Ένα χρόνο πριν, χάσαμε την ευκαιρία να τους δούμε στη χώρα μας λόγω του capital control και λίγους μήνες μετά την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου, ξέρετε… Le Bataclan… Αλλά ας μη μαυρίσω το άρθρο!
Τώρα, επιτέλους κάποιων ο ευσεβής πόθος έγινε πραγματικότητα.
Βέβαια, υπήρχαν εμπόδια που καθόρισαν τη μικρή, για τα δεδομένα των καλλιτεχνών, προσέλευση του αθηναϊκού κοινού στο 117 της οδού Πειραιώς. Πρώτον, το αντίτιμο του εισιτηρίου που έφτανε τα 34 ευρώ για κάποιους ήταν υψηλό, δεύτερον, κάποιοι φοβήθηκαν μην ακούσουν “αλλάχου άκμπαρ” και τρίτον, κάποιοι δυσφόρησαν για τις δηλώσεις του ηγέτη των EODM, Jesse Hughes, υπέρ της οπλοκατοχής. Να σας πω επίσης ότι πρώτη φορά στην πλούσια συναυλιακή μου καριέρα μου κάνουν σωματικό έλεγχο. Χλιαρό μεν, αλλά αν άκουγα τις συμβουλές του Jesse θα μου είχαν κατάσχει την Berretta!
Όπως και να έχει, οι άνθρωποι που παρακολούθησαν αυτήν την, ομολογουμένως γεμάτη ενέργεια, συναυλία ήταν λίγοι. Το συγκρότημα αφού προλογίστηκε από ένα μικρό απόσπασμα από την αρχή του κομματιού “Magic” των Pilot, βγήκαν με φόρα παίζοντας το πολυαγαπημένο “Ι only want you”.
O Jesse κεφάτος κι ομιλητικός εξ αρχής, έχοντας στόμφο και ύφος ευαγγελιστή ιερέα, μας ευχαριστούσε συνεχώς που ήρθαμε και πείραζε χωρίς σταματημό τον επί χρόνια συνεργάτη του στην κιθάρα, Dave Catcing. “Είσαι σαν τον Άη Βασίλη της rock” του είπε στην αρχή και συνέχισε λέγοντας πως ήρθαν να ανανεώσουν του όρκους του γάμου τους και λοιπά τέτοια χωρατά. Η συνεχής του κίνηση, είτε με την κιθάρα, είτε χωρίς αυτή, γέμιζε το χώρο ευτυχία και παρέσερνε τους περισσότερους σε χορό.
Ακούσαμε ένα μεγάλο μέρος του περσινού “Zipper Down”, με κορυφές τα “Oh Girl” (πόσο το γουστάρω αυτό το κομμάτι!) και “I Love you all the time” (κατά τη διάρκεια του οποίου ο Jesse κατέβηκε στο photo pit και χαιρέτισε όσους περισσότερους πρόλαβε), την υπέροχη διασκευή του “Save a Prayer” των Duran Duran, καθώς κι εκείνη του “Moonage Daydream” του αείμνηστου David Bowie.
Δεν έλειψαν βέβαια κι άλλες επιτυχίες τους όπως τα “I Wanna be in LA”, “Ι Want you so Hard” και “Speaking in Tongues”, αν και θα θέλαμε ακόμη μεγαλύτερο set και με κάποια κλασσικά τους κομμάτια που έπαιζαν γενικά σε αυτήν την περιοδεία. Δεν κρατάμε μούτρα όμως, αφού οι τύποι τα έδωσαν όλα στη σκηνή, δίδαξαν πώς παίζεται το σύγχρονο rock ‘n’ roll σε ένα live που όλο ανέβαινε σε διάθεση. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πέραν από την εξαιρετική μικτζαγκερική σκηνική παρουσία του Jesse Hughes, είναι η υπόκλιση των μουσικών στο τέλος της παράστασης. Λίγοι το κάνουν πλέον! Δείχνει ταπεινότητα κι απόλυτη σύνδεση με το κοινό. Δε σου πέφτει ο κώλος αν δείχνεις το σεβασμό σου στους από κάτω στην τελική!
Ο ήχος ήταν πολύ καλός, δεν υπήρξαν προβλήματα πολλά γενικά κι η έλλειψη κόσμου βοήθησε στο να μην είναι αποπνικτική η ατμόσφαιρα στο χώρο, όπως είναι άλλες φορές.
Βγαίνοντας πέσαμε και πάνω στον ευγενικό κύριο Hughes που με μεγάλη χαρά δέχτηκε να βγει φωτογραφία μαζί μας, χωρίς να βιάζεται κι ανταλλάσσοντας μαζί μας έξυπνες ατάκες.
Δεύτερη φορά που προσωπικά βλέπω τους EODM και πήρα παραπάνω από εκείνα που περίμενα, συναισθηματικά μιλώντας πάντοτε, γιατί ποσοτικά, ποτέ δεν είναι αρκετή η μουσική! Θα θέλαμε να τους δούμε σε κάποιο φεστιβάλ, έτσι ώστε να μη φαίνεται ακριβό το εισιτήριο κι ο κόσμος να είναι πολύς και να προσθέτει στον ήδη γρήγορο τους παλμό.
Ξέχνα τα όπλα, να γίνουμε φίλοι, βρε παιδί μου!
Eagles of Death Metal setlist
I only want you
The Reverend
Complexity
Whorehoppin’
Silverlake
Oh Girl
Now I’m a Fool
Save A Prayer
Wanna be in LA
Love you All The Time
Moonage Daydream
I want you so hard
Speaking in Tongues
photos: Cristina Alossi
534 
