KINGS DESTROY: “Kings Destroy”

Τρίτο album για τους Kings Destroy μέσα σε τέσσερα χρόνια, δηλώνοντας τη σταθερή τους παρουσία στα δισκογραφικά τεκταινόμενα.

Το πενταμελές σχήμα του Brooklyn το οποίο έχει κερδίσει τους κριτικούς και κοινό με τo heavy/ doom/ stoner ηχητικό υβρίδιο που έχει δημιουργήσει, έρχεται με έναν ακόμη solid as rock δίσκο να μας παρασύρει στις  ναρκωτικές του μελωδίες.

H νέα, ομώνυμη, δουλειά απαρτίζεται από επτά κομμάτια και, ως τυπικός progster θα χαρακτήριζα τη διάρκεια λίγο μεγαλύτερη από ΕΡ. Βέβαια, θα πείτε, σημασία δεν έχει η ποσότητα μα η ποιότητα. Ως προς αυτό λοιπόν, το “Kings Destroy” δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα.  Η αρχή γίνεται με το ασήκωτο “Smokey Robinson”, που σε βάζει στο κλίμα. Μία βορβορώδης bassline τρέχει από πίσω, έξυπνα riffs τα οποία θυμίζουν τους θεούς Sabbath, Yob και Saint Vitus. Οι ποικίλες επιρροές τους δεν τους περιορίζουν όμως σε κάτι αμιγώς βαρύ αλλά σε σημεία γλυκαίνουν και τα vocals και τα παιξίματα δημιουργώντας ευχάριστες εναλλαγές στο αφτί του ακροατή.

Ανατροπή του ορίζοντα προσδοκιών στο “Green Diamonds” για παράδειγμα, το οποίο ξεκινά σαν διαφημιστικό για whiskey και ενώ είσαι έτοιμος να βαρέσεις το face palm και να αναφωνήσεις “ω θεοί”, καταλήγει σε ένα άψογο refrain και με αυτό το εγκεφαλικό παιγνίδι τείνει να γίνει το αγαπημένο μου από τον δίσκο ή το συνολικά εξαιρετικό “Time for War”, υλικό το οποίο διασκεδάζει τις εντυπώσεις.

Έξυπνο, καλοδουλεμένο, βαρύ, υπάκουο στις προγραμματικές του δηλώσεις το εν λόγω πόνημα. Συνιστάται χωρίς ιδιαίτερους δισταγμούς σε όσους αγαπούν τα προαναφερθέντα ιδιώματα, δε θα τους απογοητεύσει το συνολικό αποτέλεσμα.

470

Avatar photo
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.