CRIPPLED BLACK PHOENIX: “I,Vigilante”

Δεν γίνεται να κυκλοφορείς δύο αριστουργήματα στη σειρά, εκτός και αν λέγεσαι Crippled Black Phoenix (CBP), εν έτη 2010 για να μην παρεξηγηθώ. Πόσο μάλλον όταν το τελευταίο πόνημά σου δεν είναι καν άλμπουμ αλλά μία «δήλωση», ένα μουσικό πυρο- τέχνημα που δηλώνει ότι είσαι εδώ.

Μόνο έτσι μπορεί το “I, Vigilante” να κριθεί, υπό το βάρος πάντα του μεγαλειώδους προκατόχου του “The Resurrectionists” / “Night Raider“. Ένα αριστούργημα, αλλά όχι ολοκληρωμένο.

Μικρό σε διάρκεια, μόλις λίγο κάτω από τα 49 λεπτά, και με δύο διασκευές με γυναικεία φωνητικά πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη (στο μεγαλειώδες “Of a lifetime” των “Journey” και στο θέμα της σειράς “Kelly’s Heroes”, το χίπικo “Burning Bridges” των “The Mike Curb Congregation”) δεν είναι δυνατόν κανείς να θεωρήσει το “I, Vigilante” πλήρες άλμπουμ, όχι για τους CBP δηλαδή. Σε ύφος αντιπολεμικό και απολογητικό, δεν αποκλίνει σχεδόν καθόλου από την πεπατημένη του προκατόχου του. Πολλά προοδευτικά στοιχεία, με το όχημα της μουσικής να τρέχει μπροστά, αλλά τα μέλη του συγκροτήματος (που και αυτά δεν ξέρουν πόσα και ποια είναι τελικά) να κάθονται ανάποδα στην καρότσα του οχήματος και να κοιτούν στο μουσικό τους παρελθόν που τους στοιχειώνει. Πολύ έντονη η post αισθητική, ίσως λίγο παραπάνω από ότι είχαμε μας είχε συνηθίσει το συγκρότημα μέχρι τώρα και φυσικά τα ηχητικά από ταινίες και ντοκιμαντέρ δίνουν μία ανατριχιαστική ζωντάνια στο σύνολο. Ύμνος το 12λεπτο “Bastogne Blues”, ωδή στην μάχη του B’ Παγκοσμίου, αλλά εξαιρετικό και το “Fantastic Justice” που η μελωδία του έχει δυνατότητες “Logo Στιγμής”, κολλάει εξαιρετικά ακόμα και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις.

Για ακόμα μία φορά οι Crippled Black Phoenix μας δίνουν το στίγμα τους, αλλά παράλληλα μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν αυτό είναι προπομπός ενός μεγαλύτερου και εκτενέστερου άλμπουμ ή ένα “ξεμούδιασμα” μέχρι τον επόμενο γύρο. Όπως και να έχει, οι CBP είναι μουσικά όλα αυτά που ακούγαμε τόσο καιρό, αλλά ποτέ δεν παραδεχόμασταν ότι μπορούσαμε να αντέξουμε μουσικά. Εν αναμονή των σπουδαιότερων, λοιπόν.

High-lights:
“Bastogne Blues”, τα γυναικεία φωνητικά στις διασκευές.

Συμβουλή Ακρόασης:
Μην το δοκιμάσετε παράλληλα ψυχοτρόπα φάρμακα, είναι από μόνο του “χάσιμο”.

Αντενδείκνυται:
Σε τύπους που στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν με τον Άξονα, και ακόμα συνεχίζουν να είναι.

Εναλλακτικός Τίτλος:
Ο λύκος, σαν εγέρασε και άλλαξε το μαλλί του, μηδέ τη γνώμη του άλλαξε, μηδέ την κεφαλή του.

Κωνσταντίνος Μπρεσσονίδης

484