίο γαλουχηθήκαμε όσοι παίζαμε τόσα χρόνια τα βινύλια τους σπίτια μας.

Εκεί όμως που ουσιαστικά απογειώθηκε το όλο θέμα ήταν μόλις στο 2ο κομμάτι, με το που έπεσαν οι πρώτες νότες του “I Belong To The Night” από τα πλήκτρα του Jem Davis. Η ελληνική χορωδία που είχε πλημμυρίσει το The Crow γέμισε τον χώρο, αφήνοντας τους Άγγλους να ανταλλάσουν χαμόγελα στην σκηνή και τον Overland να σηκώνει τα χέρια σαν να παραδινόταν σε εμάς, από τις πρώτες κιόλας “τουφεκιές”.

Τελικά, δεν είμαι σίγουρος για το ποιος παραδόθηκε σε ποιον, αλλά το μανόμετρο της απόλαυσης είχε ήδη χτυπήσει κόκκινα. Και κάπως έτσι συνεχίστηκε και η υπόλοιπη βραδιά. Αληθινή μουσική από απέριττους μουσικούς, για πραγματικούς μουσικόφιλους. Έδωσαν έμμεσα ένα σεμνό μάθημα για το πώς παιζόταν το hard rock και πόσο έχουμε απομακρυνθεί από την ουσία του.

Η ομάδα των FM πίσω από τον Steve, έδειχνε να απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο επίσης. Ο τρομερός Jim Kirkpatrick υπήρξε ο υπεύθυνος για την τόσο άρτια μεταφορά των lead κιθαριστικών σημείων στα αυτιά μας. Ο βετεράνος Merv Goldsworthy όργωνε την σκηνή με το μπάσο του, μια πίσω ανταλλάζοντας πειράγματα με τους υπολοίπους μουσικούς, μια στο κέντρο για να πάρει θέση πίσω από το μικρόφωνο και συχνά μπροστά, πολύ μπροστά πάνω από το κοινό. Ο έτερος βετεράνος, ο Pete Jupp (άλλος θρύλος) με ένα τεράστιο χαμόγελο πίσω από τα τύμπανα του, δεν έχασε το κέφι του ακόμη και όταν δεν του έκατσε ένα παιχνίδι που έκανε με τις μπαγκέτες του και με ακόμη περισσότερο κέφι το πήγε από την αρχή.

Αν πρέπει να επιλέξω τις καλύτερες στιγμές της τεράστιας αυτής εμφάνισης των FM, πέρα από τον χαμό στο κομμάτι που ήδη ανέφερα, θα πρόσθετα το παρόμοιο σκηνικό που είδαμε και νιώσαμε στο “Let Love Be The Leader”, πριν την έναρξη του οποίου είχαν ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα, σε μια βραδιά στην οποία (ευτυχώς) αυτά έλειψαν, ενώ ο ήχος ήταν υπεράνω κριτικής. Ας συνεχίσω όμως με τα highlights.

Μαζικό sing along με το κοινό να είναι στον αέρα στο “Someday (You’ ll Come Running)”, τα ζεστά φωνητικά του Overland στο “Frozen Heart”, ίσως η πιο απτή απόδειξη της κλάσης του καλλιτέχνη που είχαμε εμπρός μας, η απόλυτα 80’s ατμόσφαιρα των “All Or Nothing” και “American Girls” που μου δημιουργούσαν την ανάγκη να θέλω να κοιτάξω στο ημερολόγιο του κινητού μου για το αν ήμασταν ακόμη στο 2017, η ανατριχίλα που μοίρασε η κιθάρα του Kirkpatrick στην εισαγωγή του “Love Lies Dying” αφήνοντας μας ανοιχτούς να μας αποτελειώσει ο Overland με τα υπέροχα φωνητικά του στην συνέχεια, οι ίδιοι λίγα λεπτά αργότερα ξεκίνησαν με την μελωδικότατη διφωνία στις κιθάρες το “Bad Luck” μπροστά σε ένα ακούραστο κοινό που έχυνε λίτρα ιδρώτα τραγουδώντας και χορεύοντας αδιάκοπα, στο  “Tough It Out” μάλιστα σχεδόν κάλυψαν την μπάντα.

Πριν το ξεκίνημα του “That Girl” οι 5 μουσικοί αντάλλαξαν μεταξύ τους σχόλια του τύπου, “τι γίνεται εδώ ρε παιδιά;” (κάτι που το έκαναν συνέχεια, απλά σε σημεία λίγο πιο έντονα). Μετά το “Burning My Heart Down” η σκηνή άδειασε για λίγο κι έπειτα εμφανίστηκε ο Steve με την συνοδεία του Jem Davis για το “Story Of My Life” με το κοινό να χειροκροτεί με σεβασμό εμβόλιμα την εμφάνιση αυτήν του Overland. To τέλος ήρθε με την εκτέλεση των “Other Side Of Midnight” και “I Heard It Through The Grapevine”. Θα προτιμούσα την διασκευή να την έβαζαν κάπου στην μέση του setlist, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Το αποτέλεσμα φυσικά τους δικαίωσε απόλυτα, αφού η εκτέλεσή τους παρήγαγε τόνους ενέργειας και “γκρουβιάς”.

Η αποχώρηση από την σκηνή έγινε υπό την υπόσχεση να επιστρέψουν κι έχω την αίσθηση, αφενός ότι το εννοούσαν, αφετέρου πως θα υπάρξει πάλι ενδιαφέρον από κάποιον διοργανωτή. Μιλάμε ίσως για το live της χρονιάς άλλωστε… Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα βίντεο με μια σχετικά σύντομη περιήγηση με αποσπάσματα από ολόκληρο το set των FM.

FM setlist
Digging Up The Dirt
I Belong To The Night
Life Is A Highway
Let Love Be The Leader
Someday (You’ll Come Running)
Frozen Heart
All Or Nothing
American Girls
Love Lies Dying
Wildside
Bad Luck
Tough It Out
That Girl
Burning My Heart Down
Story Of My Life
Other Side Of Midnight
I Heard It Through The Grapevine (Marvin Gaye cover)

596