Για μένα το συγκρότημα των Rush πάντα ήταν εγκεφαλικό, και δεν αναφέρομαι μόνο στην μουσική αλλά και στον τρόπο που στήνονταν τα εξώφυλλα τους. Η θεματολογία τους έδειχνε πάντα πρωτοποριακή και υποδείκνυε με τον καλύτερο τρόπο το πως θα ακούγονταν ο ήχος του συγκροτήματος.
Το μουσικό αποτέλεσμα των δίσκων τους μπορεί να μην ήταν ισάξιο και ισοδύναμο κάθε φορά, εντούτοις η εικαστική θεματολογία τους έδειχνε με έναν μαγικό τρόπο δεμένη και ενιαία.
Συμπτωματικά άρχιζα να κάνω μια έρευνα για το ποιος κρύβονταν πίσω από την δημιουργία τους και τα ίχνη κατέληξαν σε τούτο τον Καναδό τύπο. Διαβάζοντας άρθρα σχετικά με αυτόν και το έργο του με χαρά διαπίστωσα ότι υπάρχουν και στον συνδεδεμένο με την ροκ μουσική εικαστικό χώρο άνθρωποι διαμάντια, με μια ιδιαίτερη αντίληψη του αισθητική. Βέβαια η χαρά μου μεγάλωσε με το που είδα τα εξώφυλλα που έχει δημιουργήσει για πολύ γνωστά συγκροτήματα του μουσικού χώρου – πέρα από τους Rush – όπως οι Kingdome Come και Aerosmith, Kiss, Dream Theater, Styx, Whitesnake, Fates Warning κτλ. Οπότε είπα … ”δεν μπορεί κάτι θα κάνει σωστά…”.
Ο Hugh Syme λοιπόν είναι ένας Καναδός γραφίστας που έχει κερδίσει το ετήσιο καναδικό βραβείο Juno (βραβείο που απονέμεται σε μουσικούς και συγκροτήματα για την γενική τους συνεισφορά στην μουσική) για την δημιουργία
εξωφύλλων για ροκ και χέβι μέταλ συγκροτήματα. Παράλληλα είναι όμως και ένας μουσικός που έχει εμφανιστεί σε δίσκους των Rush ως κημπορντίστας (βλ. “2112”, “Permanent Waves” και “Moving Pictures”). Μάλιστα συμμετεί- χε ως έκτακτος καλεσμένος στους παρακάτω δίσκους:
- Στο “2112” παίζοντας mellotron στο “Tears“
- Στο “Permanent Waves” παίζοντας πιάνο στο “Different Strings“
- Στο “Moving Pictures” παίζοντας συνθεσάιζερ στο “Witch Hunt”
Ο Syme είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό των εξώφυλλων των Rush αρχίζοντας το 1975 με το “Caress of Steel” και το μοναδικό σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος Starman μην πιστεύοντας ούτε πως το σχήμα θα το χρησιμοποιούσε για σήμα του ούτε πως θα χάριζε τόση δημοτικότητα και αναγνωρισιμότητα στο γκρουπ.
Αυτός ήταν για μένα και ένας από τους βασικούς λόγους να ψαχουλεύω βρίσκοντας πληροφορίες για αυτόν
τον καλλιτέχνη. Θεωρούσα τα εξώφυλλα των Rush πάντα ιδιαίτερα και κάθε φορά που έβρισκα και ένα καινούριο δίσκο η ματιά μου έμενε καρφωμένη στην εικαστική του δημιουργία.
Κουβαλούσαν ένας είδος ατμόσφαιρας που έδενε με τον πιο όμορφο τρόπο την πρωτοτυπία και την ανατροπή με την εφευρετικότητα και τους μουσικούς πειραματισμούς του σχήματος των Rush. Το συγκεκριμένο εξώφυλλο του “2112” , με άλλα 18 να ακολουθούν, συμβόλιζε την απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία που θα συντρόφευε τόσο την καριέρα του Hugh Syme όσο και των Rush.
