Ο King Dude μπήκε στη ζωή μου, μέσω του τραγουδιστή-κιθαρίστα-μπαντζίστα των Skull & Dawn, Manos Six, ο οποίος μέσω dj set/συνεδριάσεων σε bar της περιοχής Πανόρμου, τον πέρασε σιγά σιγά στα υποσυνείδητα μας.
Έπειτα ο κύριος T.J. Cowgill επισκέφτηκε δύο συνεχόμενες χρονιές (2014-2015) τη χώρα μας, φιλοξενούμενος της 3 Shades of Black, με τους S&D να τον υποστηρίζουν μουσικά.
Τώρα, με χαρά έρχεται στα χέρια μου ο διάδοχος δίσκος του “Fear”, με κομμάτια τα οποία αγάπησα όταν άκουσα ζωντανά και με ευχαρίστηση τα συναντώ και σε studio εκτέλεση.
Για να σας προετοιμάσω, η μουσική όσο και όμορφη και ελκυστική και αν είναι δεν κάνει για εσάς που πάσχετε από βαριά κατάθλιψη και είστε επιρρεπείς σε εξτρεμιστικά δράματα, εξάλλου όπως λέει και ο ίδιος αυτό το album πίστεψε προς στιγμήν πως μπορεί να τον σκοτώσει. Μπορείτε βέβαια, να δοκιμάσετε και να ταυτιστείτε με τους όμορφους στίχους του και την απλή μουσική του που συνοδεύεται από τη βαθιά βελούδινη φωνή του. Πρόκειται όπως υπογραμμίζεται και στο συνοδευτικό κείμενο, η πιο προσωπική του δουλειά, σε σχέση με τις προηγούμενες τέσσερις, και φανερώνει τον άνθρωπο πίσω από τη μουσική.
Με φόρα μπαίνει το γοτθικό “Black Butterfly” και δίνει τη σκυτάλη σε κάτι πιο σκοτεινό στιχουργικά με το πιάνο να κάνει την αίσθηση πιο έντονη, το “Deal With The Devil”.
Από το Cave-ικό “Death Won’t Take Me” ανεβάζει και άλλο τον πήχη, σε πιο dark garage ρυθμούς στο “Rosemary” και σε μια ερωτική παράκληση στο “A Little bit of baby gonna make me wanna live again” κ.ο.κ..
Τα 40 λεπτά μουσικής “κακοκαιρίας” που προσφέρει ο King Dude είναι γλυκόπιοτα, αν και στενάχωρα, αισιόδοξα κατά βάθος, αν και φαινομενικά αυτοκαταστροφικά και σε τελειώνουν με το αγαπημένο μου “Silver Crucifix”.
Είτε είσαι neo folk, είτε απλά “κατσούφης”, ο King Dude είναι η κατάλληλη παρέα για τα μοναχικά σου απογεύματα με ένα ποτήρι καυτό bourbon να σου καίει τα σωθικά.
484 
