Οι Γερμανοί Symphonic female-fronted metallers επιστρέφουν με το 7ο τους album, “Theater Of Dimensions” και με το δύσκολο έργο αυτό να διαδεχτεί το magnum opus της μπάντας “Sacrificium” που κυκλοφόρησε 3 χρόνια πριν.
Το κυριότερο ίσως συστατικό της επιτυχίας του “Sacrificium” είναι ακόμα εδώ. Η εξ’ Ολλανδίας προερχόμενη Dianne Van Giersbergen (καμιά σχέση με την Anneke Van Giersbergen) αποδείχτηκε λίρα εκατό για τους Xandria και θεωρώ πως καταλαμβάνει άνετα μια θέση στο βάθρο με τις κορυφαίες τραγουδίστριες του είδους. Έχει μια εξαιρετική φωνή, που δε σε κάνει να γελάς στα οπερετικά της και προσαρμόζεται ανάλογα όταν πρέπει να γίνει γήινη και να τραγουδήσει πιο χαμηλά.
Από εκεί και πέρα, όπως φάνηκε, η άφιξη της Dianne έδωσε την απαραίτητη ώθηση και στους υπόλοιπους να εξελίξουν το songwriting. Και μπορεί το “Theater Of Dimensions” να μην πιάνει τον προκάτοχό του, αλλά από την άλλη είναι ένα ποιοτικότατο album με πολύ δυνατές στιγμές. Ο ήχος είναι κάπου μεταξύ των Epica των πρώτων album τους και της χρυσής εποχής των Nightwish (με εμφανή δυστυχώς την έλλειψη των τεράστιων ρεφρέν των τελευταίων). Αν ζητούσα κάτι διαφορετικό, θα ήθελα να είναι το αποτέλεσμα λιγότερο συμφωνικό. Οκ, καλές οι γεμάτες και “μεγάλες” ενορχηστρώσεις αλλά καταδικάζουν στην αφάνεια τα κλασσικά όργανα.
Ακόμα και έτσι κομμάτια σαν την υπέροχη μπαλάντα “Forsaken Love”, το καταδικασμένο hit “We Are Murderers (We All)” με την εντυπωσιακή εισαγωγή και τα (σχεδόν) death metal riff καθώς και την Dianne να δίνει την πιο τσαμπουκαλίδικη παράσταση της ή το “Death To The Holy” που σε αναγκάζει να τσιτώσεις τα αυτιά σου από τις πρώτες νότες, θα καλύψουν τις ανάγκες και του πιο απαιτητικού οπαδού του είδους.
Συμπερασματικά, το “Theater Of Dimensions” είναι λίγο πιο κάτω από το “Sacrificium” αλλά οι Xandria έχουν βρει το δρόμο τους και πατάνε γερά. Αν κάποιος γουστάρει το female-fronted metal και θέλει να ασχοληθεί με 3-4 κυκλοφορίες τη χρονιά, τότε σίγουρα εδώ είναι η μια από αυτές.
535 
