John Carpenter (27/05/2016) Piraeus 117 Academy

Υπάρχουν συναυλιακές περιπτώσεις, όπως η εμφάνιση του 68χρονου John Carpenter, που διαφοροποιούνται από τα υπόλοιπα συναυλιακά δρώμενα “επί τη εμφανίσει” και μόνο της ανακοινώσεως τους.

Ο αμερικανός σκηνοθέτης, κυρίως ταινιών τρόμου και φαντασίας, αλλά και συνθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, επισκέφθηκε την Αθήνα, όχι για δυο όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, αλλά μία ζωντανή εμφάνιση στον γνωστό πλέον χώρο του Piraeus 117 Academy.

Η μέτρια προσέλευση του κοινού επιβεβαίωσε στην δική μου αντίληψη τουλάχιστον, τον λόγο ακύρωσης της δεύτερης βραδιάς. Έξω από τον συναυλιακό χώρο υπήρχε παρκαρισμένη μια κατακόκκινη Plymouth Fury, αντίγραφο της θρυλικής Christine του Stephen King που μετέφερε ο Carpenter στην μεγάλη οθόνη το 1983 και η οποία δεν έδειχνε και τόσο τρομερή 33 χρονάκια μετά, ιδιαίτερα δίπλα στον πραγματικό τρόμο που ενέπνεαν τα ελληνικά ταξί που κυκλοφορούσαν επί της Πειραιώς.

Μπαίνοντας στην “ακαδημία” και καθώς υπήρχε αρκετός ακόμη χρόνος (όπως και χώρος) για χάζεμα, προσέγγισα τον πάγκο του merchandise για να βρεθώ μπροστά στα Lost Themes I και II, τα 2 προσωπικά άλμπουμ του Carpenter (άλλωστε με αφορμή την κυκλοφορία του ΙΙ ξεκίνησε την περιοδεία του αυτή), μπλούζες από την περιοδεία, αλλά και από το “They Live” του 1988 (όπως και ρέπλικες από τα θρυλικά γυαλιά της ταινίας που όταν τα φορούσες σου επέτρεπαν να δεις την εξωγήινη άρχουσα φυλή με την πραγματική της μορφή) και το “Halloween” του 1978, κονκάρδες, αυτοκόλλητα κ.α. Με λίγα λόγια όλα έδειχναν στα μάτια μου όπως ένας πάγκος με ζαχαρωτά φαντάζει σε έναν 5χρονο, με τιμές που ευτυχώς στα περισσότερα δεν έφταναν τις υπερβολές που έχω δει στο merchandise συγκροτημάτων τελευταία και πολύ φοβόμουν ότι θα έβρισκα κι εδώ, ιδιαίτερα λόγω του ομολογουμένως ακριβού εισιτηρίου.

Το μουσικό σχήμα που πλαισιώνει τον Carpenter για τις αυτές τις μουσικές τους εμφανίσεις αποτελείται από τους John Spiker (Tenacious D) στο μπάσο, Cody Carpenter (γιος του John) στα έτερα synthesizer, Daniel Davies (είναι και βαφτιστήρι του Carpenter) στην κιθάρα, John Konesky (με αυτό το χαρακτηριστικό late 70’s look) στην δεύτερη κιθάρα και Scott Seiver στα τύμπανα. Ο ίδιος ο άρχοντας του τρόμου, τίτλος που του έχει αποδωθεί λόγω της φιλμογραφικής του κληρονομιάς, πήρε θέση στο κέντρο της σκηνής μπροστά σε ένα minimal σετ από synths.

Ο ίδιος αποτελεί μια ευγενική φυσιογνωμία, αποπνέει έναν αέρα που παρά τα πολλά χρόνια που έχει φορτώσει στην πλάτη του δεν σε απογοητεύει. Με ένα πολύ άνετο στυλ (πολύ συχνά έβαζε το αριστερό χέρι στην τσέπη, είτε όταν μιλούσε στο κοινό, είτε όταν έπαιζε) κέρδισε άμεσα το κοινό το οποίο εκδηλωτικά έδειχνε τον ενθουσιασμό του για το πρόσωπο του αμερικανού καλλιτέχνη.

Τα θέματα που επέλεξαν να παίξουν για το κοινό τους προερχόταν από τις μουσικές επενδύσεις ταινιών του Caprenter από τις οποίες όχι λίγες έχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια μπει στο πάνθεον των cult φιλμ, αλλά και υλικό από τα 2 προσωπικά του άλμπουμ που λίγο πολύ κυμαίνεται στο ίδιο ύφος, αλλά έμενε αχρησιμοποίητο (ως τώρα). Η αρχή έγινε με το “Escape From New York” (1981) και στον χώρο πάνω από την σκηνή εμφανίστηκε ο Snake Plisssken (Kurt Russell) σε ένα από τα ειδικά διαμορφωμένα trailer που προβάλλονταν επάνω από τα μουσικά θέματα που ακούστηκαν στην βραδιά.