Ο άνθρωπος είχε μια αξιοσέβαστη πανεπιστημιακή βάση που απέκτησε στην Νέα Σχολή Τεχνών στο Τορόντο του Καναδά και το Γιορκ της Αγγλίας. Η δουλεία του σφραγίστηκε στο χώρο της διαφήμισης με συνεργασίες με μεγάλες εταιρίες όπως η Virgin, Xerox, Miramax, Paramount κτλ.
Πράγμα καθόλου τυχαίο είναι βέβαια και το γεγονός ότι οι δισκογραφικές εταιρίες που
εμπιστεύτηκαν την εικαστική δημιουργία μουσικών σχημά- των στον Syme ήταν η Geffen Records, η EMI Records, η Mercury Records, η RCA, η Capitol Records, η Sony Music, η Atlantic Records, η Warner Bros. κτλ.
Οι φίλοι της ροκ μουσικής θα αναγνωρίσουν την δουλειά του στο άλμπουμ των Iron Maiden “ The X Factor ”. Εκεί βρίσκουμε την μασκότ της μπάντας, Eddie, σε μια διαφορετική εικαστική προσέγγιση, αφού ο φίλτατος Derek Riggs δεν είναι αυτή την φορά υπεύθυνος για την εικονογράφηση. O Eddie φαίνεται σε κατάσταση αποσύνθεσης και κάτι που οι οπαδοί του συγκροτήματος σίγουρα θα θυμούνται είναι ο φρικιαστικός ρεαλισμός.
Σε πολλές χώρες το εξώφυλλο θεωρήθηκε ωμό και αντικαταστάθηκε από ένα εναλλακτικό που δεν ήταν παρά το οπισθόφυλλο του CD booklet. Σε αυτή την δουλειά φωτογραφήθηκε ένα ομοίωμα κούκλας και μια ψηφιακή επέμβαση πρόσθεσε στην εικόνα τις
τελικές πινελιές σε αντίθεση με τις μέχρι τώρα ελαιογραφίες που δημιουργήθηκαν στα προηγούμενα εξώφυλλα των Iron Maiden.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως το συγκεκριμένο εξώφυλλο ήταν το λιγότερο πετυχημένο εικαστικά-χωρίς να θέλω να υποβιβάσω σε καμιά περίπτωση την αξία του. Ο Eddie εμφανιζόταν πολύ ρεαλιστικός και προσποιητός ξεφεύγοντας από την εφιαλτική ατμόσφαιρα που δημιουργούσε το πενάκι του Derek Riggs.
Βέβαια όποιος είναι λίγο ψαγμένος θα διαπιστώσει πως πολλά εξώφυλλα του Hugh Syme είναι επηρεασμένα από τον Storm Thorgerson και την ομάδα του την διάσημη Hipgnosis. Κάτι που ανέφερε και ο Βραζιλιάνος καλλιτεχνικός διευθυντής και σχεδιαστής Bruno Leo Rocha στο blog του (βλ. coversdesign.blogspot.com).
Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα. Δεν παίζει ρόλο εάν δανείζεσαι την τεχνοτροπία και την καλλιτεχνική ματιά κάπου άλλου καλλιτέχνη, αλλά εάν αφομοιώνεις τα στοιχεία αυτά, τα επεξεργάζεσαι και τα διοχετεύεις ως προσωπικό σου ιδίωμα μέσα από την δική σου δημιουργία…
Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο τρόπο να κλείσω αυτό το άρθρο παρά να αναφέρω τα λόγια του ίδιου του Hugh Syme “…τελικά διαπίστωσα πως υπάρχει μια καλή δύναμη και μια σκοτεινή. Η καλή συμβολίζει την μουσική, την δημιουργικότητα και την ελευθερία της έκφρασης, η σκοτεινή ότι αντιτίθεται σε όλα τα παραπάνω…”
Ο συμβολισμός των έργων του είναι πράγματι στοιχειώδης παράλληλα όμως δυναμικός, και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό των 18 άλμπουμ που σχεδίασε ο Hugh Syme για τους Rush μέσα στην 24χρονη μουσική διαδρομή τους. Εάν όμως απομείνατε με απορίες και αμφιβολίες μια επίσκεψη στην προσωπική ιστοσελίδα του (βλ. www.hughsyme.com), θα σας διαφωτίσει σίγουρα.
Σταύρος Καραΐσκος
224 
