Η διαδρομή του κιθαρίστα και τραγουδιστή Jimbob Isaac ξεκίνησε με τους ουαλούς sludge metallers Taint.
Όταν η πορεία τους ολοκληρώθηκε, άρχισε το ταξίδι των Hark, αρχικά ως τρίο και με την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ, “Crystalline”, το 2012.
Εκτός από την παραπάνω από θετική υποδοχή που είχε το άλμπουμ στους κύκλους των sludge/ stoner ακροατών, οι Hark είχαν την ευκαιρία να περιοδεύσουν με μερικά από τα πιο δυναμικά και επιδραστικά ονόματα του χώρου, όπως οι Clutch και οι Black Tusk.
Περίπου πέντε χρόνια αργότερα, επιστρέφουν με το “Machinations”: εννέα τραγούδια παχιάς και βομβαρδιστικής ριφοποιίας, που απεικονίζουν τη δυναμική τους στο εξώφυλλο, με ένα ιδιαίτερο εικαστικό έργο από τον ηγέτη τους Jimbob Isaac.
Oι Hark ,στη νέα τους δουλειά, έχουν γίνει κουαρτέτο με την προσθήκη του πολύ καλού κιθαρίστα Joe Harvatt, ενώ στη θέση του μπασίστα συναντάμε πια τον Tom Short και δυνάστης των κρουστών παραμένει ο Simon Bonwick από το ξεκίνημα.
Το επιθετικό εναρκτήριο “Fortune favours the insane” περιγράφει αντιπροσωπευτικά αυτό που συναντούμε με επιμονή σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ: ογκώδη, βρώμικα ριφ που διαπερνιούνται συχνά από επιθετικά lead μέρη, τραχιά, αλήτικα φωνητικά και τύμπανα που γρονθοκοπούν το ηχητικό σύνολο με επιμονή. Με το “Disintegrate” να ακολουθεί αμέσως μετά, δίνεται η πρώτη υπόνοια πως η ευελιξία και η ποικιλία δεν θα είναι τα δυνατότερα όπλα των Hark.
Το “Nine Fates” παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση με κάποια πιο χαρακτηριστικά μέρη. Αυτό γίνεται ακόμα πιο ευδιάκριτο και αισθητό στο “Speak in tongues”, με τις εξαιρετικές εναλλαγές και τις επιτακτικές μελωδίες να παραμονεύουν στα σκληροτράχηλα φωνητικά του Isaac. Οι δυνατότητες των σημερινών Hark πιθανότατα σχηματοποιούνται απόλυτα στο “Son of Pythagoras”, με περισσότερες λεπτομέρειες να σμιλεύουν την πορεία και τα μέρη του, χωρίς να στερούν υποψία από την ωμή δύναμη που το γκρουπ αρέσκεται να σερβίρει ακατάπαυστα.
Το άλμπουμ κλείνει με το σχεδόν 9λεπτο “The purge” να αναπαράγει ένα έντονο live αίσθημα τζαμαρίσματος. Η εντύπωση που μένει, αν θέλει κανείς να δώσει γνωστές παραμέτρους και να ρίξει φως γι’ αυτούς που δεν έχουν έρθει ακόμα σε επαφή με τη μουσική τους, είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα sludge, stoner άλμπουμ, που σε αρκετές διαδρομές του είναι πυκνό και σύνθετο: εντυπώσεις από Baroness, Clutch ακόμα και Mastodon θα δημιουργήσει σίγουρα στους περισσότερους.
Χωρίς, λοιπόν, την έντονη καταδίωξη της λεπτομέρειας και της τελειότητας, με αρκετές διαθέσεις που μοιάζουν να επαναλαμβάνονται και φωνητικά κάπως μονολιθικά, οι Hark ποντάρουν καθαρά στη δύναμη του αυθορμητισμού, στο πάθος της άμεσης έκφρασης και στην αυθεντική επιμεταλλωμένη rock’ n ‘roll αλητεία που μοιάζουν να έχουν έμφυτη. Για όλους αυτούς που νιώθουν στον χώρο αυτό σαν στο σπίτι τους, πρόσημο παραπάνω από απλά θετικό.
472 