Αυτός ο συνδυασμός δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που διατηρήθηκε σε όλη την βραδιά με το συνεχές κέντρισμα και των 2 αισθήσεών μας. Τα υπόλοιπα θέματα ήταν παρμένα από το “Assault On Precinct 13”, “The Fog”, “They Live”, “Big Trouble In Little China”, “Halloween”, “In The Mouth Of Madness”, “Prince Of Darkness”, “Christine” ακόμη από το “The Thing” διασκευάζοντας στην ουσία το θέμα που ο μεγάλος Ennio Morricone είχε γράψει για την ταινία.

Δοσμένα με ένα πιο ηλεκτρικό/blues τόνο, τα θέματα από τις ταινίες του Carpenter, ταινίες που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά (στην οποία ανήκει και ο γράφων),  πλημύρισαν τον χώρο μεταφέροντας μας αρκετά χρόνια πίσω. Λιτός ως μουσικός ο ίδιος ο Carpenter, αρκέστηκε να παίζει τα βασικά θέματα στο synth του, άλλωστε υπήρξε από τους πρωτοπόρους και σε αυτό (χρησιμοποίησε ένα EMC VCS3 synth στην μουσική του “Dark Star” το 1974 παρακαλώ!) και καθόλου εντύπωση δεν μου προκάλεσε το γεγονός πως στο live παρευρέθησαν αρκετοί καθαρόαιμοι γκοθάδες.

Αν κι ο Carpenter είχε μια έμφυτη αμεσότητα στην επικοινωνία με το κοινό (το οποίο υπήρξε κάτι παραπάνω από προφανές φιλόξενο), με μούδιασε το γεγονός πως όσα έλεγε τα διάβαζε (σαν μέρος του σόου). Είπε όμως μερικά καλά, πχ ότι μια ζωή κάνει κυρίως ταινίες τρόμου και πως οι ταινίες τρόμου δεν θα πεθάνουν ποτέ, ή στο τέλος που μας πρότεινε να προσέχουμε κατά την οδήγηση σπίτι επειδή εκεί έξω περιμένει η Christine.

Κάτι ακόμη που περίμενα να δω ήταν πιο εντυπωσιακό σόου, δεδομένου και του τσιμπημένου σε κόστος εισιτηρίου, αλλά και της φύσης της εμφάνισης και του καλλιτέχνη. Όχι ότι οι προβολές δεν ήταν ψαρωτικές, αλλά να, μου φάνηκαν κάπως ελλιπείς. Όταν ήρθε το τέλος μετά την έξοδο με το “Christine” ο κόσμος θύμισε κοινό rock συναυλίας φωνάζοντας για αρκετή ώρα το κλισέ μεν, αληθινό δε “we want more”, αποδεικνύοντας στην πράξη πόσο διψασμένο είναι το ελληνικό κοινό για παρόμοια θεάματα. To περίπου 70λεπτο πέρασε σαν να ήταν πραγματικά 10λεπτο. Δεν θυμάμαι από πότε είχα να χάσω τόσο έντονα την αίσθηση του χρόνου σε συναυλία και φυσικά είναι λογικό να θέλουμε το σετ να διαρκούσε ακόμη περισσότερο (υλικό υπήρχε για να παίζουν μέρες, όχι απλά ώρες).

Ελπίζω ο μεγάλος (σε ηλικία αλλά και ειδικό καλλιτεχνικό βάρος) John Carpenter να μακροημερεύσει και να μας ξανάρθει ώστε να μπορέσουν περισσότεροι να τον απολαύσουν, αλλά (από την σκοπιά του υποφαινομένου) κυρίως για να προλάβει να σκηνοθετήσει αυτό το ρημάδι το “Dead Space” στην μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη, για το οποίο όλοι εμείς οι fan του horror cinema και gaming έχουμε λιώσει να περιμένουμε!

John Carpenter setlist
Escape From New York (main title)
Assault On Precinct 13 (main title)
Vortex
Mystery
The Fog (end title)
They Live (end title)
The Thing (end title – E. Morricone cover)
Distant Dream
Big Trouble In Little China (main title)
Wraith
Night
Halloween (main title)
In The Mouth Of Madness (main title)
Prince Of Darkness (end title)
Virtual Survivor
Purgatory
Christine (main title)

photos: Cristina Alossi
videos: Γιάννης Φράγκος

495