Candlemass (12/02/16) Peiraios Academy 117

Σε ένα ακόμη από αυτά τα τρελά απογεύματα, τα οποία τείνουν να γίνουν ρουτίνα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, πήρα το δρόμο για την Πειραιώς.

Παρά την αρνητική μου προδιάθεση τελικά δεν βρήκα κανένα εμπόδιο ούτε από μπλόκα αγροτών στην εθνική οδό, ούτε αυξημένη κίνηση από τις απογευματινές κινητοποιήσεις στο κέντρο της πόλης. Απροσδόκητα φτάνω αρκετά νωρίς έξω από τον συναυλιακό χώρο, τον οποίο και επισκέφθηκα πρώτη φορά.

Μετά από ένα βραχύ διάδρομο και τον προθάλαμο βγήκα σε ένα ιδιαίτερα ψηλοτάβανο και ευρύχωρο σε κυβικά μέτρα, χώρο. Σε συνδυασμό δε με τα “αφινίριστα” τοιχώματα, θα μπορούσε κάποιος με αρκετή φαντασία να πει ότι έμοιαζε η όλη φάση να λάμβανε χώρα στα ορυχεία της Μόρια. Η μεταλλική υπερκατασκευή που φιλοξενεί την κονσόλα συμπλήρωσε την προηγούμενη αίσθηση μου.

Ο έλληνας αγαπάει την μουσική των Candlemass. Παρότι η μπάντα ήρθε με απόντα την ψυχή τους, Leif Edling, και με τον Mats Leven στα φωνητικά, το κοινό ήταν εκεί. Στη σκηνή δέσποζε το artwork του ντεμπούτου και σήμα κατατεθέν των Σουηδών. Χωρίς μπάντα υποστήριξης και στις 9.30 ακριβώς (όπως είχε ανακοινωθεί) ακούγονται οι πρώτες νότες του “Marche  Funebre”. Ήμουν  περίεργος να ακούσω πως θα γέμιζε όλο αυτό τον χώρο ο ήχος, ο οποίος ήταν κάτι παραπάνω από σωστός, αλλά η αντήχηση (από ότι ταπεινά μπορώ να αντιληφθώ) μπούκωνε τον ήχο, ανάλογα βέβαια από ποιο σημείο παρακολουθούσε κανείς και περισσότερο κι αυτό μάλλον είναι ένα θέμα που θα το βρίσκουμε μπροστά μας σε όσες μπάντες δούμε στο Academy.

Από την άλλη πλευρά ο χώρος διαθέτει μια αρένα με εξαιρετική κλίση που επιτρέπει να παρακολουθείς απρόσκοπτα τα τεκταινόμενα στην σκηνή. Μιας και είπα για σκηνή, πρώτο ουσιαστικά ολοκληρωμένο κομμάτι ακούσαμε το “The Prophecy/Dark Reflection” από το επικό “Tales Of Creation”. Μέχρι εκεί ήμουν περίεργος να ακούσω πώς θα έδενε (ή όχι) o Leven με το υλικό. Αλάνθαστος, συγκρατημένα επικοινωνιακός, κατηγορηματικά αναμφισβήτητα ικανός και ταλαντούχος, μου έδωσε την αίσθηση ότι δεν ταίριαζε καθόλου, βγάζοντας ένα τελικό ηχητικό αποτέλεσμα μιας καλοκουρδισμένης tribute μπάντας.

Και είναι κρίμα γιατί σε κάποιο υλικό, ιδιαίτερα όπου δεν τραγουδούσε ο M. Marcolin (και είναι απόλυτα λογικό) ήταν εντυπωσιακός, απλά δεν ήταν Candlemass αυτό που ακούγαμε. Κι αυτή η εντύπωση που πήρα δεν άλλαξε όσο έπαιζαν τα “Bewitched” και “Mirror Mirror”. Αμέσως μετά όμως ακολούθησε μια έκπληξη, καθώς εκτέλεσαν το “The Dying Illusion” από το επί μακρόν παραμελημένο “Chapter VI”. Εκεί είναι που με έπιασε μια ξαφνική λαχτάρα να ακούσω και το “Julie Laughs No More”, αλλά δεν ήμασταν τόσο “τυχεροί” ποια.

