Δε συμπαθώ καθόλου τα live του τύπου “παίζουμε μπροστά σε μερικούς φίλους, γιατί δε μπορούμε να κλείσουμε μία εμφάνιση της προκοπής”. Και κακά τα ψέματα, το ΑΝ είναι ο κατεξοχήν χώρος που φιλοξενεί (και) τέτοιες εκδηλώσεις. Η συγκεκριμένη όμως συναυλία είχε πάρα πολλά ατού, αρχής γενομένης των σχημάτων που εμφανιζόντουσαν, και παρόλο που το billing αποτελείτο αποκλειστικά από εγχώριες μπάντες, η προσέλευση του κοινού ξεπέρασε το σύνηθες “εμείς και εμείς”. Λογικό βέβαια, εάν αναλογιστεί κανείς πως τα group που έπαιξαν, είναι από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα αυτή τη στιγμή στην ελληνική metal σκηνή.
Ύστερα από μικρή καθυστέρηση, οι MotherOfMillions άνοιξαν τη βραδιά και κέρδισαν το αυθόρμητο χειροκρότημα όλων των παρευρισκομένων. Έχοντας ως άσσο στο μανίκι την εμπειρία του Γιώργου (Poem, φωνητικά), αλλά και το μεράκι για πειραματισμό, μας προσέφεραν τρία (άτιτλα ακόμα) δικά τους τραγούδια και μια ωραιότατη διασκευή στο “Aerials” των System Of A Down. Prog, με διάσπαρτα στοιχεία post και heavy προσανατολισμό είχαν τα δύο από τα τρία κομμάτια, ενώ το άλλο ήταν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον instrumental με τα κύμβαλα του drummer να έχουν τον πρώτο λόγο. Αναλογιζόμενος δε, το ότι ο τραγουδιστής βρίσκεται μονάχα δύο εβδομάδες στο σχήμα και κρίνοντας από την όρεξη που διακρίνει τους μουσικούς που απαρτίζουν τους Mother Of Millions, το χειροκρότημα που απέσπασαν το άξιζαν, και με το παραπάνω.
Δεύτεροι ανέβηκαν στη σκηνή, οι The Fallen Within και η ενέργεια που έβγαλαν προς τα έξω χαρακτήρισε όλη την εμφάνισή τους. Το setlist βασίστηκε στο “Intoxicated” του 2009, με εξαίρεση δύο ολοκαίνουριες συνθέσεις που προορίζονται για τη νέα τους δουλεία και από ότι φαίνεται, θα συνεχίσουν μουσικά από το (πολύ καλό) σημείο που μας είχαν αφήσει. Ο τραγουδιστής περνούσε με τέτοια άνεση από τα καθαρά, στα “σχισμένα” και στα brutal φωνητικά, που φάνταζε εύκολο (φυσικά, δεν είναι). Οι υπόλοιποι σιγοντάριζαν το όλο experimental metalcore κλίμα, το οποίο άμεσα άρχισε να συνεπαίρνει το κοινό, κάνοντας ακόμα και τους πιο διστακτικούς να κουνούν ρυθμικά πέρα δώθε το κεφάλι τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σιγά σιγά το όνομά τους ακούγεται όλο και περισσότερο. Το έχουν πάρει στα σοβαρά και φαίνεται βρε αδερφέ!
Το ρόλο του headliner της βραδιάς τον είχαν οι Randomwalk, οι οποίοι παρουσίασαν για πρώτη φορά live, κομμάτια από το νέο τους (εξαιρετικό) δίσκο με τίτλο “Absolution”, όπως επίσης και τραγούδια από την πρώτη τους κυκλοφορία (“Redemption”). Το πρώτο πράγμα που καθιστά σαφές το συγκρότημα όταν ανεβαίνει στη σκηνή είναι πως έχει “άποψη”. Στιλιστική, επαγγελματική και πάνω από όλα μουσική! Η κίνησή τους λιτή και απέριττη, με εξάρσεις όπου χρειαζόταν, ενώ η εκφραστικότητα του frontman αφοπλιστική. Η ενίοτε επιτηδευμένη στατικότητα τους εναλλασσόταν με το παροδικό headbanging, στο οποίο επιδίδονταν ταυτόχρονα όλα τα μέλη της μπάντας. Η όλη παρουσίαση φάνταζε σαν μια μικρού βεληνεκούς παράσταση, όπου ο καθένας είχε το ρόλο του και με μπροστάρη τον Jean Baptiste, η θεατρικότητα των συνθέσεων του σχήματος, έπαιρνε σάρκα και οστά. Άξιο αναφοράς το ότι ο γνωστός μουσικός/ παραγωγός Waldemar Sorychta (Grip Inc, Voodoocult, Tiamat, Samael, Moonspell, Sodom etc) συνόδευσε τη μπάντα σε δύο κομμάτια παίζοντας κιθάρα, ως guest. Λίγοι βέβαια τον αναγνώρισαν, αλλά οκ, αναμενόμενο! Ώριμο dark metal λοιπόν, με σοβαρότητα και χωρίς υπερβολές. Κάτι το διαφορετικό που αξίζει την προσοχή των fan του είδους (και όχι μόνο).
Τρία group που έχουν αξιώσεις σε ότι αφορά το μουσικό στερέωμα, καταθέτοντας αξιοζήλευτες συνθετικές προτάσεις, κατέκτησαν τη σκηνή του ΑΝ, όπως και όσους ήρθαν. Σημειώστε τα παραπάνω ονόματα. Είναι βέβαιο πως μελλοντικά θα σας απασχολήσουν.
Στέφανος Στεφανόπουλος
photos: Φάνης Παπαχρηστοπουλος
407 