Όχι ότι η συνέχεια, από πλευράς playlist είχε κάτι το επιλήψιμο, αντιθέτως. “A Cry From The Crypt” από “Ancient Dreams” και “Emperor Of The Void” από το “King Of The Grey Islands” στο οποίο ο Leven βγήκε στην σκηνή κρατώντας μια σημαία που απεικόνιζε το εξώφυλλο του άλμπουμ. Johansson και Bjorkman πραγματικά απολαυστικοί σε όλη την διάρκεια της βραδιάς. Έπαιξαν όλο το υλικό με κάτι παραπάνω από αξιοπρέπεια αν και ολίγον τι, διεκπεραιωτικά.

Τη μέση την περάσαμε με “Under The Oak” και “At The Gallows End”, αμφότερα από την εποχή του Messiah. Ο αντικαταστάτης του Edling, Per Wiberg, είναι ο μουσικός που παίζει τα πλήκτρα τους στα live μετά το 2012. Από το 2014 όμως αναπλήρωσε το κενό, με μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία, χωρίς φυσικά το ειδικό βάρος του Leif, ο οποίος είναι ο εγκέφαλος της μπάντας. Πίσω του ο Jan Lindh, ανέκφραστος, αποτέλεσε την ραχοκοκαλιά αυτού του ηχητικού θηρίου που απολαύσαμε.

Το τέλος, με την εμβόλιμη, πραγματικά περιττή ειδικά σε τέτοιες μπάντες, διακοπή για το encore περιελάμβανε τα “Crystal Ball”, “Prophet”, “A Sorcerer’s Pledge” και φυσικά το “Solitude” με το οποίο κι έκλεισαν (σχεδόν ιδανικά). Ειδικά στο “A Sorcerer’s Pledge” το κοινό δημιούργησε μια μαγική ατμόσφαιρα η οποία κάπου ξεχείλωσε με το παρατεταμένο sing along ακαπέλα που ζήτησε ο Leven. Γενικότερα το κοινό υπήρξε αρκετά δυναμικό κι ενεργό καθόλη την έκταση της εμφάνισης των Candlemass.

Αυτή ήταν μια βραδιά για τα 30 χρόνια της μπάντας, anniversary tour την διαφημίζουν. Εγώ είδα μισή μπάντα να ανεβαίνει στην σκηνή, να παίζει με έναν άριστο τραγουδιστή σε ρόλο session (παρά τις παράλληλες σχέσεις του με την μπάντα, μην κοροϊδευόμαστε) που δεν ταίριαζε και γάντι στον ήχο τους, αν βγάλουμε την παύση έπαιξαν δεν έπαιξαν όσο κάποιοι αμερικάνοι γκλαμοράδες (να θυμίσω κάτι ξεγυρισμένα τρίωρα που έχουμε δει από άλλες μπάντες της σειράς τους σε κάτι αντίστοιχες εμφανίσεις “επετειακές”;), άντε και η έκπληξη του “The Dying Illusion”, δεν ξέρω, εγώ είμαι πολύ απαιτητικός, ή η φάση εμπεριείχε κι ολίγον χαρακτήρα αρπαχτής; Παρά τους παραπάνω προβληματισμούς μου, οφείλω να ομολογήσω πως η εμφάνιση της μπάντας ήταν ανώτερη από αυτό που περίμενα να δω.

ΥΓ Τα περαστικά μας στον Leif, σύντομα ξανά κοντά μας, έχει πολλά να δώσει ακόμη και απόδειξη χειροπιαστή οι Avatarium που (“ορφανοί” κι αυτοί) θα παίξουν σε λίγες ημέρες στο An.

Candlemass setlist
Marche Funebre
The Prophecy/Dark Reflection
Bewitched
Mirror Mirror
The Dying Illusion
A Cry From The Crypt
Emperor Of The Void
Under The Oak
At The Gallows End
Crystal Ball
Prophet
A Sorcerer’s Pledge
Solitude

photos: Αναστασία Βερτεούρη
videos: Γιάννης Φράγκος

441